< terug
44- 't Lijkt wel of het gisteren was….
Ik zit niet meer in afzondering. Ik zit op de B-sectie. Samen met Roger de Wilde, Pandolfino en Roland Feneuille. Er zitten hier nog van die kleppers die later carrière in de misdaad zouden maken. Waarvan Feneuille er met kop en schouders boven uitsteekt. Roland Feneuille, nu ook al dood en begraven, zou in 1979 van hem doen spreken. Samen met Horion, zouden die twee een heel gezin uitmoorden. Maar toen was daar in Mol nog geen sprake van…
Ik ken Roland als iemand die altijd te vinden was om een grap uit te halen. Hij gedroeg zich normaal, in zoverre dat men in Mol van enig normaal doen kan spreken. Roland Feneuille was meer het type van meeloper. Het heeft hem tot de doodstraf geleid…
Roger De Wilde hebben ze dood gevonden boven een café dat al jaren leegstond. Overdosis pillen in combinatie met alcohol. Roger was een vechtersbaasje in Mol. Glad als een aal en even vlug als een slang. Was niet groot, maar 't hield hem niet tegen om het op te nemen tegen kerels die een kop groter waren…
Pandolfino, op zeventienjarige leeftijd, dood teruggevonden in een sloot, ergens in Bastogne. Was z'n eerste verlof uit Mol. Wat hij daar te zoeken had, is voor iedereen een raadsel. Verzuipen in een sloot? 't Roept vragen op. Wetende dat hij drugs verkocht, lijkt het me meer op een afrekening in 't milieu…
Ik heb nog gevochten met Pandolfino. In de serre, achter het opvoedingsgesticht. Hij was een leegloper eerste klas. Liet de vuile werkjes aan anderen over. Heeft twee dagen met mij samengewerkt en toen zat het er bovenarms op. Meneer Pandolfino was te mooi om z'n handen vuil te maken. Planten en groenten overpotten daar krijg je vuile nagels van hé? Zat verdomme, een hele voormiddag sigaretten te roken. Tot ik het zo beu was als koude pap. Wat ga je eraan doen, vroeg hij me. Hij kwam dreigend op me af. Als ik wil, sla ik je de kop in, zei hij. Ja, probeer maar hé?
Ik heb hem toen zachtjes uitgelegd dat een betonnen kweekbak voor aardig wat letsels kan zorgen als je er toevallig met je voorgevel tegen geklopt wordt. Bloedneus, een dikke buil boven z'n oog, die bijna alle kleuren van de regenboog kreeg. Exit Pandolfino. Recht naar de infirmerie. Gevallen in de serre, kan gebeuren. Vanaf toen was hij m'n beste vriend. Raar maar waar!
Ik werk hier nu vast in de serre. De opvoeder houdt een oogje in 't zeil. Of doet alsof als meneer Frans Engels in de hof rondloopt. Meneer Frans is van opleiding landbouwer/tuinier. Een toffe kerel. Leert me de kneepjes van 't vak. Een geduldige mens ook. Een filosoof die de natuur liefheeft. Uren gebabbeld over de zin van alles. Over God en aanverwante onderwerpen. Bracht soms, in 't weekend, bier mee in een thermos. 't Was wel Stella, maar 't smaakte toch lekker. We zitten naast elkaar, beiden gekleed in een groene overall en van die groene botten. Als een volleerde boer praat ik over de landbouw en de tuin. De vogels houden ons gezelschap, de wilde katten ook. Hier heerst de rust. Hier vind ik waar ik naar zoek. De enige momenten waar ik een beetje gelukkig ben…
Ik moet bij de sociale assistent komen. Wat nu weer, denk ik. Ik moet m'n sla en tomaten nog besproeien. En m'n komkommers ook. Kan dat straks niet, vraag ik aan opvoeder Chris. Nee, zegt hij nors. Slecht geslapen? Of had je vrouwtje weer hoofdpijn?
Ik ben bij de sociale assistent. Hij gaat me helpen om m'n aanvraag in te dienen om bij 't leger te gaan. Een nieuw hoofdstuk in m'n bestaan. Op hoop van zege, zegt hij. Ik hoop het ook. Ik ben zeventien, op weg naar m'n achttiende. Ik wil komaf maken met een jeugd die er nooit geweest is. Heel dit verhaal is als het ware de kroniek van een verloren jeugd. Ik ben soms jaloers als ik de jeugd vandaag bezig zie. Zich van niets iets aantrekken, thuis leven op kosten van mama en papa. Studeren als men er zin in heeft. Feesten als de beesten. Maar laat ze eens hard labeuren en ze roepen op hun mama…
Ik ben niet in de misdaad gegaan, zoals velen die ik gekend heb tijdens m'n verblijf in homes en gestichten…
Twee maanden na m'n aanvraag, krijg ik bericht dat ik naar 't Klein Kasteeltje moet. Ze gaan me daar testen of ik wel geschikt ben om het Vaderland te dienen en te verdedigen tegen een eventuele inval van de communisten….
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
het leven zoals het is, maar waar veel miserie ook bij zit - pff knap zoals je het schrijft .. GoNo2: Dank u wel! - dorus
knap! GoNo2: Dank u wel! - andremoortgat
Tijdgeest ...
Goed verwoord GoNo2: Dank u wel! - catharina
Ojee, en ik maar geloven dat de wereld een toffe plek is met alleen maar mensen die alles goed menen...
Eerlijk, ik denk niet dat ik levend en wel uit zo'n situatie zou kruipen...Ik ben blij voor u dat ' de communisten' ons landje niet de moeite vonden om er massaal binnen te vallen... GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 8Uitstekend: 4 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men)
|