Volg ons op facebook
|
< terug
Vakantieverslag 2012 deel 8
Zondag 22-07-2012
Uitsluitend geluierd en naar de buren gekeken die een gerestaureerde klassieke auto aan het herinrichten waren. Tijdens hun werkzaamheden in de brandende zon, heb ik ze een pilsje aangeboden. Al pratend over oude auto's hebben we dat opgedronken.
Tijdens deze ontspannen manier van vakantievieren werken de hersens wel door. Bij ons vliegveld is ook een l'aeromotel aanwezig. Hoe werkt zoiets dacht ik. Je komt aanvliegen, parkeert je vliegtuig, gaat naar het motel en de volgende dag vlieg je verder naar het volgende motel. Dat is net zoiets als een camper, maar dan door de lucht. Enfin, doet er niet toe. De naam l'aeromotel prikkelde mijn fantasie om hiervoor een Nederlandse vertaling te vinden. Vliegmotel, nee te lang. Via motel en hostel, kwam ik op vlietel. Het zal wel erg duur zijn allemaal, dacht ik.
's Avonds hebben we in het restaurant in het dorp gegeten.
Maandag 23-07-2012
Vandaag komen de buren op de aperitief. We hadden al wat in huis zoals oude kaas en graskaas uit Nederland, de rest hadden we de dag ervoor al in de supermarkt gehaald. Eén van de specialiteiten van Ellie, die een kok van formaat is hoewel niet letterlijk natuurlijk, is zalmsalade. Hiervoor kookte ze al voor het ontbijt aardappelen. Ik liep hoofdzakelijk in de weg te stressen tot de aardappelen gaar waren; niet te verwarren met de rapen. Nu mocht ik ze prakken. Dit is voor mij een van de culinaire wonderen die ik kan verrichten. Groente snijden en in pannen roeren zijn er nog een paar.
Op een plat bord heb ik de aardappelen buiten gezet om in de wind af te koelen. Ik moest er wel bij blijven zitten van Ellie, want die vertrouwde de aanwezige insecten en honden niet. De aardappelen konden in de koelkast en wij gingen naar de bakker. Na het ontbijt hebben we de irritant aanwezige insecten en de salade afgemaakt.
We hadden geen zin om een trip te maken, omdat we op tijd thuis moesten zijn vanwege de buren. Daarom kozen we voor wandelen in ons dorp. Achter ons huis is een berg waarop een wandelpad is aangelegd. Dit is een wonderlijk iets, want vanaf de weg langs ons huis is er niets van te zien. Het lijkt een steile wand waar alleen klimgeiten over zouden kunnen wandelen, maar die zitten helaas verder weg in de Alpen.
Vanaf de eerste dag van onze vakantie namen we ons al voor daar te gaan wandelen. Helaas is het er tot nu toe, vanwege grote drukte of luiigheid, niet van gekomen. We hebben het er wel altijd over als we 's morgens samen naar de bakker lopen.
"Moeten we nodig doen," zegt een van ons dan.
Vandaag was het dan zo ver, we begonnen aan de wandeling. Prompt kwam er een groep mountainbikers de berg afstormen. Duizenden kilometers paden voor die gasten, maar nee, dit wandelpad moest ook onveilig gemaakt worden, net als de wegen op de bergen, de fietsers in het park en op de stoepen van onze stad in Nederland, maar dat terzijde. Hijgend en piepend klommen we naar boven. We verbaasden ons erover hoeveel, vanaf beneden, onzichtbare ruimte er was. We keerden boven om, want de rest van de wandelroute liep langs een weggetje en dat boeide ons niet omdat we daar al met de auto waren geweest. Beneden gekomen vervolgden we onze weg door het dorp. We vroegen aan het meisje dat in het restaurant werkt of ze cappuccino hadden. Dat hadden ze en hoe. Een grote mok koffie met daarbovenop een toren van slagroom. Daar weer bovenop was wat cacaopoeder gestrooid. Over de randen liep een beetje van het oplossende schuim van de slagroom naar beneden. Roeren was niet mogelijk zonder een enorm voetbad aan te leggen. Voorzichtig schepte ik wat slagroom en koffie op mijn lepeltje. Voorovergebogen hapte ik het op. Dit zijn momenten waarop Ellie trots is op mij. Normaal gesproken zit ik nogal eens te kliederen, vooral op mijn goeie goed.
"Goed zo Jantje, je leert het wel." zei ze tegen beter weten in, want de volgende keer uit eten had ik een spatje op mijn overhemd.
Zo lepelde ik door in de zaligheid tot ik kon gaan roeren en slobberen. Het viel ons op dat het zeer druk was in het dorp. Overal stonden auto's netjes geparkeerd behalve een zeer dure Mercedes cabriolet. Dat hij duur was zag ik aan de vier uitlaten, verder heb ik daar geen verstand van.
