|
< terug
Vakantieverslag 2012 deel 1
Wat vooraf ging.
Na lang overleggen over een bestemming in Frankrijk bleven er twee over: de Pyreneeën en de Alpen. Mede vanwege de afstand kozen we voor de Alpen. Omdat wij liefhebbers zijn van de Italiaanse keuken zocht ik een plek dicht bij Italië. Briançon is een plaatsje dat centraal ligt tussen bergen en bezienswaardigheden, daar in de buurt wilde ik heen. Verschillende sites van vakantiehuisverhuurders heb ik bezocht, maar niemand had daar iets in de buurt. Zo kwam ik, weer, bij 'Gite de France' terecht. In de voorgaande jaren hebben we daar met succes vaker een gite geboekt. Na een tijdje puzzelen had ik wat huisjes gevonden. Ellie en ik bekeken ze en we kozen er een uit. We boekten het huisje en wachten af. We kregen de bevestiging via email met de betalingsgegevens. Nu wordt het oppassen wist ik, want men gaat er in Frankrijk vanuit dat je met een creditcard betaald. Dit doen wij dus niet. Via email had ik de iban en bic code aangevraagd die mij werden toegezonden. Via de bank betaalde ik de accompte, oftewel de aanbetaling. Zoals verwacht kreeg ik na de verstrijkdatum van de betaling een aanmaning. In een email stuurde ik de betaalgegevens door aan de organisatie. De volgende dag kreeg ik een mail terug met excuses. Bij het restant van de betaling deed ik het anders. Via de bank betaalde ik het openstaande bedrag en tegelijkertijd stuurde ik een email met de mededeling dat ik het betaald had. Dit werkte perfect. We kregen een week later, in een email, de gegevens, zoals het adres en de telefoonnummers, van de eigenaar. Hierbij was ook een foto van het huisje die duidelijker was dan degene die we tijdens het boeken hadden gezien. We gokten dat op de foto de achterkant van het huisje te zien zou zijn. Op Google Maps begon ik de exacte locatie van het huisje op te zoeken om te kunnen zien of dat zo was. Met streetview zag ik dat dit helaas niet het geval was.
"Lekker huisje heb je opgezocht El! We zitten met ons terras vlak bij een grote doorgaande weg."
"Echt waar?"
"Kom maar kijken."
"Wat moet je nou galbak, dat is een klein straatje met eenrichtingverkeer."
Ondanks deze tegenvaller hadden we er veel zin in. Zodra iemand vroeg waar we heengingen dan zeiden we: naar een afschuwelijk huisje pal langs de snelweg. Niemand trapte daar helaas in. Zoals altijd besloten we er iets leuks van te maken in wat voor toestand we het huisje ook aantroffen.
Donderdag 6 juli
We deden de laatste boodschappen, zoals kadetjes bij onze warme bakker en begonnen aan het inpakken van de auto. Ellie doet vrijwel alles dat in het huis staat in tassen, ik probeer dit allemaal in de auto te krijgen. Dit levert een never ending batlle op die ik altijd verlies. De koelboxkabel sloot ik samen met Truus, zo noem ik al jaren mijn routeplanner, aan op de sigarettenaansteker. Na een test bleek alles te werken. Onze lieve en behulpzame buren hadden, geheel vrijwillig, hun garage beschikbaar gesteld om onze auto in te zetten. Op deze manier hoefden we alleen de volgende morgen wat eten en drinken in de koelbox te doen waaronder drie stukken, door onze kaasboer op de markt vacuüm verpakte, kaas. Daar zijn de Fransen gek op, wisten we uit ervaring.
Vrijdagmorgen 6 juli
De wekker stond op half zeven, een onmenselijke tijd dat wel. Na het aanzetten van het bad controleerde ik, met de computer, eventuele files op de wegen. Dat viel erg mee. Ik zette de computer uit en trok de stekker, in verband met onweer, uit het stopcontact. We doken in bad. Uit bad begon Ellie aan haar traditionele broodjes ei. Deze traditie is minstens 15 jaar geleden ontstaan nadat Ellie had bedacht dat een kadetje met een gebakken ei lekker was voor onderweg. Gaan we met vrienden, familie of wie dan ook op een trip langer dan 100 kilometer dan beginnen ze altijd te zeuren om die broodjes ei. Altijd gaan ze mee, drie per persoon. Om de koelbox te kunnen laden moest eerst de auto uit de garage. Zo stil mogelijk
probeerde ik dit voor elkaar te krijgen om de buren niet wakker te maken. Ondanks deze poging tot stilte kwam de buurvrouw ons toch even goede reis en een prettige vakantie wensen, de engel.
We zijn om 08.00 uur vertrokken. Met slechts tien minuten vertraging, veroorzaakt door een korte file, bereikten we België. Even voor Antwerpen was er ook een file veroorzaakt door een ongeval. Dit duurde veel langer, maar uiteindelijk konden we verder. Zonder verdere problemen bereikten we, met totaal tweeënhalf uur vertraging, om 19.30 uur de B&B in Levernois, vlak bij Beaune. Om 20.30 uur lagen we uitgeput in bed. Van de geplande verkenning van de omgeving en ergens iets eten, kwam niets terecht. Gelukkig hadden we nog een paar broodjes kaas en ham over van de reis.
feedback van andere lezers- warket
Een heel eind. Hopelijk staken die broodjes nog in de frigobox en was het ijs niet gesmolten.
badstop: Daarom doen we het in twee delen.
Hij werkt op stroom van de auto dus huij was nog goed koud. - hettie35
Leuk geschreven,
groetjes Hettie
badstop: Dank je wel. - Danvoieanne
Leuke vakantie
badstop: Dat was het inderdaad. - Hoeselaar
Gelukkig was het toen nog niet zo warm want ik herinner me die dag heel goed omdat ik jarig was en nogal wat mensen over de vloer kreeg
Leuk gedetaillerd geschreven
Willy
badstop: Inderdaad. Tijdens de reis is dat letterlijk een geschenk uit de hemel. - wereldwandelaar
Ik maak ook vakantieverhalen van in 1981 al. Altijd weer leuk om iemand tegen te komen die dit ook doet en deeld met anderen. Heel graag gelezen. Ik ga de andere dagen zeker en vast ook eens lezen.
badstop: Dat is leuk om te horen. Op deze manier blijft de herinnering beter bestaan. Soms put ik hier uit voor mijn roman en andere verhalen.
|
