Volg ons op facebook
|
< terug
Voor Koen, de ene versiertruc is de andere niet...
Voorwoordje: mijn excuses aan de fans van Aspe, ik bedoel er niets mee. En ten tweede: beste, onbekende Koen, ik ben vast en zeker je type niet. Maar ooit kom je een meisje tegen bij wie dit wel lukt...veel succes!
Een grauwe, grijze middag, gekenmerkt door een miezerige regen. Ik zit aan pagina 145 van mijn boek als ik plots realiseer dat er iemand naast me staat.
'Is deze stoel vrij?' Hij ziet er niet meteen indrukwekkend uit. Rondom mij zijn er minstens nog zeven lege stoelen, maar ik heb me niet vergist, hij wijst echt op de stoel naast mij.
'Euh, ja, doe maar.' Pagina 146 is spannend genoeg om hem te vergeten. Ik neem, zonder op te kijken, een slok van mijn glas, zet het zonder opkijken weer terug en ga over naar pag 147.
'Is het spannend?' Verstoord kijk ik op.
'Nee, routine.' Hij fronst, niet echt wetend wat hij daarvan moet denken. Ik voel een kleine ergernis, omdat ik mezelf moet uitleggen aan een onbekende.
'Ik las al eerder boeken van die mensen. Over dezelfde mensen. Dus het is min of meer routine.'
'Hmm, zoals je een Aspe leest.' Hij glimlacht begrijpend. Vanuit mijn boek kijkt Agent Pendergast me heel streng en afkeurend aan. Aspe???
'Niet echt, nee.' Ik ga verder naar pagina 148.
Pagina 149 verloopt rimpelloos, weliswaar met een zalige gruwelijke rilling van mijn kant. Pag 150 lonkt veelbelovend…
'Het ziet er niet uit als een meisjesboek.' Hij trekt dapper opnieuw zijn mond open en ik verfrommel bijna mijn pagina van ergernis. Maar ik glimlach netjes.
'Nee, het is ook geen meisjesboek.'
Wat is een meisjesboek in hemelsnaam???
Blij dat hij enige reactie heeft, bestudeerd hij de kaft van mijn boek. Ongevraagd neemt hij mijn pocketexemplaar uit mijn handen en leest de inhoud. Hij fronst, glimlacht, trekt grote ogen en fronst opnieuw.
Ik bestudeer hem terwijl hij zich tegoed doet aan mijn treinlectuur.
Kantoormens.
Jong, met de bleke tint van iemand die zijn dag spendeert achter een computer. Hij draagt een wit hemd met pastelkleurige strepen, allerlei kleuren. De mouwen zijn strak opgerold zodat ik zijn wel heel erg blinkend uurwerk kan zien. Een beginnend buikje, ingesnoerd in zijn riem en de uitstraling van iemand waar je in kan porren.
Korte, donkerblonde haren in de gel en een bril met een donkere, zware montuur die toch de klein lijkt voor zijn gezicht.
'Zo,' hij legt mijn boek terug op tafel. ' Meisjes die lezen in een café, dat zie je ook niet vaak meer. Ik heet Koen. Wacht je op iemand?'
'O,…' wat is hier het meest tactvolle antwoord. Ik draag geen ring, alleen een houten exemplaar.
'Op je vriend?' Koen kijkt naar mijn handen. Tactloos.
'Hij komt wat later,' zeg ik koket en héél erg zeker van mijn zaak.
'Mooi, stoort het als ik blijf zitten?' Ik voel me een beetje als tijdens een verhoor. Al die vragen op en af.
'Nee, niet echt.' Ik neem mijn boek en negeer hem verder.
Koen is duidelijk ongevoelig voor hints. Hij babbelt door ook al gaat het meeste aan mij voorbij.
'…vriendin als jij…' sluipt mijn oren binnen en ik kijk op. Hij glimlacht, is intussen voorzien van een pintje en steunt met zijn ellenbogen op tafel. Hij zit veel te dicht naar mijn goesting.
'Ik zei dat mijn vorige vriendin een meisje was zoals jij.'
Een meisje????
'En hoe is dat dan? Zoals ik?' Ik begin het op mijn heupen te krijgen. Koen schuift nog wat dichterbij.
'Een beetje anders…een specialleke. Zo van die meisjes die opvallen, je weet wel. Canvasmeisjes. Daar is niets mis mee. Het is alleen anders.' Hij lacht en knipoogt alsof ik nu moet weten wat hij bedoelt.
Ik heb niet eens tv dus wat bazelt hij over Canvasmeisjes? Is dat een nieuwe soort? Voldoe ik aan die norm?
Ik voel me rood worden en ga in gedachten mijn outfit controleren. Jeans, volkomen normaal, trui, heel erg gewoon, schoenen, niet opmerkelijk…Koen kijkt me alwetend aan.
'Je zit te lezen in een bomvol cafe?? Is dat niet anders genoeg? Ik weet zeker dat jouw favoriete reeks 'the killing' is ofzo. Iets Noors. Of Borgen. Zoiets.'
' Niet echt. En is een goed boek.' Zeg ik ter mijne verdediging, om niet al te nerdy over te komen.
'Er zijn ook levende mensen die met je willen praten en…' de rest gaat verloren. Ik zie ze zitten, drie tafels verderop. Ze kijken naar me en hebben duidelijk heel erg veel plezier.
