Volg ons op facebook
|
< terug
Blik in de toekomst…1
't Is dertig jaar geleden dat ik nog een verhaal schreef. Ik ben er nu zevenentachtig. Nee, beroemd als schrijver ben ik niet geworden, laat staan dat ik er iets aan verdiend heb. Ik heb de vooruitgang meegemaakt, de teloorgang van het papieren boek. Boeken, gedrukt op papier, zijn een zeldzaamheid geworden. Ze liggen veilig achter brandveilig glas. Openbare bibliotheken zijn verdwenen, 't is allemaal digitaal wat de klok slaat. Zelfs die klok slaat niet meer wegens digitaal…
Waar is de tijd toen ik nog de rommelmarkten afschuimde op zoek naar goedkope boeken? Beduimelde boeken die niemand wou hebben? Nu is het streng verboden om nog boeken te koop aan te bieden. De staat kijkt er streng op toe. Het enige boek dat vrij te verkrijgen is, is de Bijbel. Na de clash tussen de zogenaamde christenen en de moslims, waarbij de moslimwereld het onderspit moest delven, is de Bijbel uitgeroepen tot Boek van het Jaar. Wat zoveel betekent als het Enige Boek…
Er zijn nog mensen die boeken verzamelen. Maar ze sterven uit. De jeugd, opgegroeid in het digitale tijdperk, heeft geen interesse meer voor deze ambachtelijke kunstvorm. Bekende schrijvers liggen nog steeds begraven onder monumentale gedenkstenen. Maar niemand die nog weet wat hun verdiensten zijn. Ooit waren ze beroemd, werden ze op handen gedragen. Neem nu Jeroen Meus, wereldberoemd door z'n honderddelige encyclopedie over de keukengeheimen. Met als sublieme titel: " Dagelijkse Kost". Veel te jong gestorven. De meester van de eenvoudige keuken is om het leven gekomen toen een slecht aangesloten kaasfondue-stel in z'n gezicht ontplofte, hem omtoverde tot een grote kaaskroket. Kwatongen beweren nog altijd dat het een aanslag was van de bekende terreurbeweging " Halal". 't Zou kunnen, maar er zijn onvoldoende bewijzen…
En al die andere beroemde kookpieten,vraagt u mij? Piet Huysentruyt is in de vergeethoek geraakt, na z'n zware depressie. Na jaren van de bekendste tv-kok te zijn geweest, moest hij de duimen leggen voor Jeroen Meus. De tv-kok, de enige West-Vlaming die geen ondertiteling nodig had om verstaanbaar te zijn, werd bedankt voor bewezen diensten door de commerciële zender. Kijkcijfers vervagen de normen, zullen we maar zeggen hé? Hij heeft het nog geprobeerd als verkoper van potten, pannen en allerlei keukenmateriaal, maar de klad zat erin. Opstaan en gaan slapen met het gezicht van Piet was er bij de massa teveel aan. Piet zit nu droefgeestig te verkommeren op een Grieks eilandje, dat hij gekocht had met de opbrengst van z'n kookboekjes. Toen kon men nog voor een habbekrats Griekse eilanden kopen. 't Waren gouden tijden tijdens de Grote Crisis. De helft van de Europese landen zijn toen ten onder gegaan aan het wanbeheer van enkele grote banken. Eerst heeft men de belastingbetaler met het deficit opgezadeld, maar na enige tijd hadden die ook geen geld meer. De eige mogelijkheid die nog restte was een uitstoot uit de Europese Gemeenschap. Wat men toen ook gedaan heeft. Bijna twintig jaar heeft het geduurd voor er terug sprake was van enig economisch herstel. Maar op m'n zevenentachtig mag ik toch nog een beetje de vruchten plukken van de inlevering die ik en m'n medeburgers gedaan heb…
Schrijven doe ik nog met mondjesmaat. Op de redactie van het bejaardenkrantje valt er weinig te beleven hé? Na de wet van 17 juli 2022, die een verplichte opname van alle personen vanaf 70 jaar in een bejaardentehuis voorschreef, rezen de homes als paddenstoelen uit de grond. De zeventigers met veel geld waren toen al lang met de noorderzon verdwenen. Maar kom, ik mag niet klagen, 't had erger gekund. Buiten het verplicht naar de zondagse mis gaan, is er weinig reden tot klagen.
