|
< terug
Tussen zitten en staan
David woonde net in Naarden en kwam een oud-klasgenote tegen. 'Ik zit op Vesting en in een rolstoel,' lachte ze van beneden. Ze zag dat bij hem laag in de rij een overhemdknoopje ontbrak. Er glinsterde wat buik. Ze hadden allebei op het Ivko gezeten. Half van dezelfde groepjes deel uitgemaakt. David was toen al bedachtzaam en schijterig en in het kunstmanagement terecht gekomen, Marly was impulsief en ondernemend en dreef een curiosawinkeltje.
Tien jaar geleden is ze van het keukentrapje gegleden en heeft een halve dag op het donkerblauwe marmoleum gelegen tot de kinderen uit school kwamen. Een dwarslaesie. Nu is ze gescheiden en woont gelijkvloers en aangepast in een hofje nabij de Kloostergang.
Of David koffie wou? Hij zocht net een net tentje. Ze vertelde aan de aangepaste keukentafel nadat ze op aangepaste wijze twee prima cappuccino's had gebrouwd dat ze haar onderlichaam niet meer kon bewegen, maar dat romp, armen en hersens getraind waren om het functionele maximum van het resterende minimum te maximaliseren. Ze is dus gelukkig.
Voor haar ongeluk hield ze van Tsjechov en Reve. Daarna van dans. Ze schutterde alle voorstellingen langs, met haar ex, met haar dochter, met broeder mantel van het ZilverenKruis. Altijd op de eerst rij - elk nadeel heb …. En thuis zijn er de 100+ DVD's. Ze laat willekeurig beelden zien. Donkere salto's in Jitterbug. Rechten in tango. Hiphoppers die da dance breaken. Stentsons die rechthoeken zagen. Zwanenmeer, van Manen, Madonna. Ze heeft op wielswingen gezeten en oefent de moves in de beslotenheid van haar huis. Gelukkig heeft ze geen benedenburen, niemand houdt van piepend rubber.
Ze ging op groepsreis naar Istanbul. In de fijngesneden voormalige eersteklas wachtkamer van de Transoriënt Express dansten commercieel maar vrij geconcentreerd Sufi's. Met de brochure kon je de rituelen in je beste Turks volgen.
Tegen de misselijkheid en de bijwerkingen van de de medicijnen hebben de specialisten haar medicinale weed voorgeschreven. Aan huis te bezorgen door die knappe jongen van de apotheek. Zo is ze minder mobiel maar higher dan ooit. Ze geeft de geest de geest.
Ze kletsen wat terug naar hun schooltijd. Dezelfde groepjes als in de maatschappij. De doorsnee, de nazis, de alto's, de elite. Natuurlijk hadden zij nergens bij gehoord, dat deed niemand. Ze dropten wat namen, wisselden info, maar er kwam niks. De afstand te groot, de contacten nihil.
David is wel nieuwsgierig of de dans nog in haar leeft?
'Ik zal mijn verhaal vertellen.'
Na jaren fixeren had zich in wat er van haar over was een kracht genesteld, een energie. Ze wist dat ze het kon. Ze bekijkt een dvd-compilatie. Een clip uit Istanbul komt voorbij. Op een slecht videootje cirkelen Sufi's tot ze as worden. 'Dan stap ik uit mijn stoel en strompel in triomf twee keer de kamer op en neer.' Haar wonder voltooid had ze zich bij het zitten neergelegd.
David stond op. 'Dan stap ik maar weer eens op,' zei hij en voegde de daad bij het woord.
feedback van andere lezers- Wee
Swingend en toch ook beetje bluesy.
'Ze geeft de geest de geest', wat schrijf je weer práchtige zinnen!
x
Nemo: dank, wee, je eerste zin: leuke fb...
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
