naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Paarse luchten 6

door Hoeselaar

Een oude geestelijke die grote bewondering had voor geneeskrachtige kruiden, ontdekte deze vrouw die een jong kind op haar rug droeg, en ried haar aan bij hem de strenge winter door te brengen. Dit kwam als een zegen van boven want de kleine was zwaar ziek en had medicijnen nodig die ze om deze tijd van het jaar nergens vinden kon. De geestelijke, een pater Franciscaan die in volledige afzondering leefde doordat hij aan lepra leed en zijn medebroeders niet wilde aansteken. Zijn voeten waren stompen en enkele vingers waren ook al aangetast. Hij wees de jonge vrouw op zijn ziekte en zei ook dat zij en het kind ook door hem aangestoken konden worden, maar als ze enkele regels in acht wilde nemen de kans om ook lepra te krijgen bijna nihil zou zijn. Dit werd Thekla's redding en tevens haar leraar in allerlei zaken. Hij noemde zich pater Petrus en was een zeer belezen iemand die de jonge vrouw elke vrije minuut van de dag les gaf in haar moedertaal, algebra, wiskunde, geografie, waarbij hij de landkaarten op de grond tekende. Tevens verkreeg ze een uitgebreide kennis van kruiden en hun aanwending. Daar verbleef Thekla tot aan de dood van Pater Petrus. De oude man was al wekenlang zwaar ziek en kon daardoor het bed niet meer verlaten. Ze leerde daardoor ook hoe dat men zieken moest verzorgen en de toewijding die men daarvoor moest opbrengen. Zijn lach zou ze nooit in haar hele leven vergeten, en de goedheid die van hem uitging. Elk woord dat hij zei werkte als een zalving. De dag dat hij naar zijn meester vertrok scheen de zon zo wondermooi en het was alsof alle vogels in het bos afscheid van hem kwamen nemen. Drie jaar was ze geen enkele dag van zijn zijde geweken en had elke vrije minuut gebruikt om de immense leerstof die hij haar had aangeboden ook daadwerkelijk in haar geheugen te griffen. Niemand hier op het platte land kende de Franse taal, Latijn ook niet, het Grieks moest ze kennen wilde ze zich vervolmaken in de geneeskunde, tja, en het Engels haar moedertaal daar droomde ze van. Shakespire Fitzgerald en nog enkele ander meesters. Ook grote schilders en beeldhouwers waarvan de werken nooit zag had hij haar in gebaren uitgebeeld. Hij wilde niet begraven worden maar in zijn pij gekleed in het bos gelegd worden om een te worden met de natuur, met boven zijn hoofd een kruis waarin ze zijn kerkelijke naam in het hout moest graveren. Ze bleef nog een vol jaar daar wonen en ging toen op zoek naar haar ouderlijk huis dat ze na twee maanden rondzwerven terugvond".
"De grond maar ook de gebouwen die hier staan en ooit stonden, waren van Thekla's grootouders, ook het hele land eromheen en geloof me dat is nogal wat. Het bevond zich toen niet zo in die staat waarin het zich nu bevindt, dat begrijpt u ook wel, hé!, Jeffrey lachte en vervolgde; doordat zij bij haar vader zo klein behuisd leefde, kon zij zich in dit immense huis niet op haar gemak voelen. Ze nam toen ze naar hier terugkeerde, haar intrek in de daarnaast staande veranda. Het was een warme bekrompenheid waarin zij zich echt gelukkig voelde. Als Thekla zo aan het vertellen was, dan zaten we meestal hier buiten op een bank die ik ooit nog voor haar timmerde. Jeffrey liep naar een denkbeeldige plaats en wees met een klein gebaar waar die bank vroeger gestaan moest hebben.
"Ze kon uren over van alles en nog wat praten en waarlijk dan hing ik aan haar mooi gevormde lippen. Thekla kende hier ook elke vogel, elke boom of struik, en niet te vergeten de onnoemelijke hoeveelheid aan planten maar ook schaduwzijden van deze plaats, zoals de vraatzuchtige vos. Hij richtte hier meermaals een bloedbad onder haar kippen, konijnen en de ganzen aan. In de wintermaanden zag je de oude vrouw bijna nooit buiten, dan schreef ze naar allerlei mensen die ooit bij haar op bezoek waren". "Ik nam dan als ik haar brieven bracht, ook haar post mee, zo hoefde zij niet naar het dorp te gaan. Meestal waren dat brieven aan oudere mensen die allerlei kwaaltjes met kruiden lieten behandelen die ze dan ook zeer nauwkeurig voor hen samenstelde. Als je zag wat voor een mooi handschrift ze had, dan kon men niet geloven dat ze nooit een klaslokaal van binnen zag. Het schrijven zou ze hoe dan ook van haar vader geleerd kunnen hebben, maar jammer genoeg zei ze nooit een goed woord over hem. Volgens ze me ooit vertelde was er een van haar vrouwelijke klanten die haar het schoonschrijven bijbracht. Deze vrouw vond het maar niets dat zij bij de vele bezoeken die ze aan Thekla deed, telkens weer de vele zakjes en flesjes van titel moest voorzien, daarom dat ze uit eigenbelang tot die actie overging. Wat die klant niet vermoedde was dat ze een zeer leergierige kandidate voor zich had die geen minuut zonder boek of pen te zien was

feedback van andere lezers

• Danvoieanne
  Knap!
  Hoeselaar: Dank je voor de fijne reactie, Anne.
  
  Willy
• andremoortgat
  Staalkaart van een groots
  gevuld leven van Thekla
  Imposant
  Hoeselaar: Heb dit verhaal opgebouwd op twee fotos van een oude vrouw die voor een houten gebouwtje staat en op de stoel een soort van takkenkrans waarin ze allerlei dingen in verwerkte.
  
  Willy
• GoNo2
  Knap geschreven, je bent een voorbeeld voor beginnende schrijvers...
  Hoeselaar: Dank je wel Noel, heb dit dan ook al verschillende malen herschreven en tevens het taalgebruik verbeterd.
  
  Willy
• Wee
  Ontroerend en mooi stukje, Willy.
  x
  Hoeselaar: Ben blij dat je het even mooi vind als ik dat deed tijdens het schrijven.
  
  Willy
• joplin
  lijkt op een sprookje
  xx
  Hoeselaar: Ik houd van sprookjes ook al tel ik al bij de bejaarden
  
  Willy