writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Vuurwerk in de kazerne anno 1973…

door GoNo2


Vuurwerk is verboden in Antwerpen. Eindelijk, denk ik dan. Gedaan met die onverlaten die zich geroepen voelen m'n kat de gordijnen in te jagen. Traditie? M'n gat en andere edele delen hé. Toen de Duitsers in 1940 België binnenvielen, was er ook vuurwerk. Met tonnen tegelijk, geen mens die er ook maar aan dacht om zelf nog vuurwerk af te steken. Nee, het verbod klinkt me als muziek in de oren…
Wat mij er doet aan denken dat we het eindejaar 1973 op een gepaste wijze gevierd hebben. Ik was toen bij het leger en juist gepromoveerd tot 1ste sergeant. Wist ik toen veel dat bij die promotie ook de wacht kloppen op oudejaarsavond hoorde. Maar kom, iemand moest het vaderland toch verdedigen tegen de communisten. Blijkbaar waren ik en m'n peloton de aangewezen personen om dat te doen. Ik had een peloton die voor mij door een vuur ging, zeker als het gedoofd was. Nee, alle gekheid op een stokje, we waren een echte hechte groep. Deelden lief en leed. Sommigen deelden echt hun lief, maar die kwamen uit het zelfde boerengat, waar nooit iets te beleven viel. Niet iedere boerenzoon moest z'n legerdienst doen. Degenen die hier in Arlon waren hadden er meestal zelf voor gekozen. Om toch maar te kunnen ontsnappen uit de dodelijke verveling van het rondhangen op het dorpsplein. Of omdat ze hun conservatieve ouders zo beu waren als koude pap…
Ik was dus sergeant van week, bijgevolg was ik verantwoordelijk voor het in goede banen leiden van de kazerne. Samen met luitenant Verschaeve, een dokterszoon die al jaren met grote onderscheiding de kroegen in Leuven onveilig maakte. Tot ze hem ook opriepen, z'n vader vond het een goed idee, het zou hem wat discipline en zelfbewustzijn bijbrengen. Z'n vader, was zelf reserve-kapitein bij de Medische Dienst. Kende een paar hoge sterren-en strepen bij de Generale Staf. Ik moet eerlijk toegeven dat de luitenant geweldig meeviel. Je zag hem bijna nooit, 's morgens bij de briefing en 's avonds ladderzat zwalpend over het Paradeplein. Soms ging hij een denkbeeldige vijand te lijf, hoorde men hem roepen dat de communisten samen met Fidel Castro en ene Che Quevara Arlon binnengevallen was. Maar daar maakten we ons niet druk over, zolang er maar Jupiler uit de tap stroomde was er geen vuiltje aan de lucht. Ik heb hem later nog op de reunie van oud-onderofficieren gezien. Hij was dik geworden, nu ik erover nadenk was de gelijkenis met Maggy De Block treffend. Misschien had hij nog een zus die toevallig ook dokter is? Hij kende me nog, dat zei hij toch. Ben jij niet dat stuk ongedierte dat m'n bevelen altijd in vraag stelde? Zou kunnen, maar ik was er mij niet van bewust. Weet je nog toen je peloton ( bij gebrek aan gestraften ) de vallende bladeren moest opruimen omdat het paradeplein er proper en netjes zou bij liggen toen de koning op bezoek kwam? Ja, ik herinner het me nog. En lag het plein er proper bij, vroeg hij me. Dat weet ik niet meer, zei ik waarheidsgetrouw. De bedoeling was om al die bladeren in vuilnisbakken te doen en niet op één grote hoop te gooien in het waslokaal hé? De koning wilde alles zien, ook de nieuwe wc's en waslokalen. Denk je dat ik jullie niet hoorde lachen achter m'n rug? Volgens mij moet luitenant Verschaeve water en bloed gezweet hebben, waarschijnlijk had hij bang om standrechtelijk doodgeschoten te worden door een executiepeloton, op bevel van de koning. Her gerucht deed toen al de ronde dat koning Boudewijn geen gemakkelijke vorst was. Maar het gerucht deed ook de ronde dat de vorst last had van wintertenen. Wat me vrij normaal leek voor een vorst. Ik heb daar ook last van, bevind me dus in goed gezelschap als het ware…alhoewel…onze teerbeminde Boudewijn ligt al lang te slapen in z'n grafkelder. Hij heeft nu ook last van een zekere stijfheid in z'n ledematen. Persoonlijk vond ik hem al een stijve hark, 't zal er waarschijnlijk niet op verbeterd zijn, denk ik dan. Onze nieuwe koning heeft dat ook, maar die is opgeleid door zijne nonkel hé?
