naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

43- 't Lijkt wel of het gisteren was….

door GoNo2

Ik ben in Mol. De reis is goed verlopen, toen was er van files nog geen sprake. M'n eerste kennismaking met Mol valt nogal mee. Ik moet op afzondering. Da's de normale procedure, zeggen ze me. Na de verplichte douche, krijg ik propere kleren. Ik ga mee met de opvoeder naar m'n cel. Hij is vriendelijk, probeert me gerust te stellen. Het is hier niet zo streng als de buitenwereld wil geloven, zegt hij. Daar kijk ik van op. Maar eerst zien en dan pas geloven, zei de blinde…

De dagdagelijkse bezigheden verlopen in een vast patroon. Opstaan om halfzeven. Wassen, aankleden en wachten op het ontbijt. Dat meestal bestaat uit boterhammen met confituur en een pot warme koffie. Op zondag krijgen we kaas en hesp als toemaatje. Soms zijn er ook pistolets. Voor de rest is het boeken lezen en radio luisteren. Roken mag men hier ook, het kalmeert de zenuwen, naar 't schijnt. Ik pas me aan, 'k moet wel, want op sommige dagen zit ik er helemaal door. Ik heb al een gesprek achter de rug met de psycholoog.

Karel V. is een psycholoog die z'n strepen verdiend heeft achter het toenmalige IJzeren Gordijn. Dweept met Marx, Fidel Castro en Elvis Presley. Waarmee ik wil zeggen dat ik kop noch staart aan die vent krijg. Hij doet joviaal, maar is een geslepen vos. Ik heb al enige ervaring met psychologen. Houd me op de vlakte. Een beetje medewerking zou me sieren, zegt hij. Zal wel, denk ik…

" Ha, Noël, hoe gaat het? Ben je het hier al een beetje gewoon?"vraagt hij met overdreven vriendelijkheid.
" Moet ik het hier gewoon worden?"is m'n wedervraag.
" 't Zou je een pak helpen of niet soms?"
" Ik ben hier maar tijdelijk hé?"

Het gesprek verloopt stroef. Ik heb er totaal geen zin in. Altijd dezelfde zever. De inhoud is steeds hetzelfde, alleen de verpakking verschilt. Het is duidelijk te merken aan m'n gezicht…

" Zeg eens, Noël, wat zijn je verwachtingen?"
" Ik verwacht niets. Ik neem het leven zoals het komt. Opgesloten worden omdat ik gaan lopen ben, is de enige misdaad die ik begaan heb. Als men dat al een misdaad kan noemen…"
" Sommige mensen moeten beschermd worden tegen zichzelf. De maatschappij zit nu eenmaal zo in elkaar. Je moet maar denken dat je weer een ervaring rijker bent. Maar zeg nu eens eerlijk, wat had je dan verwacht? Dat men je naar Frankrijk zou voeren? De jeugdrechter neemt z'n beslissingen zomaar niet. Hij volgt het advies op dat ze hem geven. Is gebonden aan handen en voeten door reglementen en wetten. Heb je daarover al eens nagedacht?"

Ik heb al zoveel nagedacht dat ik er een punthoofd van gekregen heb. Psycholoog Karel V. zit ook vastgeroest in z'n denkwijze over het toenmalige beleid. De lettertjes volgen van een repressief beleid. Loop je niet in de pas, dan zullen we je met harde hand in de pas dwingen…

" Ik stel de vraag nog eens. Wat zijn je verwachtingen?"

Hij kijkt op z'n klok. Ik ook. Ik kan hem in feite wijsmaken wat ik wil. Gewoon naar z'n mond spreken. Hem zeggen wat hij graag zou horen. Maar het stuit me tegen de borst om altijd maar iemand anders te moeten zijn. Ik ben wie ik ben. Geen heilige, maar ook geen misdadiger..

" Ik verwacht dat ik hier niet lang zal blijven…"
" Ga je proberen te ontsnappen?"vraagt hij met geslepen oogjes.
" Nee, dat bedoel ik niet…"

Oppassen, want voor ik het weet, zit ik hier een jaar in afzondering.

" Wat bedoel je dan?"
" Ik bedoel dat ik een aanvraag ga indienen om bij 't leger te gaan…"
" De enige legale ontsnappingsroute. Dus heb je er al over nagedacht? Is dat je verwachting?"
" Da's geen verwachting, da's de enige toekomst die ik heb…"zeg ik even geslepen.
" Misschien is dat in jouw geval wel het beste hé?"zegt hij, terwijl hij me nadenkend aankijkt.
" Welke toekomst heb ik anders? Hier verkommeren tot m'n 21ste ? Da's verdorie nog vier jaar. Vier jaar laten verloren gaan? M'n complete jeugd naar de vaantjes? Neem me niet kwalijk, meneer, gebeuren er hier veel zelfmoordpogingen?..."

Hij hoort het plots in Keulen donderen. Die vraag heeft hij schijnbaar niet verwacht. Van verwachtingen gesproken hé?
Het uurtje psychologische oorlogsvoering zit er op. Ik mag in de gang wachten tot ze me komen halen. In de gang zit een opgeschoten jongeling te wachten. Later beroemd als medemoordenaar van een gezin in St-Amandsberg. Feneuille is de naam…

©GoNo

feedback van andere lezers

• dorus
  sterk!
  GoNo2: Dank u!
• andremoortgat
  Repressie daar werkt ie mee
  Karel V op snee
  GoNo2: Dank u!
• ivo
  ht leven - pfff wat een ellende - lang leven de vrijheid
  GoNo2: Dank u!

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 6

Uitstekend: 3 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)