naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Paarse luchten 7

door Hoeselaar

De jonge Phebe Collins vroeg Jeffrey om van plaats te mogen veranderen, haar arm vertoonde krampen door het ongewoon houden van de zware microfoon die ze telkens weer van richting moest veranderen. De jonge begeleider vond dat het bankje waarop hij zat te hard voor zijn te mager uitgevallen achterwerk was. Hij had ook problemen met de laatste nieuwe vierkante bandrecorder waaraan het microfoon aangesloten was. Dit was zijn tijd ver vooruit want de geïnterviewde had zoiets nog nooit gezien. "Wel gemakkelijk hé dan de hele tijd te moeten schrijven vind u ook niet."De slungel dacht er waarschijnlijk anders over. Jeffrey schudde bijna onmerkbaar met het hoofd en vroeg zich af uit welke zachte houtsoort hij dan wel gesneden werd. Ergens was Jeffrey toch blij dat ook hij van plaats wisselen kon. Het drietal trok het witgekalkte huis binnen waar nog alles zo stond als dat de vroegere bewoners het achter lieten. De bank die buiten onder het raam stond en waar de journaliste en haar begeleider plaats op hadden genomen bleek het gewicht van het tweetal goed te hebben doorstaan. Jeffrey had zo zijn twijfels daarover gehad, maar vond het idee dat ze onverwacht kennis met harde werkelijkheid konden maken, wel op zijn plaats. Die Phebe had daar straks dan maar niet zo uitdagen met haar voeten tegen hem aan hebben moeten schuren. De oude zinken emmer die voor Jeffrey als zitplaats diende werd mee naar binnen genomen om daar weer diezelfde functie te gaan vervullen. De lucht binnenin het huis was vochtig, rook muffig zoals een huis nu eenmaal ruikt als het al heel lange tijd onbewoond heeft gestaan. Alles wees er op dat het vertrek van de vroegere bewoners nogal chaotisch verlopen moest zijn. Jeffrey was ook al in geen jaren meer hier geweest, waarom ook, hij had al lang met het verleden gebroken. Er moesten toch nog ongenode gasten hier geweest zijn want er was zelfs vuur op de stenen vloer gemaakt. Bij hun vertrek werden stoelen omgestoten en bij nog een ander ontbrak een poot. Een fauteuil die ooit in oud Engels rood leder werd uitgevoerd, waren bleke en zelfs doorgeschuurde plekken te bespeuren. Aan de muren waren nog plaatsen waar ooit behangpapier het pleisterwerk versierde en nu sporadisch stukken van te zien waren. Hij stond in de linkerhoek van het grote vertrek met daarlangs een hoog tafeltje dat ooit nog eens een vaas met bloemen mocht dragen. In de rechterhoek vlak naast een eenvoudig uit natuursteen opgetrokken schouw, zagen de bezoekers dat glasscherven op de stenen vloer verspreidt lagen. Op de kast die langs de schouw stond lagen oude vergeelde kranten en papieren en een doos met krulspelden. Een onderschoteltje dat ooit deel uitmaakte van een mooi koffieservies stond voor de kast op de grond met iets harigs daarop dat groen kleurde maar verder uitgedroogd bleek te zijn. De kast die ooit een prachtmeubel moest zijn geweest, miste meerdere deurtjes en vertoonde meerdere vochtplekken. Vlak bij de voordeur lag het volledig uitgedroogde kadaver van een kleine roofvogel waarvan de veren hem herkenbaar maakten. Aan de gezichten van de bezoekers te oordelen die hier hun ogen niet geloofden, kon Jeffrey ervan uit opmaken dat zijn idee om hen naar binnen te loodsen niet meteen dat effect had, dat hij gehoopt had van hen te oogsten.
"Zo, ik heb jullie ook eens mee naar hier binnen gebracht, zodat jullie kunnen aanvoelen hoe dat men hier vroeger woonde en leefde".
Het was de jonge vrouw die grauwgrijs uitsloeg bij het zien van de dode vogel. Jeffrey begreep dat het en verwijderde het kreng door het aan de uiteinden van de vleugels vast te nemen en naar buiten te zwieren. "Ziezo dat was dat dan."
Het "aitsch , dat uit haar mond ontsnapte moest wel van walging zijn. "Wilt u verder gaan met het interview, vroeg Jeffrey zo langs zijn neus weg, maar zij antwoordde, nee dank je wel, daar pas ik voor. Ook de jonge man trok zijn neus op en bleef halverwege het woonvertrek staan en schudde met zijn warrige haartooi.
Dit was een janboel van jewelste, de jonge vrouw vond het maar niets om hier binnen verder te gaan met het opnemen van dit verhaal. Jeffrey merkte meteen dat dit niet de juiste tactiek was om zijn verhaal hier te slijten. Daarom ook dat hij de oude bank die onder het schelf stond met een bezem van het loof ontdeed en met een zakdoek de resterende vuiligheid weg veegde en naar binnen sleurde. Het was nog zo een bank die sporen van het verleden aan zich droeg. Hij plaatste het logge ding zo dat de bezoekers het venster voor zich hadden.
"Zie zo, dat zal dan wel een stuk gemakkelijker praten zijn".
Phebe zette zich als eerste sloeg haar benen over elkaar, keek even recht voor zich uit als wachtte ze op iets, greep in haar tamelijk grote handtas en haalde er een volgend pakje sigaretten uit dat ze aandachtig bekeek als was het een kleinood, rekte zich een beetje en haalde er een sigaret uit en stak deze aan. Ze inhaleerde twee maal heel diep en snel achter elkaar en liet de rook heel langzaam tussen haar lippen en neus ontwijken. Een derde inhalering deed haar even hoesten en met haar linkerhand zocht ze de opening in haar handtas en liet het doosje en aansteker daarin verdwijnen.
" Kan het zijn dat het hier 's nachts spookt"?
Dit was een vraag waarop Jeffrey eigenlijk al de hele tijd op gewacht had maar die nu pas ter sprake kwam.
"Ja, weet je, ging ze verder, we hebben zoiets in het dorp gehoord en zijn daarom ook naar hier getrokken om achter deze waarheid te komen", Ze stak daarbij haar beide handen omhoog waarbij ze een knipperend gebaar met haar vingers maakte.
"Naar het schijnt, ging de Phebe verder, moet dit al meer dan twintig jaar hier zo gaan, is het niet"?
"Ja, en ook weer neen, bemerkte Jeffrey, kijk, in het dorp vertellen ze van alles en nog wat zonder dat ze iets van het echte verhaal kennen. U zult ook wel weten, dat men in het dorp van een mug een olifant maakt, en hoe meer er verteld wordt, hoe meer het verhaal zijn oorspronkelijke inhoud en waarde verliest. Ik denk dat dit wel overal zo zal zijn. Een feit is wel, dat hier dingen gebeurden die niet te verklaren zijn maar daarom nog niet griezelig genoemd kunnen worden".