Ik moest er dus voor zorgen dat we op een deftige en educatieve wijze de dag doorbrachten. Dat was met dril en vlaggengroet. Om zes uur uit de veren, terwijl het vroor dat het kraakte. Arlon ligt hoog in de Ardennen, de temperaturen in de winter leken wel Siberisch. Van -12° tot - 20°. Toen waren het nog serieuze winters. We verwarmden ons met het klapperen van onze tanden en staken kranten in onze battledress. Buiten stond er een houtvuur te branden, maar de wind blies de warmte de andere kant op. 't Was dringen om het juiste plekje te pakken te krijgen. Als onderofficier van wacht had ik er geen problemen mee. Er hing een bordje tegen de muur met m'n naam erop:' Voorbehouden aan de officier/onderofficier van wacht'. Meestal liet ik mij niet kennen en deelde pijn en smart met m'n manschappen. Ik krijg er nog steeds de tranen van in m'n ogen, als ik eraan denk.
Korporaal, zei ik tegen korporaal Van Cassel uit de landelijke gemeente Blanden, we gaan om middernacht vuurwerk afsteken in de kazerne, welbepaald in de wachtpost. Gelieve het uur van deze uitermate opwekkende gebeurtenis in de gaten te houden en uw collega's op tijd te verwittigen. Het zal een schouwspel zijn waar de Chinese communisten nog kunnen van leren. De Bengalen ook…voegde ik eraan toe om te laten zien dat ik enige opvoeding genoten had.
Korporaal Van Cassel zat zeker en vast niet op de eerste rij toen ze de verstandelijke vermogens uitdeelden. Hij keek me aan alsof ik één van de vele wereldwonderen was. Blanden, waar ligt dat ook weer?
Moeten we geen toelating vragen aan de luitenant, die op zijn beurt de toelating moet vragen aan de kapitein, die het zal vragen aan de kolonel? Te gek om los te lopen, was m'n conclusie. Ja, zei ik, en de kolonel zal het vragen aan de luitenant-generaal, die het zal voorleggen aan de Generale Staf. Tegen dat we de toelating hebben, zijn we vijf jaar verder, korporaal Van Cassel, ze hadden je beter Van Blanden genoemd, jij komt helemaal niet van Kassel. Daar moest hij even over nadenken….hebben ze jou niet geleerd dat een bevel uitgevoerd moet worden zonder erbij na te denken, voegde ik eraan toe. Korporaal Van Cassel werd gewaar dat ik op m'n strepen ging staan. Waar gaan we naartoe als iedereen zomaar elk bevel in twijfel trekt? Daar winnen we geen oorlog mee tegen de communisten hé?
Tegen middernacht stond het bijna volledige peloton aan de ingang van de kazerne. De meesten waren lichtjes beschonken omdat ze een stuk in hun kraag hadden. 't Is maar ene keer nieuwjaar en de communisten vallen niet aan op nieuwjaarsdag. Dat hoopte ik toch...
