|
< terug
zondag 14 oktober 2012
Zondag 14 oktober 2012
Vanochtend stond ik nog te mijmeren in een bos. Daarna de frietketel schoonge maakt maar nu ga ik het doen: stemmen in een politieke strijd. Niet lang voor sluitingstijd is deze gang niet dichtbevolkt. Ik wacht mijn beurt en kijk naar de vrouw met dreadlocks over zwarte jas. Een beetje zweet-parfum. Ze zal blanco stemmen. Heb het gevoel in een wachtkamer bij tandarts te zijn. Mijn beurt. De mensen van dienst kijken me begeleidend aan. Mijn handen trillen wanneer ik mijn paspoort op tafel leg. Zal ik erin slagen om onvergist voor de imker te kiezen? Hij vertrouwt immers bijen en is zowat zot in de natuur.
Eindelijk, ik zie zijn naam. Tok op het scherm. Oef, ik ben ervan af.
Pa en ma komen vanavond eten. Ik zal hun naam nooit met spellingsfouten schrijven. In mijn nieuwjaarsbrieven moest het verplicht vader en moeder zijn. Onze kinderen noemen ons papa en mama. Een uitdrukking die toucheert en als ze oud worden noemen ze ons wellicht pa en ma. Papenma.
Net zoals mijn vader adoreer ik het hout. Je kan een gevoel ook met een ambachtshand beschrijven.
feedback van andere lezers- Danvoieanne
een fijne avond met pa en ma:-) - Mistaker
Zeer sfeervol verhaal. Veel volwassenen hebben het over mama en papa of zelfs mammie en pappie, ik vind dat raar hoor hoewel ik soms ook de term mammie gebruik, maar dat is meer als geintje. Denk ik.
Groet,
Greta - Hoeselaar
Een waarheid zo groot als een koe, de ambachtshand is goud waard
Willy - joplin
stemdag, een rare dag
een dorpsfeer van:
we zullen dat hier is gaan veranderen!
wat denken ze wel
nu zijn wij aan de beurt
ten aanval!
warket: Strijdlustig?
|