feedback van andere lezers

• Danvoieanne
  GRAAG GELEZEN....
  Hoeselaar: Dank je wel Anne, lief dat je met dezewarmte toch dit lezen kwam
  
  Willy
• hettie35
  Heerlijk om verder te lezen, en dat van een mug in een
  olifant in een dorp dat is hier nog steeds een kwestie van tijd nutteloos doorbrengen.
  Groetjes Hettie
  Hoeselaar: Heel fijne en leuke reactie van jou, dank je wel Hettie
  
  Willy
• Wee
  Ik heb het gevoel dat ze gedegen misbruik maken van Jeffrey.
  Ben benieuwd waarheen je ons leidt ...
  x
  Hoeselaar: Leuk dat je me volgen blijft
  
  Willy
• Rothe
  Beeldend geschreven met oog voor het detail. Leuk om lezen.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Hoeselaar: Dank je wel voor het mooi compliment, ik hoop dat de rest van het verhaal ook jouw goedkeuring mag halen.
  
  Willy
• GoNo2
  Genoten!
  Hoeselaar: Dank je wel, ik geniet van jouw verhalen evenzo
  
  Willy
• andremoortgat
  Leuk langs de kant te wandelen
  in deze verhalenreeks
  Hoeselaar: Blijf rustig staan en kijk om je heen en geniet van het verhalenlandschap
  
  Willy
• joplin
  Spookverhalen?
  xx
  Hoeselaar: Ook daar houd ik van, toch een beetje geheinzinnigheid
  
  Willy