|
< terug
Kip met curry…
Ze kijkt me aan alsof ze wil zeggen: " doe geen moeite…". Ik probeer haar moed in te spreken, maar vind de juiste woorden niet. Wat kan men zeggen tegen een zieke, zonder in herhaling te vallen? Dat het van voorbijgaande aard is? Dat iedereen al eens ziek kan worden?
Lig je goed, vraag ik. Moet je wat water hebben? Haar ogen zijn nu samengetrokken in een spleet. Ik besluit het teveel aan energie over te brengen op haar. Een soort van handoplegging. Jezus deed dat ook en als het bij hem lukte, waarom dan niet bij mij hé? 't Is kwestie van geloven in je eigen krachten, denk ik altijd…
Ik streel haar, ze lijkt het niet erg te vinden. Met vrouwen weet je nooit, zei m'n opa zaliger. En die kon het weten na 40 jaar met m'n oma op z'n dak. Ik hoop dat ik in de hemel zelf m'n vrouw mag uitkiezen, zei hij meermaals op z'n sterfbed. Wat hij daarmee bedoelde zijn we nooit te weten gekomen. Gezien ze hem 's morgensvroeg dood gevonden hebben in z'n bed, wat het bewijs is dat de nachtverpleegsters weinig of geen controle uitoefenen 's nachts.
Ik heb je nog zo gezegd dat je van die kip-curry moest afblijven, zeg ik tegen haar. Je weet dat je er niet tegen kan, maar nee hoor, nooit willen luisteren hé? Ik betrap mij erop dat ik haar verwijten zit te maken. Sorry, zeg ik, 't was zo niet bedoeld…
Twee dagen later…
Ik heb koppijn, krampen in m'n buik, m'n ogen tranen en 39,8° koorts. M'n handoplegging heeft schijnbaar goed geholpen, moet ik zeggen. M'n kat is totaal genezen en ik lig op m'n zetel, uitgeteld. Ze kijkt me dankbaar aan en ze miauwt: " doe geen moeite, 't zal wel overgaan…" Ik verman mij en sta op om haar etensbakje te vullen, water te geven en een propere kattenbak. Zou m'n kat iets van handoplegging kennen, vraag ik me af. In haar geval zal het wel pootoplegging zijn, denk ik. Ik sleep me naar de wc om m'n verse koffie uit te kotsen. Ze komt eens kijken of alles nog wel goed gaat en of ik nog in leven ben. Prachtbeest, zo bekommerd om m'n welzijn. 't Kan ook zijn dat ze kwam vragen wanneer ik de balkondeur ga openmaken. Het dagelijkse ritueel van een kat mag je niet verstoren hé? Ik zet de balkondeur op een kier…
Ik leg me te rusten op m'n zetel, uitgeput van niets te doen. M'n keel doet nu ook pijn. Twee minuten later springt ze op mij, begint te dabben op m'n buik. Met een pootoplegging bedoel ik wel iets anders, zeg ik haar. Zwijg en geniet, is haar antwoord terwijl ze haar scherpe nagels in m'n vel zet. Tien minuten later ligt ze te slapen. Ik dommel ook weg en droom van een reuzekat die denkt dat ik een muis ben. Op het moment dat haar klauw in m'n nek zet, schiet ik wakker. Ik zweet me te pletter, een dagmerrie is soms nog erger dan een nachtmerrie. Ze doet één oog open en miauwt: " Gaat het al wat beter?"
Ja, zeg ik, maar ge vliegt eraf want ik moet weer gaan kotsen. Ze strekt zich eens goed uit en ik vlieg als een torpedo naar de wc. Deze keer komt ze niet kijken, ze heeft het allemaal al eens meegemaakt, denk ik…Misschien ligt het wel aan die kip met curry, vraag ik me af…
©GoNo
feedback van andere lezers- andremoortgat
Leuk duo: zij miauwt
en hij zal handje leggen
Wie geneest hier wie ?
GoNo2: Dank u! - greta
Gedeelte smart is halve smart.
GoNo2: Dank u! - Wee
Nu allebei weer de oude, hoop ik?
x
GoNo2: Bijna.
Dank u! - warket
Gaat het nu al wat beter?
GoNo2: Een beetje toch...Dank u! - Koyaanisqatsi
Waarschijnlijk een griepke... ;-)
GoNo2: Dank u! - joplin
speciale poes hé?
xx
GoNo2: Dank u! - bv
Super !!
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 14Uitstekend:   1 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 1 stem(men) |