De vijf mannen, enkele jaren ouder dan ik, merken mijn blik op. Ze lachen, steken de koppen bij elkaar en dan begint er ene te schrijven. Hij steekt het bierviltje omhoog.
S O S? staat erop het viltje en hij maakt een hoofdknik naar Koen.
Ik knik.
De man staat recht, doet zijn jas aan en gaat naar buiten.
Drie tellen later komt hij opnieuw binnen.
En hij komt recht op me af.
Lange jas, donker krullend haar boven een paar lichte ogen. Elegant in vergelijking met Koen. Hij ziet er enorm vrolijk uit. En zeker van zijn zaak. Zonder vragen vlijt hij zich naast me op het bankje, slaat zijn arm om me heen en kust mijn haar.
Perplex blijf ik zitten.
Ik had iets verwacht maar dit niet.
'Zo, kiddo, wie is dat? Is het een vriend van je, want als ik stoor dan moet je het maar zeggen.' Hij klinkt heel erg aangenaam. Hij steekt al pratend een losgeraakte krul opnieuw in mijn haarrekker, alsof hij het iedere dag doet. Ik ben teveel mijn kluts kwijt om zelfs maar aan rood worden te denken. ' O, trouwens, hij is af.' Hij kijkt me stralend aan.
'Af? Wie is af?'
De man grinnikt en knipoogt zowaar naar Koen.
'Meisjes hé.' Koen lacht groen en kijkt van de één naar de ander. Er is iets mis en hij weet niet wat.
'Kijk eens, zijn ze niet prachtig?' Voor me liggen twee ringen, te glinsteren op de vuile tafel.
Zonder pardon schuift hij de kleinste aan mijn hand.
'Schitterend, niet.' Hij drinkt vlotjes mijn glas uit en kijkt naar de andere mannen aan het tafeltje. ' En nu teruggeven. Jij raakt hem nog kwijt, ik ken je.'
'Grote kans,' ik doe mijn duit in het zakje en geef hem braaf de ring terug. Niet te snel.
'Ik zit daar, mocht je me nodig hebben.' Hij zwaait en iedereen zwaait heel enthousiast terug. Ik krijg bijna de slappe lach. Het is absurd.
'Zo, euh…' de man steekt zijn hand uit naar Koen, die hem gedwee schudt. ' Aangenaam kennis te maken. Als je uitgepraat bent, dan mag je haar bij mij droppen. Kiddo, ik ga naar de anderen, ze zeggen nu al dat ik onder de sloef lig.'
'Niet netjes van ze.' Doe ik vrolijk mee. Hij lacht en drukt een kus op de rug van mijn hand. Ik krijg de grijns niet van mijn gezicht, ik voel het.
' Tot straks.' En met een knipoog voor mij en een hoofdknik voor mijn arme kennis Koen, laat hij ons alleen. Even snel als hij is opgedoken.
Koen en ik blijven allebei beduusd zitten. Ook al weet brave Koen niet dat het om dezelfde reden is. Wie was dat?
Dit moet even bezinken.
'Is dat je vriend?' Hij kijkt naar de man.
'Ja,' Duidelijk. Ik weet het ook nog maar net.
'Euh…Tja dan…' Koens klamme handen laten vochtige afdrukken na op tafel als hij rechtstaat. ' Het was leuk om te praten.'
Nog voor ik ' hetzelfde' kan zeggen is hij al verdwenen. Van aan de tafel klinkt gelach.
Ik steek mijn duim op naar mijn onbekende redder. Hij steekt zijn hand op in een groet. Aan zijn vinger schittert de ring. De ander steekt veilig terug op de ringvinger van de man naast hem.
Eindelijk kan ik verder naar pagina 151, waar Agent Pendergast op me wacht.
feedback van andere lezers- ivo
was jij dat Catharina? - had het dan gezegd ...
knap hoe je dit beschrijft - ik lach me krom :)
catharina: Ik heb huisarrest ( spierscheur, echt waar, door een zondagsrijder) en ik heb dus tijd zat. ( heel vervelend)...het was een vriend van me die met een gelijkaardig verslagje thuiskwam. Ik heb het gestolen :). Persoonlijk had ik medelijden met Koen...hij moet nog wat oefenen, denk ik. - dorus
direct, tempo, geen franjes, bijzonder knap!
catharina: Dank u! Het was ook heel leuk om in te beelden :) - andremoortgat
Sterk
catharina: Dank u wel... - doolhoofd
Wat sneu voor Koen. Misschien had je hem zelf dapper tactvol kunnen afwijzen in plaats van hem een trauma te bezorgen...
catharina: Lap, nu ik voel me schuldig...euh, het is niet echt gebeurd. Ik heb alles netjes verzonnen na een hilarisch verslag van vriend ( de redder in kwestie is n vriend van me en hij vertelde het heel grappig) Koen was ook iets aanhoudender dan 'mijn Koen', naar het schijnt. - GoNo2
Prachtig! Hoe wist je dat Koen m'n echte naam niet was?
catharina: Aha, voor u een vraag en voor mij een weet :). Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 9Uitstekend:   4 stem(men), 80%Goed: 1 stem(men), 20%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 5 stem(men) |
