Volg ons op facebook
|
< terug
paarse luchten 9
Het was de hele dag uitzonderlijk mooi weer geweest en de kleuren van een herfst in aantocht, waren overal al voorhanden. Het loof fonkelde van groen geel naar oranje en rood; en het laantje waar het huis en het hele verhaal zich afspeelde veranderen dag voor dag.
Mocht een Renoir hier ooit voorbijgekomen zijn, had hij zonder twijfel deze laan als voorbeeld voor een van zijn schilderijen genomen hebben
De wind had in kracht toegenomen en woei de bladeren spiraalvormig de lucht in. Het was een prachtig zicht hoe dat het gekleurde loof zich naar de kruinen toe verplaatste, als wilde het zijn oorspronkelijke plaats innemen
"Kijk ! Haalde de jonge man opeens aan; dat is dat wat die oude vrouw tegenover de post ons zei; als de wind de bladeren in een spiraal doet opwaaien en je bent op dat moment in de buurt van dat spookhuis, dan mag je er van uit gaan dat er erge dingen staan te gebeuren".
"Aha ! Daar ben je juist bij de goede terecht gekomen, dat was zeker Fernanda Cook, die je daar aanhaalt, zij heeft altijd op alles en nog iets te zeggen, maar als dan puntje bij paaltjes komt, dan was zij op dat moment helemaal niet daar. Leer me deze oude kletstaart niet kennen, ze is in staat om keien met elkaar te doen vechten".
"Thekla was voor mij altijd een vrouw die nooit ofte nimmer ergens doekjes om deed, sprak altijd recht uit over hoe dat zij het leven zag. Ze mag dan wel bij de plaatselijke bevolking raar overgekomen zijn, maar ze deed niemand iets, in tegendeel ze hielp waar ze maar kon. Iedereen die een beroep op haar geneeskundige kennis deed heeft zich dat nooit berouwd, en waar ze niet helpen kon, zei ze het ook zonder blikken of blozen.
Ik wil haar geen status aanpraten die ze niet verdiende, maar eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik haar sinds haar dood nu meer dan twintig jaar geleden, heel, heel erg mis. Ze was voor mij een moeder, een vriendin in de strikte zin van het woord, ook een vrijgevige lieve oude dame waarop ik me altijd kon verlaten".
"Jeffrey, stop nu eens met dat bewieroken en kom terug op je verhaal, wil je? We zijn hier om het echte verhaal van die Thekla te noteren, dus, ga weer zitten en vervolg dat waar we voor gekomen zijn, je verhaal". De journaliste had haar vest tot aan de nek dichtgetrokken en men zag dat ze het toch wel frisjes kreeg.
"Zullen we dan toch maar naar binnen gaan en er de open haard aan aansteken want ik zag dat u het niet bepaald warm heeft. Hopelijk zitten er geen kauwennesten in want dan staat de boel in de kortste keren in lichte laaie.". Jeffrey begreep niet waarom hij opeens van je en jou op u kwam, zeker door de berisping van het frêle persoontje dat voor hem zat en rilde als een espenblad. "Nu, om verder te gaan in mijn verhaal, moet ik terug grijpen naar die tijd van toen de Klu-Klux-clan in de zuidelijke staten zijn duistere praktijken botvierde. Hier in het noordoosten had je daar weinig of geen last van. Ik wil hier mee aangeven in welke tijd dat zich dat hier allemaal afspeelde. Thekla was toen ik denk een jaar of vijf of zes en dertig en haar zoon die toen zeventien moet zijn geweest had zijn moeder al verlaten. Ik weet nog hoe dat ze me dit verhaal vertelde en waarbij de tranen haar over de wangen stroomden. Zijn geestelijke en lichamelijke ontwikkeling waren niet zo verlopen als dat ze zelf gehoopt had, Benjamin was daardoor ook altijd een zorgenkind gebleven. Het was haar vader die de jongen van hier weglokte, meenam naar het ruige noorden juist aan de Canadese grens om van hem zogezegd een kerel te maken. Thekla is daar naar mijn gevoel nooit overheen geraakt. Ik had jullie al verteld dat Thekla ook een echte kunstenares was, overal in haar veranda hingen tekeningen in houtskool. Sommige daarvan waren aan Benjamin gewijd, die ze dan weer eens met haverhalmen omklede, of met slakkenschelpjes versierde. Andere waren momentopnamen uit de natuur. Maar de tekening die de meeste indruk op me maakte is die, die ik hier in het huis bewaard heb, ik zal het even halen". Deze onverwachte pauze werd gretig door de slungel gebruikt om van houding te veranderen, want zo te zien had hij last van kramp in een van zijn benen. De jonge vrouw kuchte en greep blindelings in haar handtas en liet haar hand de sigaretten tussen de andere inhoud eruit vissen. Na ook de aansteker gevonden te hebben en enkele diepe inhalerende trekken genomen te hebben verscheen Jeffrey ook weer met een vel papier dat enige waterschade opgelopen had maar verder een goede beeltenis gaf. "Kijk, die heb ik opzij kunnen leggen, volgens Thekla moet dit haar zoon Benjamin zijn geweest toen hij zowat twaalf jaar oud was".
