|
< terug
't Lijkt wel of het gisteren was….16.
De heren hebben schijnbaar veel te bespreken. We zitten hier al een half uur. Vermeersch is niet bepaald het type van veelprater. Ik heb de indruk dat hij niet van z'n beroep houdt. Hij kijkt constant op z'n klok, loopt heen en weer als een leeuw in een kooi. Een leeuw die aan het ijsberen is. Hoe kom ik er toch op hé?
Eindelijk, de deur gaat open. Beschuldigde, sta op,… gaat beginnen. Het verdict zal binnen een kwartier vallen. Het vonnis zal luiden dat ik verbannen word naar St-Helena,waar ik gedoemd ben om tot aan m'n dood stratego te spelen met de geest van Napoleon Bonaparte. En zoals iedereen weet is Napoleon een slechte verliezer. Naar 't schijnt, maar de zon schijnt ook, zou men Napoleon vergiftigd hebben. Wat ik moeilijk kan geloven, gezien hij immuun was voor gif. Z'n Josephine zei altijd dat hij zo giftig was als een slang. Waarop z'n antwoord was dat ze sprak met een gespleten tong. Soort zoekt soort, denk ik dan…
We gaan binnen, 't hangt er vol met rook. Een echt rovershol. Vermeersch moet hoesten. De directeur bekijkt hem met een scheve lach. Een vent die niet tegen wat rook kan, is geen vent. Maar hij zet toch het raam op een kier. Bij de marine, sectie duikboten, hebben ze hem buitengegooid omdat hij telkens het raampje openzette. Mag je niet doen als je al onderwater bent hé?
" Ha witkop, 't is al een tijdje dat we elkaar nog gezien hebben hé?" zegt m'n jeugdrechter.
Voor mij mocht dat tijdje nog een paar eeuwen duren.
" Allé, pak een stoel en blijf staan. We gaan je een beetje op de rooster leggen…"zegt m'n jeugdrechter, die schijnbaar goedgemutst is.
Ik vraag me af wat die twee gedronken of gesnoven hebben.
Vermeersch geeft me een stoel. Ook met tegenzin. Ga naar huis, man, uw moeder heeft visjes gebakken, denk ik. Vermeersch geeft de directeur het verslag dat ik geschreven heb. Hij leest het hardop voor. Heb ik dat geschreven? Verbazingwekkend goed. Ik moet opvoeder worden, in verslagen schrijven ben ik nu al een crack…
" Jij moet schrijver worden…" mompelt de directeur.
" Inderdaad…" beaamt m'n jeugdrechter.
Vermeersch denkt er het zijne van, doet niet mee aan het ophemelen van m'n talent. Ik lig er niet van wakker, 't kan me zelfs geen bal schelen. Ik zeg altijd: je hebt kiekens en halve kiekens, je mag kiezen bij wat je hoort. In zijn geval zal het wel het eerste zijn.
" Zo te zien ben je hier al goed ingeburgerd? Ik wist niet dat je een vechtersbaasje was. Ik dacht eerder aan iemand van het meegaande type. Iemand die de confrontatie uit de weg gaat. Maar een mens kan zich al eens vergissen hé?"
Wat moet ik daar op antwoorden? Ik heb m'n best gedaan om mij niet te laten provoceren, wat moest ik dan nog meer doen?
De jeugdrechter neemt terug het woord.
" Kijk jongen, je bent vijftien en je hebt nog een heel leven voor je. Dat je hier bent is ook maar tijdelijk. Alles gaat voorbij. Je moet denken dat je een boemeltrein bent, die stopt onderweg ook aan alle stations. Aan iedere station stap je ven af, om daarna terug op te stappen op weg naar de volgende halte. Het eindstation is het kerkhof…"
Volgens mij heeft hij zelf te veel geboemeld. Maar hij heeft het toch mooi gezegd. Ik pink bijna een traan weg. Bijna is niet helemaal hé?
" Je moet hier drie maanden in observatie blijven. Ze gaan je opnieuw testen. Werk mee, 't is in je eigen belang. Van zodra ik de uitslag heb van de testen, zal ik op zoek gaan naar een passend pleeggezin. Vind ik er geen, dan wordt het een home. Wat denk je? Zijn we akkoord?"
Of ik nu akkoord ben of niet, het maakt weinig uit. Ze doen toch wat ze willen.
" Ik ben akkoord en zal proberen m'n best te doen, meneer de jeugdrechter…"
" Proberen? Je moet gewoon je best doen, niet meer en niet minder. Je moet het positief bekijken. Later zal je me nog dankbaar zijn…"
Later was ik niemand dankbaar. Later haatte ik alles wat te maken had met het gerecht en witjassen…die zich dokters noemen…
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
de arrogantie die sprak en weet je er lopen er zoveel rond, die denken dat hun formaat van nek past in hun hemd - maar soit ik laat mijn leven door zijn mensen niet vergallen - knap geschreven Gono - hopelijk haalt dit werk een uitgever :)
GoNo2: Dank u! - dorus
prima!
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Weer genietbaar
en raak hoor
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 6Uitstekend:   3 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