"Een sprinkhaan," zei ik tegen Ellie, die dit beaamde.
Foute rijke mensen die alles vernietigen wat mooi en echt is noemen wij sprinkhanen.
De mensen liepen allemaal richting de kerk. Er was een bruiloft of een begrafenis aan de gang. We gokten op een begrafenis, want niemand had een corsage op en bijna niemand keek vrolijk; een enkele erfgenaam daargelaten. Wij wandelden wel vrolijk verder, want wij kennen de overledene sowieso niet. Aan het einde van het dorp stond een bord met de tekst: "Carriere de mine graniet rose," met daaronder een pijl. Een onweerstaanbaar iets. We zagen tussendoor nog hoe een rivier werd aangelegd. De hoeveelheid stof die hierbij werd geproduceerd was enorm, dus daar we waren snel weer weg. De oude granietmijn was boeiend om te zien. Er werd regelmatig vuur gemaakt zagen we aan de houtskoolresten. Wat daarbij verder werd gedaan, in mijn fantasie, zal ik hierbij niet vermelden. Aan de overkant van de vallei was een nog in bedrijf zijnde mijn. Daar liepde ader rose graniet door. Over een smal paadje kwamen we in de kern van ons dorp terecht. Met ontbloot hoofd liepen we langs de kerk waar, door de grote belangstelling, de mensen tot buiten stonden.
De enige activiteit die we verder ontplooiden was voorbereidingen treffen voor het bezoek van die avond. Van Ellie mocht ik de blokjes kaas snijden, in een schaaltje doen en afdekken met aluminiumfolie. Voor de salade hadden we nog voldoende mayonaise uit Nederland. Voor een sausje, waar stukjes wortel of brood in kon worden gedoopt, hadden we in de supermarkt hele foute mayonaise meegenomen. Dit sausje zouden we ook op de halve eieren doen. Met kerrie en gedroogde kervel probeerde ik hier nog wat van te maken. Het mocht niet op de eieren van Ellie, dus die vond het niet lekker genoeg. Persoonlijk vond ik het wel redelijk gelukt, maar ik ben niet de baas over het eten.
Achteraf zei Ellie op vertederende toon: "Je sausje is toch helemaal op gegaan."
"Tja, Fransen weten nu eenmaal wél wat lekker is," pestte ik haar, niet gemeend natuurlijk.
Om half zeven kwam de buurman langs en plaatste zijn agenda bij ons op de tafel. Dit verbaasde ons niet, want ze hebben een taxibedrijf en worden regelmatig opgebeld voor opdrachten. Enigszins in paniek zei ik tegen Ellie: "Ze komen er aan."
"Rustig aan, het is half zeven, ik verwacht ze niet voor zeven uur."
"Ze laten hun agenda echt niet zo lang onbeheerd."
"Rustig aan, zenuwenlijder."
Vaak heeft ze het goed, maar nu niet. Razendsnel pakte ik de schaaltjes met blokjes kaas en nootjes. Ellie slingerde ondertussen wat slaatje in een schaaltje. Voor het drinken had ik een paar flessen rosé gehaald, want dat dronken zei ook toen we bij hen op bezoek waren. Met een gezond klinkende plop opende ik de eerste fles. Ellie deed allerlei dingen met eten en ik sneed de twee soorten stokbrood normaal en 'serial' tot plakjes, waarna alles op de tafel buiten werd gezet. Dit alles duurde korter dan het schrijven hiervan. De buurvrouw had een paar cadeautjes mee. Een fles zelfgemaakte crème de cassis en een soort van gaasje waarop ze een hartje had geborduurd en daarin had geschreven: Saint Crepin 2012.
Wij hadden dit jaar alleen een stuk Nederlandse kaas meegenomen, waar ze overigens oprecht blij mee waren, gezien aan de manier hoe ze van mijn blokjes op tafel hadden genoten. De zalmsalade was, zoals te verwachten was, een klapper. Hun zoon, die op zijn eigen woont maar bij zijn ouders eet, kwam langs en vond de salade ook geweldig. Na een gezellige avond namen de buren de rest van de zalmsalade mee.
feedback van andere lezers- Danvoieanne
Weer genoten van je vakantie...
badstop: Gelukkig hebben we de foto's nog. - Hoeselaar
Zou het weten te appriciëren mocht je bij mij ook eens komen lezen, nu lijkt het meer op een éénrichtingsverkeer.
Sorry men verwacht toch een soort van schrijversvriendschap
badstop: Daar heb je een punt. Ik moet zeggen dat ik ook wel eens iets lees zonder commentaar te geven. - Wee
Lekker culinairig deel!
Genoten van je koffiemetslagroomstukje! (Goed gedaan, jochie! ;))
x
badstop: We zitten nu nog na te genieten.
|
