|
< terug
donderdag 20 juni 2013
(het is de taal de rest leeft ... dus leef ... dag)
Ik doe mijn best.
Een vrouw zet zich naast mij neer op een bank. We spreken niet tegen mekaar. Toch delen we tezamen alleen als onbekenden het licht in de bomen. Stil onder ons al is "ons" maar een gedachte.
De vrouw rookt een sigaret. Vraag me af of ze voelt wat ik voel, of we even zielsgenoten zijn. Nu ze weggaat vraag ik haar om iets in mijn dagboek te schrijven.
Hoelang? Een half uurtje op een bank in de schaduw. Naast mij een man…hij schrijft, ik denk dat hij lacht, innerlijk lacht, tevreden, gelukkig? Een kind laat een ballon vliegen, jongeren spelen op het gras…de man rookt…uitgerust verder.
Adieu, Mia.
Ik heb met J. in een vergissing afgesproken om ergens mosselen met friet te gaan eten. Het moet op een gure novemberdag zijn, liefst nog dit jaar met pijpenstelenregen, een dag waarin zelfs een hond niet wil buiten komen.
Twaalf jaren geleden stelde ik me voor hoe het zou zijn om haar in regenjas aanleunend tegen de veertig nog eens te ontmoeten. Nooit zal het werkelijk zijn wat het is tenzij deze grijze regenachtige dag waarin ik tussen regeldruppels schrijf. Schuilt er een ongekende logica in het leven of is alles toeval en wanorde? Een mogelijke zekerheid is dat wat je overkomt een eigen gedachte is.
feedback van andere lezers- andremoortgat
Een mogelijke zekerheid is
dat vele zaken onzeker zijn en blijven - joplin
bestaat er wel een realiteit?
xx
warket: Wat buiten onszelf is.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
