naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

zondag

door ivo

zondagochtend, terwijl radio Klara de top 100 van de klassieke muziek doorheen de woon-studeer-bad-slaap en speelkamer laat horen, zie ik dat buiten de vogeltjes zich klaarmaken voor een winter die wie weet heel lang zal gaan duren.

Deze gedachte doet me denken aan die mop van die houthakkers die in Canada hout gaan kappen voor de winter die komt. En elk jaar gaan die mannen naar een oude idiaan hoog in de bergen om te horen of het een strenge winter wordt.
Ook dit jaar gingen de houthakkers naar boven en de oude indiaan, naam zijn pijp en ging buiten staan om naar de wolken en het uitzicht op de natuur te kijken. wat voor een winter het zou worden. Hij kwam terug binnen en zei, ik kan het nog niet goed zien, kom binnen twee weken eens terug.
De mannen gingen terug naar hun kamp en begonnen alvast aan een voorraadje hout. Je moet niet te veel kappen, maar zeker niet te weinig. De boomstammen werden mooi klaargelegd aan de rivier, zodat, wanneer de winter begon, het hout via de rivier zo naar de zagerij kon getransporteerd worden. Na twee weken gingen de mannen terug naar boven, en de indiaan herhaalde zijn ritueel om buiten te gaan kijken en zei, 'tja ik kan het nog niet zo goed zien, ik denk wel dat het koude winter wordt, maar het is nog twijfelachtig, kom volgende week terug'.
De mannen, hadden slechts één ding gehoord 'koude winter worden' en begonnen te kappen alsof het een siberische winter zou worden. Na een week gingen ze terug naar de indiaan die nu, nadat die buiten was geweest, heel zeker was. "jaja het wordt een zeer strenge winter".
De mannen begonnen nog meer te kappen, maar na een maand was het weer nog altijd zacht en na twee maanden, het was al december, was de vrieskou er nog altijd niet. De mannen gingen terug naar boven en vroegen aan de indiaan hoe het zat. De indiaan ging terug naar buiten en kwam binnen en zei, 'heel zeker, heel strenge winter'. Een van die mannen vroeg die indiaan, maar aan wat kan jij dat dan zo zeker zien? Wel zei de indiaan, kom eens mee, en beide gingen naar buiten. De indiaan wees met zijn vinger in de verte en zei, zie je ginds daar aan de rivier, die stapel boomstammen, wel hoe groter die stapel, hoe kouder de winter ..

Om maar te zeggen hoe graag wij onszelf zoiets willen aanpraten en geloven wat sommige mensen beweren. Geen enkel weerstation kan het weer langer dan een week voorspellen, hoe zou men dan een hele winter kunnen voorspellen. Ook de vogeltjes hebben geen toekomstradar die kunnen aanvoelen dat het een lange strenge winter zal worden. Een vogeltje is maar een vogeltje. En een roodborstje vandaag in de tuin is niet hetzelfde roodborstje dan in de zomer. Want de roodborstjes die in de zomer hier kamperen zijn al lang naar het zuiden gevolgen. Die van het hoge Noorden zijn hier om de winter door te maken.

Vorige week was er een overmoedig roodborstje tegen de grote tuinraam gevlogen. Het beestje moet een redelijke snelheid hebben gehad, want het kwam niet meer goed met het beestje. Och arme, het ene pootje trok nog wel wat en een vleugeltje wou ook wel, maar de slag moet te groot zijn geweest.
Samen met de kleinzoon is het beestje begraven bij de plant met de grote groene bladeren. Een ritueel dat je met kinderen kan doen en door dit voorval was het onderwerp 'dood' terug heel levendig geworden.

Mensen gaan dood. Dieren gaan dood. En de ridders op de kast? Neen die zijn van plastic, die zijn zelfs niet eens levend geweest. Dus moet je eerst geleefd hebben wil je sterven?
De logica van zijn klein ventje is helder en niet gecompliceerd, het zijn wij, die deze naiëve vorm van denken al lang gepasseerd zijn, die het proces van leven en dood alsmaar moeilijker maken.
Vooral, en daar ben ik zeker van, wij willen niet dood, wij willen leven.
En al wat met de dood te maken heeft, daar willen wij niet van weten. Dus een eigen filosofie en een eigen denkkader, moet er voor zorgen dat wij de dood, die wij vrezen, kunnen plaatsen in een redelijk kader.


Zo'n klein ventje kent dat redelijk kader niet en gaat er met zijn modder botten (laarzen) er gewoon door alsof het niets is. Het vakkundig uitgebalanceerd evenwicht, om met het verlies van dierbare om te kunnen gaan, wordt door zo een moment volledig ondersteboven gezet.
Ook omdat dood triggert wat voor ons door de dood al is weggevallen. Heel de revue van liefhebbende mensen passeren bij mij dan toch doorheen mijn gedachten.


De dood een voorstelling van niets? Ik denk het niet, want dan zou alle leven gewoon zinloos en daardoor ook inhoudloos zijn geworden. De grote gekheid op een draaiende bol, die enkel de zotheid predikt. Waarom zou een mens het risico nemen om te leven, als het op de keeper gezien toch maar allemaal 'zinloosheid' is?

Een onderwerp om over na te denken en waar mijn kleinzoon nu geen boodschap aan heeft. Die heeft een vogeltje begraven en weet nu dat als men te hard vliegt, tegen een raam, zich kan doodvliegen.

En ondertussen is Vivaldi reeds op nummer vijftig de herfst voor de zoveelste keer aan het spelen. Sommige klassieke muziek hoor je op een wachtlijn van de telefoon, in de metro, in een winkel en in babyspeelgoed zo mishandeld spelen, dat als het eens goed wordt uitgevoerd je tijwfelt of het dat wel is. Hier moest ik ook eens stil worden om de mooiheid van het samenspel in harmonie te kunnen bewonderen.

Sommige muziek wordt pas mooi als je de muziek de tijd geeft om geluisterd te worden. Zo is het met mensen ook. Ze worden pas mooi als ze hun verhaal hebben geplaatst, zonder dat ze werden onderbroken en verhalen over de ander zijn leed eerst moesten aanhoren.

Ik ga mijn zondag verder afmaken en het stof van deze regels wegblazen ...

feedback van andere lezers

• andremoortgat
  Zondag, roodborstje, indianen en Vivaldi
  Graag gelezen
  ivo: bedankt
• doolhoofd
  "De filosoof heeft het goede recht de illusie uit te roepen tot het hoofdthema van de filosofie, want in zijn laatste analyse blijkt elke zingeving een illusie te (moeten) zijn en wentelen wij ons elke seconde in illusies over alles en nog wat. Willen we wel anders?"
  - welkomsttekst Illuseum Gent (museum van illusies)
  
  Ben ik vandaag naartoe geweest, dit citaat heb ik ook net toegevoegd aan mijn laatste tekstje (scherven van simulatie).
  ivo: het is maar de vraag doolhoofd of honger en dorst en armoede ook een illusie is .. niet alles is illusie - een glas dat halfvol of halfleeg is, is illusie, maar dat het glas tot de helft gevuld is, is realiteit.
• warket
  Boeiend, en dat is al heel wat.
  ivo: bedankt Warket, zolang je jezelf nog kunt losmaken zal het boeien niet zo erg zijn :)

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 5

Uitstekend: 2 stem(men), 67%
Goed: 1 stem(men), 33%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)