naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Dakloze vrouwen…

door GoNo2

'k Heb me weer eens laten verleiden door een vrouw. Ja, zal je zeggen, wat is daar nu zo erg aan? Erg is het niet, alleen ben ik nu twintig euro armer. Ik weet het, met twintig euro doe je niet veel, maar op 't einde van de maand kan het een zee van verschil maken. Ik heb nog drie Krieken tegoed, dus besluit ik die in m'n kraag te gieten om een beetje te bekomen van m'n eigen onnozelheid…

Zoals gewoonlijk ga ik naar de Colruyt. Nooit op een maandag, altijd op een dinsdag. Heb geen zin om de overschot van de vleeswaren van zaterdags op m'n bord te krijgen. Ze kunnen wel beweren dat alles vers is, maar ik geloof hen niet. Een etiketje is gauw veranderd, of ze zetten het in promotie. 't Is druk, er staat geen enkele winkelkarretje aan de ingang. Dus ben ik verplicht om m'n karretje in de stalling te gaan halen. Ik zie er tegenop om die afstand af te leggen wegens pijn in m'n heupen. Vochtigheid in de lucht is niet bevorderlijk voor m'n knoken. Pijnstillers helpen al lang niet meer, 't is altijd maar tijdelijk, de helse pijnen komen steeds terug…
" Meneer, meneer?"hoor ik achter mij een vrouwelijke stem roepen.
Ik kijk om, niets te zien…
" Meneer, meneer…"
Het spookt op de parking van de Colruyt, werk voor Het Paranormale Genootschap, is m'n eerste gedachte. Ik kijk nogmaals om, wie staat er zo indringend te roepen? En waarom? Ik neem m'n karretje, trek het uit de stalling. Voilà, 't moet weer eens lukken. Er staan vijftig van die snertkarretjes en juist bij mij blokkeren de wieltjes. M'n humeur begint al enkele graden te zakken, doe zo voort, denk ik, en er is onweer op komst…
" Meneer, meneer?" hoor ik terug. Ik begin er genoeg van te krijgen, draai mij om, ik ga dat spook eens ferm m'n gedacht zeggen. 's Nachts moeten ze spoken, overdag moeten ze een mens gerust laten. Ze weten me wonen, mogen altijd eens langs komen, liefst met drie dan kunnen we een kaartje leggen…
Er staat verdorie een vrouw achter mij, waar die vandaan komt zo ineens mag Joost weten. Ik kijk haar aan met vragende blik. Ze kijkt een beetje verlegen terug, goed ingestudeerd denk ik dan.
" Meneer, mag ik u een vraag stellen?"vraagt ze.
" U bent al bezig hé, met een vraag te stellen…"antwoord ik gevat.
Ze begrijpt me niet…
" Meneer zou u de petitie willen tekenen voor de dakloze vrouwen? Wij vinden dat wij recht hebben op een dak boven ons hoofd…"
Dakloze vrouwen? Hebben die nu ook al een vereniging? Nog nooit van gehoord. Ze laat me een lijst zien en een badge, om haar woorden kracht bij te zetten. Haar badge kan ik niet lezen, ze steekt hem te vlug weg. Haar lijst wel, die staat voor de helft al vol met namen van mensen uit m'n buurt.
" Als u tekent en ook een beetje geld wilt geven dat ten goede komt van de dakloze vrouwen? Vijf, tien euro of meer, we zullen u dankbaar zijn…"zegt ze zeemzoet.
Ze spreekt moeizaam Vlaams, maar nog altijd beter dan sommige ministers. Ik wil wel tekenen, waarom ook niet hé? Vrouwen die dakloos zijn, ik zie het al voor m'n ogen. Een vrouw, door iedereen in de steek gelaten die op de stoeprand zit met haar twee uitgehongerde kinderen. M'n hart is niet van steen, hoewel er zijn die dat beweren. Ik heb geen vijf of tien euro. Alleen een briefje van twintig. Even twijfel ik nog, maar ze kijkt me zo droevig aan dat ik bijna een krop in de keel krijg. Normaal geef ik niets aan asielzoekers, ze kunnen eten krijgen maar geen geld. Maar deze is een geval apart…
" Vanwaar kom je?"vraag ik haar.
" Uit Iran. Ik ben hier alleen met m'n dochtertje van zes, m'n man heeft me hier achtergelaten en is terug naar Iran gegaan. Ze hebben hem opgepakt toen hij Iran terug binnenkwam. Ik heb niets meer van hem gehoord, z'n ouders weten ook niet waar hij zit…"zegt ze bedeesd.
Moet ik dat nu allemaal geloven, vraag ik me af. 't Zou kunnen, maar iedereen kan zo een verhaal ophangen hé? Leeft ze werkelijk op straat? Eventjes denk ik erover om haar an te bieden om met haar dochtertje bij mij te komen logeren. Ik heb nog een kamer op overschot en die dient toch maar om rommel in te zetten. Maar ik heb weinig vertrouwen in de goedheid van een mens, heb ook geen zin om gevonden te worden met overgesneden keel. Wat een mens toch aan lugubere gedachten kan hebben, niet te schatten…
" Ik zal tekenen en ik geef je twintig euro, hopelijk helpt het een beetje…"zeg ik alsof ik haar de Nationale Bank cadeau doe.
" Dank u, dank u…moge God u belonen…"
Ik wil haar vragen of het niet Allah moet zijn, maar in Iran wonen ook nog katholieken. Ik geef haar het geld en verdwijn in de Colruyt.