Het houtvuur brandde hevig, de wind woei er door dat het een lieve lust was om te zien. Ik nam stipt om middernacht een thunderflash en gooide die op het vuur. In een thunderflash zit kruit, zoals iedere rechtgeaarde militair geleerd heeft. Volgens mij was die flash gesaboteerd door de Russen. Die rooie rakkers moeten op één of andere manier geïnfiltreerd zijn in onze wapendepots. Het gaf een oorverdovende knal, de hele mikmak scheerde hoge toppen. Van vuurwerk gesproken, de brandende houtblokken vlogen alle kanten op. Tot in de bomen. Wat op zich niet erg was zolang ze maar geen vuur vatten. En geloof me, ze vatten inderdaad vuur. De boom naast de wachtpost was de pispaal, werd ook als dusdanig gebruikt, iedereen plaste er tegen. Die boom stond in lichterlaaie. Plots was het enkele graden warmer in Arlon. M'n peloton was nergens meer te bespeuren, redde wie zich redde kan, zullen ze gedacht hebben . Van vaandelvlucht gesproken hé? Korporaal Van Blanden, pardon Van Cassel, was zichzelve aan het doven. Wonder boven wonder, ik had niets. Voor dezelfde prijs was er een gat in m'n pakkie gebrand. Sla verdomme alarm, voor heel de kazerne afbrandt, zei ik tegen de korporaal. Hij stelde het brandalarm in werking. Wat een gehuil en lawaai. Om tegen de kazernemuren op te lopen. De luitenant was gewekt en kwam aangereden in een jeep. Een Minerva nog wel. Wat heeft dit te betekenen, was z'n buiten adem gestelde eerste vraag. Hoe kan in godsnaam een boom in de fik schieten, was z'n tweede vraag. Door rondvliegende stukjes brandend hout waar de wind mee speelt, denk ik. Poëtisch uitgedrukt, ik was toen al een kei in het verwoorden van alledaagse dingen zoals bomen die in brand staan. De brandweerwagen van de kazerne heeft toen z'n nut bewezen, de opleiding tot brandweerman ook. Juist op tijd, want het vuur maakte aanstalten om de wachtpost in de as te leggen…
Er werd een onderzoek ingesteld naar de ware toedracht, schijnbaar was m'n uitleg niet voldoende om de gemoederen te bedaren. De kolonel keek me streng aan, ik vermoed dat de man de onweerstaanbare neiging had om mij op te knopen aan die zwartgeblakerde boom. Ik legde hem uit dat in Canada een heel bos afgebrand was door rondvliegende brandende houtspaanders. Al bij al was het een goede oefening voor onze manschappen, concludeerde hij. Ik kreeg verdorie nog een eervolle vermelding omdat ik het zo kordaat aangepakt had. Wat mij ervan overtuigde om de volgende oudejaarsavond echte dynamietstaven te gebruiken, daar hadden we nog een voorraadje van liggen. Maar zover is het spijtig genoeg niet gekomen, ik werd overgeplaatst naar het zesde linieregiment in Hoogboom. Daar hadden ze ook bomen, maar geen munitiedepots. De helft van m'n peloton ging mee, de andere helft ging naar Duitsland. Het afscheid was ontroerend, ze wisten nu hoe ze ginds in het verre Duitsland vuurwerk moesten maken op een goedkope manier. Maanden later hoorde ik dat er ergens in Arolsen een munitiedepot de lucht in geblazen was. Die Duitsers leren het nooit, dacht ik…

©GoNo

 

feedback van andere lezers

  • ivo
    nu snap ik waarom ze het leger hebben afgeschaft voor de miliciens, want als ik dit zo lees had de helft van de troep last van scheurbuik door het lachen en de andere helft zat in de petatten.
    Een jaar lachend mogen beginnen, dat is ook niet altijd zo geweest.

    allez nog van dat ..
    GoNo2: dank u!
  • andremoortgat
    Den Troep en nog van alles, (begraven sinds 1954-1955)
    Jij scheurt mijn herinneringsboek zo maar open !
    Machtig !
    GoNo2: Dank u!
  • catharina
    hallo, ik ben nieuw in dit alles maar ben letterverslaafd. Ik lees dus alles wat los en vast zit. En dit was vooral heel vermakelijk aangezien mijn pa gelijkaardige verhalen verteld van zijn dienst als ' bewaker van het vaderland'. Alsof het de schoonste tijd van zijn leven was...ik denk dat ik iets gemist heb.
    GoNo2: Een letterverslaafde? Is dat besmettelijk?:)
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 5

Uitstekend: 2 stem(men), 67%
Goed: 1 stem(men), 33%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .