|
< terug
Oog in oog met de paus
Het was mei 1985. De paus zou naar Gent komen. Er werd veel volk verwacht dus wou ik er ook bij zijn. Niet dat ik zo'n heilig boontje was, integendeel. Ik was net vijftien geworden en had heel wat watertjes doorzwommen. Zo had ik dat jaar al vier scholen afgeschuimd gewoon omdat mijn rebels gedrag niet werd geduld en ik de ene school na de andere werd uitgezet.
Ik vertrok dus naar Gent met de trein, met een azuurblauw bloemenhemd en witte zomerbroek, opvallend zoals altijd. Met een fototoestel op zak, je kon nooit weten of de paus voor mijn lens zou poseren.
De mensenmassa daar werd verdeeld in 5 groepen, genummerd van A naar E. Ik kreeg bij de kassa ticketnummer E dus ik moest volledig achteraan staan tot mijn grote ontgoocheling. Dus begon ik foto's te trekken van het vrouwelijk schoon daar, de paus was immers nog niet aangekomen. Maar er gebeurde toen een klein wonder: op weg naar het toilet vond ik toevallig een ticketnummer A ! Na mijn kleine boodschap spoedde ik mij naar een plaatsje op de eerste rij want daar had ik plots recht op. Maar het publiek daar was wel aan de bejaarde kant en niet zo symphatiek.
En ja, daar kwam eindelijk de helikopter aangescheurd met de paus erin. Iedereen begon te juichen en te applaudisseren. Ik wou enthousiast meedoen en floot op mijn twee vingers naar de helikopter. Maar dat viel niet in goede aarde bij de oudjes uit sectie A ! Ze morden dat ik vulgair deed en iets ongepast. Maar ik was mij van geen kwaad bewust en floot verder...
De oudjes haalden er de security bij. Twee gorilla's met donkere zonnebrillen voerden mij af. En alsof dit nog niet genoeg was filmde de toenmalige BRT dit voorval even mee.
Maar goed gebekt als ik was begon ik de security om te praten, toonde mijn A-ticket en na enkele minuutjes deponeerden ze mij op nog een betere plek dan ervoor: vlak voor de rode loper waar de paus zijn entree zou maken ! Het was echt mijn geluksdag !
Terwijl ik het V-teken maakte keek de paus even diep in mijn lens, glimlachtte en liep door.
Eind goed al goed: ik had mijn foto.
Maar thuis moest ik mijn kortstondig tv-optreden wel uitleggen natuurlijk...
Ik sloeg mezelf mea culpa maar verklaarde: Gods wegen zijn ondoorgrondelijk !
feedback van andere lezers- hettie35
Met een glimlach gelezen,
groetjes Hettie
|
