naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

donderdag 17 april 2014

door warket

Soms kan je niet anders dan, moet je niet anders dan. Soms moet je dan.
Ik kijk naar een rivier met oeversterfsel uit de buik van deze stad. Waar komt haar water vandaan? Ze stroomt naar een waterbekken of nul-zero de zee. Ik wil in een luchtbel met haar meegaan tot terminus. De zon bijt mijn schouders in steenpuin en beton met hier en daar een gesubsidieerd gebouw overeind gebleven. De vastgoedmakelaar maakt al reclame: studentenkamers te huur.
Twee mannen slenteren met een ijsje naast mekaar en een Afrikaan wuift vriendelijk wanneer ik fietsend voor zijn overlopend kind aan de overweg stop. Mooie dingen. Simpele dingen. Heb je geen koptelefoon voor nodig. Soms wel vreemd om toeschouwer te zijn en daarin zichzelf wel of niet te zijn.
Ze is er weer. Lunchpauze. Ze waagt zich aarzelend dichtbij, kijkend of ik naar haar kijk. Ze wacht, ze weet dat ze mijn broodkruimels krijgt. In afwachting strijkt ze haar zwarte veren schoon. Dan neemt ze wat ze in een vanzelfsprekendheid toebehoort. De schaduw van haar vlucht glijdt over het asfalt.
Vanavond in de schemer wordt het stil. Morgen waait de wind vanuit het noorden, zeggen ze.

feedback van andere lezers

• ivo
  schitterend hoe je dit beschrijft, echt wel proza, mijn hoed hiervoor af hoor (hat)
  warket: Het is de beleving die telt. De rest is maar potlood en papier...:-)
• andremoortgat
  Simpele dingen. Mooie dingen.
  Hier ga ik ook voor...
  (en 't beleven ervan)
  warket: ***

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 4

Uitstekend: 2 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)