" Ha, den GoNo, da's lang geleden hé?"
Die stem ken ik. Willy den polies. Of in het mooi Nederlands ' Willy, de politieagent'.
Ik vertel hem het verhaal van die Iraanse vrouw. Hij kijkt me lachend aan. Wat valt er te lachen, vraag ik me af.
" Die Iraanse vrouw met haar zoontje van twee jaar?"vraagt Willy.
" Nee, met een dochtertje van zes en haar man zit ergens in Iran in de bak…"antwoord ik met een heel pak minder overtuiging.
" Die vrouw is een Roma-zigeunerin, ze heeft een stuk of vier kinderen, waarvan we niet weten of ze wel van haar zijn. Haar man zit in de bak, dat klopt, maar niet in Iran. In Antwerpen, Begijnenstraat. Wegens diefstal en inbraken en nog wat van die aardige dingen. Ge hebt haar toch geen geld gegeven? Ik zie je er nog voor in staat…"zegt Willy op een toon die me bijna in de grond doet zakken van pure schaamte.
" Nee, ik heb haar niets gegeven. Ik ben Rockefeller niet hé? Je weet toch dat ik nooit geld geef aan schooiers?"
't Klinkt niet overtuigend, maar kom, hij doet ermee wat hij wil, denk ik dan.
Als ik buiten kom, zie ik nog net dat de vrouw in een blauwe BMW of iets dergelijks stapt. Daar gaat m'n twintig euro. Dakloze vrouwen die gevoerd worden, een goede reisplanning kan niet verbeterd worden. En de benzine kost ook stukken van een mens hé?

Ik zit in m'n kroeg en heb de indruk dat ze me hier vierkant uitlachen. Na het horen van m'n verhaal, doen ze er nog een schepje bovenop. GoNo the Ladykiller, voor twintig euro mag je m'n muisje eens zien…ze kunnen allemaal de pot op, m'n wraak zal bloederig zijn, denk ik dan…

©GoNo

feedback van andere lezers

• ivo
  jep, dan geeft een mens al eens iets weg van wat die niet heeft en is dan is het nog aan een oplichter. Tja, het zal onze tijd wel duren denk ik, wacht maar als het echt gaat nijpen, en dat zal, wees maar gerust
  GoNo2: Dank u!
• andremoortgat
  Vermijdt bedelaars en spoken
  Jouw hart heeft gesproken
  Maar petitie of niet
  Jij bent de Zwarte Piet
  
  Dat verdient een 4 e Kriek
  GoNo2: Dank u!
• greta
  Ohh nee toch GoNo .. de eeuwige verleiding van vrouwen. Zoals de Sirenen met hun gezang.
  Genoten van je verhaal!
  GoNo2: Dank u!

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 5

Uitstekend: 2 stem(men), 67%
Goed: 1 stem(men), 33%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)