naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

27- 't Lijkt wel of het gisteren was…

door GoNo2

Chantal loopt me achterna. Nu even niet, denk ik. Ik wil alleen zijn. Alleen zijn in het verwerken van het onrecht mij aangedaan. Ik heb door de jaren heen een muur rond mij gebouwd. Een muur die mij moet beschermen tegen degenen die mij willen kwetsen. Lachen met alles en iedereen, ook jezelf. Maar achter al dat lachen, schuilen duizenden tranen. Een clown lacht zelfs op een begrafenis, maar voor z'n spiegel droogt hij z'n tranen…

Ik loop de trap op naar m'n kamer. Doe de deur op slot. Veilig achter slot en grendel. Zo ben ik het gewoon. Ik kan m'n leven zo maar niet veranderen, de knop omdraaien zal enige tijd vergen. Er wordt op de deur geklopt…

" Noël, mag ik binnen komen?"
" Laat me met rust, Chantal…"
" Noël kieken, denk je nu werkelijk dat je de enige bent met verdriet? Wat dan met die kinderen die achtergebleven zijn in 't gesticht? Hebben die dan geen verdriet? Jij krijgt tenminste nog een kans om er iets van te maken. Komaan jong, doe open…please?"

Ze lijkt wel erg veel op haar vader, denk ik plots.

" Doe open of ik beuk de deur in…"
" Probeer maar, als het lukt trakteer ik met een lolly…"
" Ik ga de brandblusser gebruiken om de deur in te beuken, ik doe het hoor!!"zegt ze kwaad.
" Je doet maar wat je niet laten kunt, maar verwittig eerst je papa hé?"

Ik hoor haar de trap afgaan, 't is plots wel erg stil. 't Zal me benieuwen of ze haar plan ten uitvoer zal brengen. Ik schuif m'n bed tegen de deur, voor alle zekerheid. Ik lig op m'n bed. Kijk strak naar de deur. Niets te horen en nog minder te zien. Loze beloftes, ze moet in de politiek gaan. Later toch hé? Ik dommel zachtjes in.

Ik word wakker, ze staat naast m'n bed. Ik schrik, kijk naar de deur, die hangt nog in z'n hengsels. Ze komt naast me zitten…

" Hoe ben je binnen geraakt?"vraag ik nog een beetje suf.
" Langs het raam, weet je nu nog niet dat ik op de hoogste trede sta? Een ladder is een nuttig voorwerp, behalve als je een ladder hebt in je nieuwe nylonkousen…"

Ze neemt m'n hand vast, ik laat het toe. In een opwelling trek ik haar naar me toe. Ik kus haar op de mond. Krijg ik een klap op m'n smoel, dan is het zo. Maar nee, ze kust me ook. Ik streel door haar zachte haar. Wat ruikt ze lekker. Ik krijg zowaar een erectie. Straks kom ik nog klaar in m'n broek, denk ik. Bijna zestien en m'n hormonen gaan nogal een gang. Niet te doen….ik duw haar van me af.

" Sorry, Chantal, 't was niet de bedoeling…"zeg ik een beetje verlegen.
" Bij mij wel, het klikte meteen toen ik je zag…"zegt ze, helemaal niet verlegen.
" Lopen we niet wat te hard van stapel? Ik bedoel, we kennen elkaar toch niet?"
" Noël, de wereld is aan de durver, wie niet waagt, niet wint…"

Ze kijkt naar m'n broek, ziet wat ik probeer te verbergen. Voor de tweede maal word ik rood als een tomaat. 't Is m'n dag niet vandaag…

" Oei, daar beneden wil er precies één uit z'n kotje komen. Wacht, ik zal hem de weg wijzen…"zegt ze met pretoogjes.
" Niet doen, ik wil dat niet…"
" Je wilt het wel, er is niets mis mee, 't is volkomen natuurlijk…" zegt ze, terwijl haar hand de ritssluiting naar beneden trekt.

" Hé, Romeo en Juliette, mag ik de ladder even lenen?' hoor ik papa Lingier roepen, beneden aan 't raam.

We verschieten allebei. Ook een moment om iemand te storen, zeg ik. Hij kiest z'n moment wel uit, zegt zij.

" Pappie, ik ga met Noël naar 't centrum, hem tonen wat er niet is…"zegt Chantal tegen haar vader.
" Zie dat je tegen etenstijd terug bent, anders kunt ge op uw kinnetje kloppen…"
" Ja, natuurlijk, ik krijg hier nooit eten, de kiekens bij de boer krijgen meer eten dan ik…"zegt Chantal.
" Noël, je broek staat nog open. En beetje verluchting zeker?" zegt papa Lingier.

Weer stijgt het schaamrood naar m'n wangen. Chantal proest het uit. De zon schijnt en ik ben nu al rood. Ik denk nu niet meer aan de pijn. Ik denk gewoon aan wat nog komen moet. Ik heb een hoogstaande en zeker rechtstaande verwachting. ..

We lopen in de dreef, hand in hand. Af en toe stoppen we om elkaar t kussen. Ze wrijft zich met haar onderlijf tegen me aan. Ik ben hier nog geen volledige dag en ik heb al een lief. Zou er dan toch een God bestaan of is het de duivel die een spelletje speelt?
Het centrum is niet zover dan ik dacht. We snijden de weg af,via een overwoekerd paadje. 't Staat er vol met braambessenstruiken in de bloei. En distels, na twee minuten heb ik bobbels op m'n hand. Het jeukt als de builenpest. Ik ben blij dat we op de grote baan uitkomen. Opletten, zegt Chantal, hier rijden ze als zotten…

Nu pas valt het me op dat ik nog geen enkele sigaret gerookt heb. Ik zeg het tegen Chantal. Hé, ik ook niet, zegt ze. We steken er allebei eentje op. Hou je van mij, vraagt ze plots. Ja, zeg ik, ik heb toch niets beters te doen hé? Ze geeft me een stamp tegen m'n schenen. Liefde kan soms gewelddadig zijn, is m'n conclusie…

©GoNo

feedback van andere lezers

• dorus
  Je heldere stijl met korte zinnen doet me soms denken aan Walschap. je bent in goed gezelschap!
  GoNo2: Dank u!
• ivo
  het verhaal is veel luchtiger geworden en dat zegt veel, knap hoor hoe je de aandacht weet te houden.
  GoNo2: Dank u!
• andremoortgat
  Wij blijven volgen
  GoNo2: Dank u!

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 6

Uitstekend: 3 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)