naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Om een kort verhaal lang te maken…

door GoNo2

" Zeg, papa, dit jaar kom je toch naar het kerstfeest hé?"
M'n teerbeminde dochter aan de lijn. Ik ben al een paar jaren niet meer naar feestjes geweest. Geen paas-kerst- nieuwjaar-en verjaardagsfeestjes. Laat staan schoolfeestjes. Waarom? Omdat het me niet meer interesseerde. Ook een beetje door het feit dat er bepaalde personen aanwezig waren waarmee ik niet door één deur kan. Maar intussen ben ik weer een pak ouder en zie ik het leven ook anders. Tekort om mij nog dik te maken in onbenullen, die het hoogste woord hebben en niet eens op een fatsoenlijke manier hun eigen naam kunnen schrijven. Even twijfel ik nog om niet te gaan, kwestie van een beetje dwars te liggen. Maar m'n dochter vraagt het op zo'n triestige toon, dat ik bijna tranen in m'n ogen krijg. Een zakdoek, een handdoek of beter nog een dweil, zeg ik tegen m'n kat. Moet ik er een emmer bijdoen, vraagt ze. Ben je weer tegen je eigen aan het spreken, vraagt dochterlief. Euh, nee, tegen Musti, 'k ben ze Algemeen Vlaams aan 't leren. Ze gaat goed vooruit, ze zegt al papa…
" Ja, ik zal komen, op één voorwaarde…"zeg ik.
" En dat is?"
" Dat je me komt halen, ik ben niet van plan om een uur op een bus te wachten en m'n paard heeft Sinterklaas meegenomen naar Spanje. Z'n biefstukken waren op en Santa Claus is te gierig om er mee te brengen. Daarbij Sinterklaas mag geen rendiersteak eten wegens een verregaande allergie…."
" Da's een hele uitleg, 'k ben blij dat ik het weet. Ik was al van plan om je te komen oppikken. We spreken af dinsdag om 10:00. Zie dat je klaar staat hé?"
" Om tien uur 's avonds? Dan ben ik al aan 't ontnuchteren van de Kriek die ik in m'n kas ga gieten…"
" Papa, om tien uur 's morgens hé…"
Ik laat even een stilte vallen. Die is zo stil gevallen dat ik hem niet meer terug vind. 't Zijn geen stiltes meer zoals vroeger, denk ik dan.
Da's nu typisch m'n oudste dochter, als ze zegt om tien uur dan kun je er gif op innemen dat het elf uur wordt. 't Is altijd een beetje gokken, er komt altijd wel iets tussen. Maar kom, ze krijgt het voordeel van de twijfel en met zulke dagen in 't verschiet moet men een beetje van goede wil zijn…
" En hoe gaan we het doen met de cadeautjes? Of worden er geen gegeven?"vraag ik, hopende dat die kelk aan mij voorbij zou gaan.
" Jawel, maar we moeten nog beslissen hoeveel het budget is…"
" Hoeveel ' wat ' is?"
" Het budget…"
" Ik had courget(te) verstaan, ik dacht al dat we soepgroenten moesten meebrengen…"
" Dat mag, als gij ze klaar maakt…"zegt ze.
Ik hoor ze al afkomen, in een vorig leven was ik kok, waar is die tijd gebleven? Hoelang is het al geleden dat ik nog eens een feestmenu voorschotelde aan heel de familie? Ik kreeg steevast een daverend applaus tot ik eens op het idee kwam om zoals in de kerk rond te gaan met een schaaltje. In plaats van een applaus werd ik vierkant uitgelachen. De gierigaards. Het jaar daarop heb ik ze na m'n voortreffelijke feestmenu, allemaal gaan bezoeken in het ziekenhuis. Wegens een even voortreffelijke diarree. Ze hebben daar de civiele bescherming moeten bellen om de boel proper te spuiten. Gedaan met feestjes, ik weet nog altijd niet waarom…
