|
< terug
Carte Blanche
Mijn moeders eerste vriendje was een beeldhouwer, zijn naam was John. Zij ontmoette hem op een feestje dat oom Luc organiseerde in z'n studio waar het intellectuele vriendenclubje elkaar in de weekends ontmoette. Er hing duidelijk liefde in de lucht toen mijn moeder en John elkaar voor het eerst opmerkten. Ze praatten de hele nacht over Sartre en Jacques Brel en het werd hen al snel duidelijk dat ze zielsgenoten waren.
Zo vertrokken ze in de eerstvolgende schoolvakantie samen naar Algerije omdat oom Marcel die witte pater was, hen had uitgenodigd in het klooster waar hij toen werkte.
Daar moesten ze elkaar in het geheim zien omdat het regime daar nogal conservatief was en moeder had een hele vrije geest, John was een tikkeltje westers decadent. Op een keer toen ze elkaar bij zonsopgang hevig zoenden kregen ze het aan de stok met de lokale bewoners.Oom Marcel mocht het komen uitleggen, hij sprak gelukkig vloeiend Arabisch. Maar moeder moest wel voor de rest van de vakantie bij de nonnetjes slapen !
Dolverliefd kwam het jonge koppel terug aan in Vlaanderen maar het gevaar voor hun prille relatie loerde achter elke hoek. Moeder wantrouwde vooral een zekere schatrijke Sophie die de laatste tijd veel rond John hing. Haar wantrouwen kreeg bevestiging toen Sophie en John openlijk met elkaar flirten. Nog voor John het kon uitleggen liet moeder verstaan dat hij carte blanche kreeg. Ze duwde hem letterlijk in Sophie's armen. Sophie was dan wel rijk maar ook twintig jaar ouder dan John !
Jaren gingen voorbij maar moeder bleef hem stiekem zien tot grote ergernis van Sophie waarmee hij naar eigen zeggen 'gelukkig' was getrouwd. Sophie die vanwege haar financiële positie eigenlijk niks te vrezen had veranderde uit pure jaloezie prompt van kapsel en liet lange sluike blonde haren groeien precies zoals mijn moeders look was in die tijd.
Maar de wekelijkse afspraakjes hielden op toen mijn moeder zwanger was van mijn vader.
Anno 2012 blijft er van de grote liefde die moeder en John voelden niet veel meer over. Een beroemde beeldhouwer is John nooit geworden. Alleen wat geld en zijn Porsche zijn nu nog een schrale troost.
Onlangs liepen ze elkaar tegen het lijf in de supermarkt. John vertelde dat zijn vrouw Sophie twee weken eerder overleden was. Hij klonk bijna opgelucht !
|
