|
< terug
36- 't Lijkt wel of het gisteren was….
Meester Bullebak is ons komen halen tegen de middag, we gaan naar de refter. De Hotelschool heeft een aparte refter. Die van de Technische Hogeschool zitten aan de overkant in hun eigen refter. Wij, als toekomstige koks en maîtres d' hotels, zijn ietsje meer waard. Wat natuurlijk totaal niet waar is. Maar 't is een traditie van die school dat er tussen de twee richtingen een zekere rivaliteit bestaat. Wat soms aanleiding gaf tot verbale en fysieke vechtpartijen. Wij, de gerechtskinderen, zitten afgescheiden van de rest van hotel- leerlingen. De Apartheid uit Zuid- Afrika is blijkbaar ook hier van kracht. Zouden we ook aparte lessen krijgen? Het eten dat we krijgen is bereid door de leerlingen van het derde jaar. En het mag gezegd worden, 't was verdomme lekker. Wij moeten niet betalen, Bullebak heeft ons een voorlopige kaart gegeven. Een rode kaart met 31 vakjes op. Voor iedere dag in de maand, één vakje. In het vakje wordt een stempeltje gezet als bewijs dat we een warme maaltijd gekregen hebben. Kaart vergeten? Geen eten. Simpel hé?
Meester Bullebak zit bij ons aan tafel. Ik begin me af te vragen of die man speciaal aangeworven is om ons in 't oog te houden. We hebben een persoonlijke opvoeder, de staat ziet op geen kosten als het om ons welzijn gaat. Waarom worden wij gediscrimineerd ten overstaan van de andere leerlingen. Hebben wij de builenpest of zijn we melaatsen? Niet iedereen heeft gevraagd om onder toezicht van een jeugdrechter te staan. Maar ze scheren ons blijkbaar allemaal over dezelfde kam. In sommigen hun ogen zijn we echte misdadigers, die kort moeten gehouden worden. Ze kunnen ons beter een leiband aandoen. Of een ketting met een ijzeren bol.
" Meester De Bulle, waarom moeten wij apart zitten. Iedereen zit naar ons te kijken. Zijn wij een strafkolonie of wat? "vraag ik.
" Jongen, denk je dat ik hier voor m'n plezier zit? Het is opgelegd door de directie. En die moet dan weer uitvoeren wat Justitie en Onderwijs onderling besloten hebben. Je ziet, boven iedere baas staat een andere baas. Alleen koning Boudewijn moet niet luisteren naar een baas. Die moet luisteren naar een bazin. Fabiola dus…"
Hij vindt z'n vergelijking goed, zelfs heel goed. Hij moet lachen met z'n eigen. Wij lachen niet. Er is ook geen reden toe…
" Maar meester, wat vindt u van deze toestand? Dat we op een aparte slaapzaal zitten, kan ik nog begrijpen, we zijn niet anders gewoon. Maar ons is gezegd dat we elk een eigen kamer kregen. In de folder van de school staan er foto's van die kamers, geen enkele foto van de slaapzaal. Hoe komt dat? Mag de buitenwereld niet weten hoe wij behandeld worden?"
Die zit, meester Bullebak, schuift ongemakkelijk heen en weer op z'n stoel. Ik zie aan z'n gezicht dat hij naar een antwoord zoekt. Hij weet het antwoord. 't Is vrij simpel. Het imago van de school mag niet bezoedeld worden. Wie wil er nu z'n kinderen naar een school sturen waar toekomstige gangsters ook lessen volgen? Niemand hé?
" Zwijg en eet verder, we hebben niet de hele dag tijd hé? En als ge vragen hebt of opmerkingen, gelieve ze door te spelen aan uwen jeugdrechter of aan de sociale dienst…"zegt hij op kwade toon.
Daarmee is de kous voor hem af.
" Na het eten kun je een sigaret gaan roken op de speelplaats. Alleen in de middagpauze. Niet om 9:45 en ook niet om 14:45. Begrepen? En sigarettenpeukjes in de asbak, niet op de grond. Begrepen?"
Ja, we hebben begrepen dat we het moeten begrijpen…
Om één uur stipt gaat de bel. De rijen vormen zich. Wonder boven wonder, we moeten in de eerste rij gaan staan. Bij de andere eerstejaars. Vierentwintig leerlingen tel ik. Waarvan acht meisjes. Er komen twee chefs naar buiten. Ze roepen om beurt namen af. Een nieuwe rij wordt gevormd. Ons groepje wordt netjes gescheiden. Twaalf leerlingen per klas. De ene helft krijgt zaaltheorie- en praktijk, de andere krijgt keukenonderricht. We moeten onze toegewezen chef volgen. Rondleiding door de wondere wereld van de haute cuisine…
Ik, Jan en Sven zitten in dezelfde klas. Een geluk bij een ongeluk. We gaan naar de keuken. Kennismaking met onze toekomstige werkplek, van waaruit we de wereld zullen veroveren met onze exquise gerechten. Onze culinaire ontdekkingstocht zal hier een aanvang nemen. 't Is een grote keuken met aparte werktafels.
" Stilte, ik ben chef Benz, geschreven zoals Mercedes Benz. Ik mag er dan wel uitzien als een oldtimer, maar ik rijd nog voortreffelijk. Ik ga jullie bij ieder toestel een woordje uitleg geven. De benaming en waarvoor het dient. Zijn er hier mensen die al in een keuken gestaan hebben? Ik bedoel niet in moeders keuken hé of op 't zomerkamp van de Chiro?"vraagt de chef.
Ik steek, na enige twijfel, m'n hand op.
" Uw naam? Noël? En weet je ook waarvoor die toestellen dienen? Om te koken, juist. 't Zou er nog aan mankeren. Waar heb jij in de keuken gestaan? In een frituur? Wat zeg je? In 't gesticht van Ruiselede? Oei, dan ken je iets van messen zeker?"
De andere leerlingen doen een stapje achteruit. Chef Benz ziet het, zegt opeens sorry, ik heb dat zo niet bedoeld. Hij staat er wat hulpeloos bij. Ik besluit hem te helpen. Die' sorry ' was welgemeend. Ik vertel wat ik weet en geleerd heb in Ruiselede. De keuken daar heeft dezelfde toestellen. Dat moet wel als je moet kunnen koken voor bijna honderd man. Chef Benz is tevreden over m'n uitleg. Ik ook. Benz zegt dat we straks naar de zaal gaan. Daar gaan we kennis maken met maître d'hôtel Rik Verstappen. Die gaat ons de fijne kneepjes van 't vak leren, hoe we onze gasten moeten bedienen. Van bedienen en dienen weet ik alles al, denk ik.
De middag vliegt voorbij. Voor ik er erg in heb, is het al 14:45. Tijd om m'n longen de nodige nicotine te bezorgen. Ze zullen me dankbaar zijn…
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
schitterend - hoe men mensen maakt en afbreekt - ik kan bij elke haal de woede voelen, van het kleineren en het miskennen - pfff - hoe is het mogelijk .. het is mogelijk.
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Benz en Bullebak
gooien er naar met hun klak
Heb je daar leren koken ?
GoNo2: Dank u! - dorus
prachtige gepenseeld! bondig en raak!
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 6Uitstekend:   3 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