" Tja, hoeveel budget heb je voor ogen? Voor de ene is vijftig euro veel, voor de andere is het te weinig om iets deftig te kopen. Mij gaat het alleen om de geste, het hoeven geen dure cadeau's te zijn, die na datum ergens in een kast of schuif verzeilen. Een beetje zoals die cadeaubons, tegen dat je ze terug gevonden hebt, zijn de datums overschreden. Ik heb hier nog een bon liggen om met twee personen naar een sauna te gaan in Schilde. Ten eerste, ik ben alleen met m'n kat. Toen ik belde om te vragen of m'n kat mee mocht komen, vroegen ze of ik ontsnapt was uit een psychiatrische instelling. Dieren horen blijkbaar niet thuis in een sauna. En m'n opblaasbare pop, vroeg ik. Die smelt weg van de hitte, was het antwoord. Juist goed, zegde ik, heeft ze toch één keer in haar plastic leven heet gestaan. De hoorn werd neergesmeten, einde van deze uitermate boeiende discussie.
Ik zou voorstellen voor een budget van 35€. We maken lijstjes op, wie voor wie koopt en de kous is daarmee af. Zo deden we het toch vroeger ook?"
" Oké, zo doen we het…"
" Ik zal het geld op je rekening storten van zodra ik terug uit Luxemburg ben, ik zal een paar couponnetjes verkopen…"
" Hebt ge voor mij ook niet wat zwart geld teveel?"vraagt m'n dochter.
" Nee, 't is geld dat ik belegd heb voor een paar politiekers, om hen aan een belegde boterham te helpen. Sommigen hebben zelfs geen geld om confituur te kopen, ze verdienen te weinig hé?"
" De mama komt ook…" hoor ik haar zeggen, met enige twijfel in haar stem.
Ik heb ook zo m'n twijfels, 't altijd leuk om uw ex nog een keer te zien in volle glorie.
" Ze heeft juist een operatie ondergaan…"
" Hebben ze haar laatste hersencellen weggenomen?" vraag ik meelevend.
" Nee, ze hebben haar baarmoeder weggenomen omdat ze dachten dat ze vatbaar voor kanker was…"
" Oei, da's niet om mee te lachen en ze is nog zo jong…"zeg ik, nog meer meelevende.
" Ze is voorlopig hier, ik kon ze moeilijk alleen laten in haar appartement hé?"
Da's nu m'n dochter, altijd bereid om een mens in nood te helpen. Braaf kind, al zeg ik zelf.
" Maar zeg nu eerlijk, Sabrina, ze gaat haar baarmoeder niet missen, ze gebruikte haar toch niet meer. De chirurgen hebben eerst de spinnenwebben moet verwijderen, naar ik gehoord heb…" Ik kan het niet laten, 't is een gebrek aan opvoeding en een gat in mijne cultuur.
" Dat heb ik gehoord, onnozelaar…" Hoor ik nu de stem van m'n ex of is het een geest?
" De mama zit naast mij…"zegt m'n dochter.
" 'k Heb niets gezegd, 't was m'n kat, stoute kat, met kerstdag gaat ze de pot in, kat op grootmoeders wijze, met pruimen en spekjes…"
" Ik ga ophangen want ik moet nog lijstjes maken, ik hoor nog wel van je…"
" Ja, 'k zal proberen om kerstmis te halen, maar ik beloof niets….by the way, wie ga je ophangen?"
De verbinding is verbroken, net nu ik over dictators zou beginnen die opgehangen zijn. Kinderen, 't is een schoon gerief maar ge moogt het niet in huis hebben, denk ik dan. Maar allé, ik ben uitgenodigd om met m'n zweetvoeten onder tafel te zitten. Dat wordt lachen geblazen. Een hele avond kerstliedjes zingen rond de kerstboom met m'n kleinkinderen. En de helft van de tijd buiten in de koude staan om een sigaretje te roken en te bekomen van de Kriek…

©GoNo

feedback van andere lezers

• ivo
  galgenhumor is ook humor en als het maar van uw lever is dan kunt ge daar al geen levercirrose.
  GoNo2: Dank u!
• andremoortgat
  Pakkend "all seasons"-verhaal.
  Kerst buiten en een kriekske naar binnen
  GoNo2: Dank u!

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 4

Uitstekend: 2 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)