Volg ons op facebook
|
< terug
Tera 1 Het eerste contact - hoofdstuk 2/13
Vreemde objecten
Vierentwintig jaar vliegen zij door de ruimte met een snelheid hoger dan deze van het licht. Op 22 augustus 2076, aardse tijd, stelt de computer vast dat de USA 10 het doelgebied bereikt heeft. Snel begint de hoofdcomputer C-1 aan de uitvoering van een speciaal programma en voert verschillende taken uit, alvorens de hyperwekinstallatie in te schakelen.
Ongeveer één uur na het starten van het programma komt Nita als eerste bij bewustzijn. Het ruimteschip raast nu onder de lichtsnelheid door de ruimte.
`O, de anderen slapen nog.'; denkt ze.
Lichtjes wankelend staat zij even later op haar benen en zucht opgelucht als zij haar krachten al snel voelt terugkeren. Even kijkt zij om zich heen en neemt dan haar uniform uit haar opbergkastje.
Terwijl ook de andere hyperbedden openschuiven, trekt zij haar speciale uniform aan. Na enkele knoppen van een computer ingedrukt te hebben, zegt zij, nadat het beeldscherm opgelicht is:
"C-3, beeld alle gegevens van onze omgeving op het centrale scherm."
"Hier C-3, gegevens worden doorgezonden."; antwoordt de mechanische stem van de computer.
Op dat moment verlaten ook de anderen één voor één hun rustplaats.
"Ben jij al op, Nita."
"Zeker, Syla. Er moet toch iemand de eerst zijn."
"Daar heb je gelijk in."; merkt Umu op, terwijl hij zijn uniformbroek vastgespt.
Ook de anderen zijn al snel aangekleed en de groep begeeft zich dan naar hun posten. Intussen verschijnen de gevraagde gegevens op het grote scherm.
Als de laatste regels letter per letter op het scherm zichtbaar worden, komen Jim, Syla, Nita, Tjina, Umu, Sheila en Jan de centrale binnen. Paul is op de motorafdeling zijn werk gaan hervatten."
"Zo te zien is er in deze ruimtesector niet veel waar te nemen. Kijk ook even alle belangrijke apparaten na."; zegt Jim, nadat hij de gegevens op het scherm even bestudeerd heeft.
"Navigatiecomputer werkt, hyperradio en radar geactiveerd."; deelt Nita mee.
"Jan, controleer even of wij in het doelgebied beland zijn."; zegt Jim Marak.
Even later verschijnen enkele gegevens op het kleine navigatie-beeldscherm. Jan drukt nog enkele knoppen in.
"Jim, ik en Sheila gaan naar de ziekenboeg."; meldt Tjina.
"In orde, Tjina. We houden jullie beiden wel op de hoogte."; antwoordt Jim.
"Jim, tot straks. Ik ga ook naar mijn post in de wapencentrale."
"In orde, Umu. Als je iets verdachts merkt neem dan met ons contact op."; stemt Jim in.
"Doelpunt XA bereikt, Jim. Wij bevinden ons exact op vierhonderd en acht lichtjaren van de Aarde."; meldt Jan, nadat hij even sluiks naar de blonde Sheila, die op moment Tjina naar buiten volgt, keek.
Jim schakelt zijn intercomapparaat in en zegt:
"Jim aan bemanning, doelgebied bereikt. Start het zoeken naar zonnestelsels die eventueel levende wezens kunnen herbergen."
Enige dagen gaan voorbij, zonder dat ook maar één spoor van mogelijke levensvormen gevonden wordt. Tot:
"Jim, kijk. Zes stippen in sector 34AAZ."; roept Jan.
"Wat??! Bereken hun snelheid en koers. Probeer ook uit de gegevens hun vertrekpunt te berekenen, Syla."; beveelt Jim.
"Dat doet ik wel, Jim."; antwoordt Luitenant Saraki en richt haar aandacht op de computer voor haar.
Even flikkert het beeldscherm voor de Japanse, maar dan verschijnen de eerste gegevens.
"Afstand ongeveer 4 lichtjaren. Volgens de gegevens is elke stip, in feite een object van ongeveer 300 meter in doorsnede."; meldt Jan verbaasd.
"Wat ?!!! Jan, ben je er wel zeker!"; roept Jim uit, terwijl ook de anderen in de centrale verbaasd naar de Nederlander kijken.
"Het kan niet anders. De gegevens blijken zelfs na verschillende controles te kloppen. Hee... !!! Jim, ze zijn verdwenen."
Dan drukt Jan snel enkele knoppen in, maar hij kan de vreemde schepen niet meer op zijn radarscherm krijgen. Ze zijn verdwenen.
`Zouden zij ons ontdekt hebben.'; denkt Jim intussen, waarna hij beveelt:
"Controleer d...."
Maar hij wordt door Nita onderbroken.
"Jim !!!! Ik heb heel even een zware energieverstoring waargenomen"
"Afstand."
"Meer dan 15 lichtjaren."; antwoordt Nita.
"Jan, heb jij iets."; vraagt de Kapitein snel.
"Nee, er is niets te zien."
"Jan, je kunt beter het bereik van uw radar vergroten."; raadt Syla aan.
Even kijkt de Nederlander verrast naar de Japanse, maar dan geeft hij snel enkele bevelen aan zijn computer, waardoor het peilbereik tot 50 lichtjaren vergroot wordt.
"Ja, daar zijn ze. Wacht even, er komen nog meer gegevens binnen.