Het astronautenvoedsel dat we hier krijgen is in een wip verrobberd. Drie pilletjes en je hebt een hele menu binnen. Groen voor de soep, geel voor de hoofdschotel en blauw voor het dessert. Je krijgt de keuze uit verschillende smaken, 't geeft een voldaan gevoel. Een vals gebit is niet meer nodig, doorslikken is de boodschap, wat een pak scheelt op de gezondheidskosten…
De redactie van de bejaardenkrant met de toepasselijke titel: " De Bejaardenkrant..", bestaat uit gewezen dichters en schrijvers, die bijna allemaal hun carrière begonnen zijn op een wereldberoemde website dat toen nog het neusje van de zalm genoemd werd. Om deontologische redenen mag ik deze site niet bij naam vernoemen, maar ze begint met een " W". Al die schrijvers en dichters zitten hier in hetzelfde tehuis. Men probeert zoveel mogelijk gelijkgestemden bij elkaar te zetten. Zij die nog een beetje kunnen schrijven, mogen geheel vrijwillig onder dwang meewerken aan De Bejaardenkrant. Ze hebben, God weet beter, mij verkozen als hun voorzitter. Waarvoor dank. Over wat we schrijven, vraagt u zich af?
Over koetjes en kalfjes en andere diersoorten die van de aardbodem verdwenen zijn. Over de nieuwe technologie die er voor zorgt dat de mens de gezegende leeftijd kan bereiken van pakweg 130 jaar. En dat is nog maar een begin hé? Over de doden die tijdens hun leven smeekten om dood te mogen gaan. We hebben ook een rubriek die oude verhalen nieuw leven inblaast. Verhalen die de mensheid erop wijzen dat het ooit anders was…
Het gerucht doet hier de ronde dat we een nieuwe directeur krijgen, die onze krant in goede banen moet leiden. Volgens het Ministerie van Bejaardenzorg zou er misbruik worden gemaakt van de toegestane middelen om de bejaarden op te jutten tegenover de jeugd. Na een artikel in de krant dat ging over een staking in een bejaardentehuis wegens een tekort aan slaappillen en viagra. Een staking die met harde hand vanwege de directie de kop ingedrukt werd. Oudjes mogen niet staken hé?
We moesten op het matje komen. Een nieuw matje met bloemetjesmotief. De directeur was helemaal niet tevreden met het artikel. En ook niet met de rol die ik gespeeld had, door het laten verschijnen van het omstreden artikel. Ben je nu helemaal betoeterd, vroeg hij mij. In de verte hoorde ik toeters en bellen, de carnavalsvereniging was aan het oefenen voor de jaarlijkse optocht, vandaar hé?
Als voorzitter moet u uw troepen in het gareel houden, kreeg ik als goede raad. Wat bazelt die man toch, was m'n bedenking. Nooit gehoord van grote ego's? Iedere schrijver vindt zichzelf de beste. Tot het tegendeel bewezen wordt, denk ik altijd. Het artikel over die opstand in een bejaardentehuis zet aan tot rebellie. En we willen toch allemaal kunnen genieten van een rustige oude dag. Ja toch? Alleen al om die reden zal er een nieuwe directeur komen. Uw functie als voorzitter wordt herleidt tot een zuivere protocollaire functie. U wordt ere-voorzitter voor het leven…
Wordt vervolgd
©GoNo
feedback van andere lezers- andremoortgat
Geschikt om veel te relativeren
Lees GoNo krantje vele keren
GoNo2: Dank u! - Annelies
de Bijbel als enige boek? Dat zie ik niet zitten! ;) dit heb ik graag gelezen! Op naar meer!x
GoNo2: Dank u wel! - Danvoieanne
op naar het volgende ........
GoNo2: Dank u wel! - Wee
Laat nog maar even dicht, die toekomst-blik. :(
x
GoNo2: Dank u wel! - joplin
we werpen een blik naar en in!
xx
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 10Uitstekend:   5 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 5 stem(men) |