Triomfantelijk reikte Jeffrey het kleinood aan zijn gasten verder die op dit stuk wit karton het licht ontsteld gezicht van een jongen te zien kregen. Ietwat geschrokken door het aangrijpende geschetste getuigenis van een getormenteerde moeder, bracht de jonge vrouw even uit haar evenwicht. De bewogen reactie van de journaliste voor een moeder die haar kind probeerde aanvaardbaar maken voor de buitenwereld, was tekenend voor de jonge vrouw. Jeffrey raakte door haar ongekunstelde reactie bevangen, zag hoe dat ze een traantje probeerde te verdoezelen. Door de door emotie geraakte reactie vergat de journaliste dat haar ver opgebrande sigaret haar huid deed schroeien. Met een onderdrukte gil wierp ze het peukje ver van zich af, en blies op de pijnlijke plaats als stond deze nog steeds in brand. De jonge snaak naast haar beschikte niet over de fijngevoeligheid om door de tekening en de daardoor opgeroepen reactie bevangen te raken. Hij keek ongeïnteresseerd rondom zich en haalde zijn schouders op. Jeffrey bemerkte dit maar reageerde niet, als kon hij begrijpen dat deze slungel daar nog te groen voor achter zijn oren moest zijn. Jeffrey nam de tekening met veel ontzag weer aan zich en bracht deze terug van waar hij ze haalde, voegde zich daarna weer bij zijn bezoekers en vroeg waar hij in zijn verhaal was staan gebleven.
feedback van andere lezers- hettie35
Weer heerlijk gelezen, grappig is dat de uitdrukking groen achter de oren
hier niet zo bekend is. Men spreekt dan van nog niet droog achter de oren. Groetjes Hettie
Hoeselaar: Dat is zeker afgeleidt van nog niet rijp zijn.
Leuk dat je weer kwam lezen
Willy - andremoortgat
Heerlijk fijngevoelig en besnaard
graag gelezen
Groetjes André
Hoeselaar: Dank je wel Andre, men piept zoal gebekt zeker.
Groetje Willy - Rothe
Alleen al de aanhef, de beeldende beschrijving van de natuur wist me te bekoren. Volgens mijn bescheiden mening heb je een uitzonderlijke beschrijvend talent.
Hoeselaar: Met dank aan mijn moeder zaliger die me erop wees, als je iets te vertellen hebt, moet je het zo weergeven dat de toehoorder het gras ook echt ziet groeien
Willy - GoNo2
Ik waardeer je schrijverstalent...
Hoeselaar: En dat van een schrijver van grote klasse dit te mogen lezen is een hele eer voor mij.
dank je wel Gono2 - Danvoieanne
Knap weer.
Hoeselaar: Lief beste Anne dat je me volgen blijft, hoop dan ook dat ik je niet telleur stel
Willy - Wee
Jouw reacties op je feeds zijn net zo poëtisch als je verhaal zelf.
Mooi beeldend stukje, Willy!
x
Hoeselaar: Men doet zich de moeite om me te lezen dan is het normaal dat ik dit als een gunst mag aanvoelen en zo erop reageren.
Dank je voor jouw bezoekje aan dit mooie landschap.
Willy - joplin
mooi verhaal
xx
Hoeselaar: Dank je wel, heb het dan ook met veel plezier geschreven
Willy
|