Iets later
"Jim, het zijn de zes objecten weer, zij bevinden zich nu op ongeveer 20 lichtjaren afstand en verwijderen zich met 80% van de lichtsnelheid."; zegt Jan.
"Dat valt niet mee, vrienden. Met een beetje geluk hadden wij contact met hen kunnen krijgen."; merkt Nita ontstemd op.
"Maar dit voorval bewijst wel dat er andere beschavingen in onze melkweg zijn."; merkt Syla op.
"Ik vraag mij alleen af hoe zij ons zullen ontvangen. Als vrienden of als vijanden."; mompelt Nita.
Hee.. Nita zou het mogelijk zijn om ze met onze hyperzenders op te roepen."; vraagt Jim Marak plots.
Even bestudeerd het meisje de gegevens op haar beeldscherm en antwoordt dan:
"Ik denk het niet, Jim. Ze zijn te ver verwijderd."
"Maar !!!! Hee, zij zijn weer van het peilscherm verdwenen."; roept Jan uit.
"Wat..?. Umu, zie je iets op jouw peilapparatuur."; vraagt Jim over de intercom aan de wapencentrale.
"Nee, Kapitein... of ja toch wel. Op ongeveer 300 lichtjaren afstand vijf of zes stippen. Maar we kunnen ze nog maar juist waar nemen."
"Jim, ik heb hen nu ook weer op mijn scherm. Exacte afstand is 382.444 lichtjaren."; meldt Jan, nadat hij het peilbereik van zijn computer tot zijn maximumafstand van 500 lichtjaren vermeerderd heeft.
"In orde, dan zullen wij maar starten met onze eigenlijke opdracht, intelligente wezens in deze sector opsporen en dan maar het beste hopen."; zegt Jim.
Enkele uren gaan voorbij, terwijl zij zich ten opzichte van de sterren langzaam voortbewegen.
Plots:
"Jim !!!!! Zojuist verscheen er op het radarscherm een stip van een ruimteschip, dat zich ongeveer drie lichtjaren van ons bevindt, in de omgeving van de vierde planeet van een stelsel met elf planeten."; meldt Umu over de intercom.
"Het klopt, Umu. Jim, ik heb het object ook op mijn scherm."; stemt Jan in.
"Geef de koersgegevens door aan de centrale computer, Jan. Wij gaan naar die planeet toe, maar blijf intussen dat ruimteschip volgen. We mogen ons niet laten verrassen."; zegt Jim.
"In orde."; antwoordt de Nederlander en zet zich aan het werk.
Even later snelt de USA 10, na een lichte koersverandering, door de ruimte naar de doelplaneet toe en gaat in orbit. Met behulp van de computer begint de bemanning naar levende wezens te zoeken op de vierde planeet.
"Niets, Jim. Op deze planeet bevinden zich geen technische installaties of steden zoals wij die kennen."; zegt Syla.
"Jim, volgens mij, voert dat ruimteschip ook een expeditietocht uit."; hoort de Kapitein Umu over de intercom opmerken.
"Dat is mogelijk, Umu, maar waar komen die onbekenden dan vandaan?"; vraagt Syla.
"Dat zullen wij misschien nooit weten."
"Jim, ik vraag mij af waar dat onbekend ruimteschip zich bevind?"; vraagt Jan.
"Umu, Ontvang jij nog iets."
"Nee, Jim. Mijn peiler heeft tot nu toe nog geen enkele energiebron kunnen vinden. Het lijkt alsof dat schip niet meer in dit stelsel is."; antwoordt Umu langs de intercom.
Jim kijkt intussen aandachtig naar het centrale beeldscherm, waarop de verschil- lende peilgegevens van de vierde planeet verschijnen :
Luchtsamenstelling
Stikstof 78%
Zuurstof 23%
Koolstofdioxide 0.5%
Waterstof 0.0006%
Zwaartekracht 1.4 G
Flora en fauna aanwezig.
"Heeft iemand dat vreemde ruimteschip nog op zijn beeldscherm?"; vraagt hij dan.
Even is het stil.
"Nee, Jim. Nog mijn peiler, nog die van Umu, hebben tot nu toe ook maar een enkel spoor van hen kunnen ontdekken."; antwoordt Jan.
"Blijf onze omgeving afzoeken, Jan. Nita, heb jij nog niets op de radio kunnen opvangen?"
"Niets, Jim. Het is op alle golflengten doodstil."
"In orde. We zullen het dan maar wagen. Syla zoek een geschikte landingsplaats uit."; beveelt Jim.
Terwijl de USA 10 op grote hoogte over het planeetoppervlakte vliegt, zoeken de peilstralen, door de computer van Syla gestuurd naar een geschikte ondergrond. Enige minuten later is het zover."
"Jim, we moeten 14 graden naar rechts uitwijken. Ongeveer 16 kilometer verderop is een rotsachtige streek, waar we zonder risico kunnen landen."; meldt de Japanse.
"In orde, Syla. We veranderen van koers. Iedereen trekt intussen zijn ruimtepak aan en neem jullie plaatsen in. Landing over twee minuten."; beveelt Jim Marak.
Dan geeft hij enkele bevelen aan de computer en het schip verandert van richting, terwijl de snelheid afneemt.
Na enkele koerswijzigingen daalt de vijvenvijftig meter lange USA 10 langzaam neer op de bodem van de planeet, na enige lichte schokken staat het ruimteschip stil.
feedback van andere lezers- drebddronefish
Deze is beter van toon en er komt verhaallijn in, groetjes
|
