|
< terug
Aan Land
Aan land!
Alles wiegt, en deint na, en Billy Budd kan amper op zijn benen blijven staan. De Andalusische zon beukt op hun hoofden en de geur van gefrituurde vis waait hen tegemoet. De Ouwe Commodore was terug, en al zou hij het in alle toonaarden ontkennen, hij dacht alleen aan haar en haar dochtertje. Want dat was het laatste dat hij van haar gezien had. Hoe ze hem de rug toekeerde en als een Spaanse furie wegstampte. Haar dochtertje die hem anders geen blik waardig achtte, bleef achteromkijken. Wie was die man, en wat deed hij met haar moeder? Ze had niet dezelfde ogen als haar moeder, lichtbruin als van de trouwste hond die je je maar kan inbeelden. Nee, ze had de ogen van haar vader, vermoedde hij, zwart, en ze keken nieuwsgierig, bijna uitnodigend en op dat moment stierf de Ouwe duizend doden. Want zij was razend niet omdat hij terug wou gaan varen, maar omdat hij wou stoppen met varen voor haar, en dat paste niet in het romantische beeld van de avonturier die hij voor haar moest zijn.
Even overwoog hij zich van het leven te beroven, maar toen dacht hij aan de nachtelijke sterrenhemel boven de Golf van Biskaje en het weerspiegelen van de Melkweg tussen de fluoriserende algen en de drieduizend meter diepe watermassa die de kiel scheidde van de bodem. Was het niet die nacht dat een potvis bovenkwam en een amfoor uitbraakte? Er stak een rol perkament in met een liefdesbrief in spijkerschrift: "We zien mekaar terug in Cadiz binnen tweeduizendvijfhonderdvijfentwintig jaar en vijfentwintig dagen."
En de Ouwe wist dat die brief voor hem bestemd was, en dat hij na haar afwijzing nog eens zoveel jaar zou moeten varen vooraleer hij de lakens met haar zou mogen delen, al zouden ze dan mummies zijn en het schip hun sarcofaag.
Maar hier was hij na dertig jaar al terug. Uit liefdesverdriet had hij eerst tien jaar rond de wereld gevaren op zoek naar Donald Crowhurst. Toen vond hij het welletjes, en is hij de Congo-stroom opgevaren om tegen de Mai Mai te gaan vechten, maar vooraleer hij goed en wel vertrokken was, werd een gorilla-vrouwtje verliefd op hem, en ontvoerde hem naar de hoogste toppen van de Virunga waar ze hem gebruikte om het plaatselijke alfa-mannetje jaloers te maken. Gelukkig verwarde deze hem met Aloïs Samson, de allerliefste verzorger ter wereld van de laaglandgorilla Gust van de Zoo van Antwerpen, en was hij maar al te goed op de hoogte van de plannen die gorillavrouwtjes smeden. Hij nam de Ouwe ver weg van de beschaving terug naar de stad, maar in Stanleyville werden ze gevangengenomen door CIA-agenten. Tijdens het verschepen naar New York slaagde de Commodore er evenwel in op mysterieuze wijze te ontkomen, al vermoedt iedereen dat het een inside job was. Zijn gorillakompaan zou later nog het Empire State Building beklimmen, maar daar is niks van aan want op datzelfde moment was hij ook aan het vechten tegen een verschrikkelijke grote hagedis in Tokio.
En dan moet de Commodore ergens Madame Nybros, zijn moeder en die van vele anderen, terug tegen het lijf gelopen zijn. En dat het maar eens gedaan moest zijn met dat liefdesverdriet, dat ge tegen een vrouw nooit moocht zeggen dat ge haar graag ziet, alleen tegen uw grootmoeder. 'Zei Marvin Gaye dat niet tegen Arno in Oostende ', beweerde de Commodore, maar dan kreeg hij zo'n oplawaai van Madame Nybros dat hij gedurende een jaar geen kleur meer zag, wat op een boot geen sinecure is.
En dan in Lissabon was Billy Budd daar, en diezelfde Billy Budd is altijd meer landziek dan zeeziek. Straks gaat hij dansen met mooie meisjes en van zijn stokje gaan, en zoals in alle Zuiderse landen ter wereld gaan die meisjes dit affront hem niet vergeven en hun broers en vaders en neven met messen achter hem jagen. Ternauwernood zal hij kunnen ontsnappen zonder ledematen kwijt te spelen.
Maar eerst moest Billy langs Madame Nybros, die in iedere haven op hen wacht. De Ouwe ging zich eerst moed indrinken vooraleer naar zijn vroegere muze te zoeken, en omdat hij al jaren niet meer dronk zou hij op de Playa Santa Maria in slaap vallen en zo'n zonnesteek oplopen dat hij de eerste veertien dagen niks anders kon doen dan ijlend op een ziekenhuisbed haar naam fluisteren. Encarnacion. En Billy vroeg zich af of de kapitein zijn gezond verstand had teruggevonden, en wie nu herboren was. En voor even was Billy de baas, maar zijn zoektocht naar Madame Nybros werd een totale mislukking omdat hij verliefd werd op een flamenco-danseres die een man bleek te zijn. En de zigeuner die het doorprikken van deze illusie maar matig kon velen, achtervolgde hem gedurende heel Carnaval.
Nee, Cadiz was hen wederom niet gunstig gestemd. De duende was hier overal en de stad was fier een tijdloze fata morgana te zijn. Zij mochten hier te gast zijn, maar zeker niet blijven. Misschien hadden ze meer geluk in Somalië.
Somalië? Ja ja, de Mogadishu-affaire.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
