|
< terug
14. Kleurl...( 16+ episode)
Deel 5
Jonas zat in de schaduw, net buiten het licht van de vuren en probeerde iets zinvols te bedenken bij het beeld voor hem. Misschien zaten ze wel gewoon in een filmdecor. In een film waar mannen bijlen droegen en lange vesten met kappen die hun hele gezicht bedekten. In een film waar jongens mannen waren en mannen niet ouder werden dan 40. Zo'n film.
Joke zat naast hem. Ze beefde nu al drie uur onophoudelijk en hij werd er nerveus van.
'Wat doet hij nu?' Jonas tikte Joke op haar arm en fluisterde zo zacht hij kon.
De jongen die tegen de muur zat kwam overeind, rekte zich soepel uit en wandelde nonchalant een toertje. Jonas had het gevoel dat hij getuige was van iets speciaals. Iets wat hij nooit meer zou zien. Achter heb klonk het zachte zoemen van een lens. Alex en zijn eeuwige camera.
De jongen bleef met gesloten ogen staan. Hij leek jonger dan Jonas zelf. Hij bond snel zijn haren samen en rolde met zijn schouders. Hij was volledig geconcentreerd.
De jongen balanceerde die enorme bijl in zijn linkerhand. Het leek alsof hij wist was hij deed want het enorme wapen gehoorzaamde iedere beweging. Snel en gedisciplineerd voerde hij enkele schijnbewegingen uit. De spieren van zijn armen en schouders spanden zich onder de oefeningen. Hij ging door zijn knieën, sprong overeind zonder ook maar enig geluid te maken en leek door de hele ruimte te dansen. Het metalen oppervlak zorgde voor een zacht zoevend geluid. Joke staarde hem met grote ogen aan en Jonas gaf haar knorrig een por.
Iedere beweging leek voorzien, gepland en gewild. Dit was iemand die precies wist wat hij met zijn lichaam kon en mocht doen.
'Opschepper,' Jonas en Joke grepen elkaars hand. Het klonk anders. Dieper, trager. Om één of andere reden had Jonas aangenomen dat de jongens een andere taal spraken. Ze hadden hen al horen praten, maar het was snel en zacht geweest. Een vloed aan klanken en geluiden, zonder betekenis.
De jongen lachte, een ontspannen geluid en zette zijn bijl tegen de wand. Hij knielde naast de ander neer en woelde door de korte haren. Hij fluisterde iets tegen de ander.
'O,' Joke maakte een hikgeluidje toen de jongen dwars over zijn vriend ging zitten en hem kuste. Jonas keek gegeneerd weg. Dit had hij nu een keertje niet verwacht. Hij had enkele vrienden die homo waren. En van ieder van hen had hij het geweten, voordat ze het hadden gezegd. Nu was hij een beetje verrast. Het stereotype beeld moest duidelijk aangepast worden.
'Wat doe je, Råvin ?' het klonk loom, tevreden.
'Niets,' Råvin kuste Soras hals en borst. ' Ben je wakker?'
Soras rekte zich tevreden uit en bleef met gesloten ogen liggen. ' Niet helemaal. Maar stoor je daar vooral niet aan…hmmm, dan was leuk.' Hij ontspande en gluurde door zijn wimpers naar Råvin .
'Zijn ze hier?'
'Ja,' Råvin lachte en Soras haalde diep adem. Hij had het plots wel heel erg warm. Hij taste naar zijn mes maar hield op toen Råvin hem kuste.
Råvin grijnsde.
'Jij bent de afleiding,' fluisterde hij terwijl hij Soras tegen de grond pinde. Soras gromde terwijl zijn handen zich om Råvin s polsen sloten.
'Niet doen, Råvin , niet nu…of toch niet terwijl zij….' hij gaf het op en sloot zijn ogen. Het kon hem plots niet meer schelen dat er Kleurlingen gluurden.
Joke keek met een hoogrode blos toe.
Jonas deed een poging om overal naar de kijken behalve naar datgene wat zich voor hem afspeelde. Hij deed hard zijn best om het niet te horen. Het was bijna net zoals op kot.
Als zijn bovenbuur een meisje op visite had, dan moest Jonas ook zijn oordoppen insteken wilde hij slapen.
'Misschien moeten we gaan?' fluisterde hij zacht, hij voelde zich heel erg ongemakkelijk terwijl hij die twee zo begluurde.
Het voelde vies aan. Hij zou het nooit meer uit zijn hersenen krijgen. Dat wist hij zeker. Een trauma voor de rest van zijn dagen. Zijn leven als volwassene was verdoemd.
Joke knikte snel en ze schuifelden achteruit, zo stil ze konden.
Voor hen klonk er zacht gemompel en iemand lachte zacht. Daarna was het helemaal stil. Joke en Jonas bleven roerloos zitten. Er leek iets veranderd. Jonas voelde de beweging in de duisternis. Een onhoorbare verplaatsing van lucht.
'De beste verdediging is de aanval…' het was niets meer dan een gefluister.
Joke gilde luid en sloeg haar hand voor haar mond toen de donkerharige jongen plots voor hen stond. Hij had de bijl in de ene hand en tikte ermee tegen de wand.
feedback van andere lezers- ivo
de 16+ valt mee - veel suggestie - dat wel - heb je er zoveel last van gehad op je kot? hahaha - ha neen, je het het gehoord van anderen :) - het blijft leuk lezen - en dat is altijd wel meegenomen.
catharina: Wat gebeurd is op kot, blijft tussen de muren van het kot :). ' het blijft leuk lezen,' doet me toch een beetje blozen...' Bedankt! - doolhoofd
Ik volg.
catharina: Woehoe! Daar ben ik heimelijk blij mee! Dus nog een bescheiden ' woehoe'!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
