|
< terug
Lus
De wind gooit een krantenblad om. Donker is het licht niet. Eerder verblindend. Al weken beleef ik haar. Haar naam hebben ze verzwegen. Voor mij mag ze Helena heten. Ik plet peperbollen aan de buitentafel in een stenen kom.
Een dag nadien is het vruchtwater gebroken. Wanneer ze straks in deze wereld graait verklapt hij haar naam. Ik heb de lichten gedoofd die ze in hun ochtendhaast hebben vergeten. De katten hebben drank genoeg.
In een laat namiddaguur hoor ik van op de gang het monstertje voor de eerste keer krijsen. Met mijn duim veeg ik ontroering uit mijn ogen. Ik zal het mensenkind lief hebben tot ze mijn stof over de grond verstrooit.
Vlinders in mij. In alles zie ik jou. Mijn handen, niet ik, worden oud. Zullen we samen beginnen in een nieuwe wereld? Mijn kleine landloper noem ik je. Nu ik in je oogjes kijk voel ik hoogtevrees. Zo minuscuul breekbaar. Ga ik je niet besmetten met mijn adem? Ik zoek al naar je eerste lach. De bomen zijn stil.
In de Taxus, vlakbij waar de egel zijn winterslaap doet, klim jij sluipachtig in mijn boom. Maak ik een nest, waar we, wanneer je ouder wordt, onze dromen aan elkaar vertellen. Ik had je al lief nog voor je geboren was. Heeft mijn verhaal iets met "Ketchup" te maken?
Neen, helemaal niet. Ik reis met een ei en doe nu mijn klompen aan..Wil jij ook scoren op een zonnige dag?
Dan grijpen we samen in een onvoltooide tijd.
feedback van andere lezers- tinucha
Een mijmering in het heden. Heerlijk geschreven!
warket: Dank Tinucha ...-) - Wee
Oh, wat mooi, Warket!
Gefeliciteerd!
x - andremoortgat
Ik ook zal het mensenkind lief hebben...
en ook die vlinders, taxus en egels
Iedereen de klompen aan ! - greta
Zeer mooi Warket. Emoties omschrijven is een kunst. Het is je hier gelukt. - Danvoieanne
Mooi! - joplin
dit schrijven ontroert me
xx
warket: xx
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 12Uitstekend:   6 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 6 stem(men) |
