Volg ons op facebook
|
< terug
Mensen komen elkaar tegen, bomen niet…4
Ik zeg tegen Brigitte dat ze moet doen alsof ze thuis is. Wat ze ook doet. Ze installeert zich op de zetel, sigaretten binnen handbereik. Musti, die normaal gezien niet rap vriendschap sluit met vreemde personen, snuffelt zoals een hond aan haar kledij. Brigitte aait haar, ze kan verdomme beter mij wat aaien. Ik zeg tegen Brigitte dat ze moet oppassen, m'n zoon aaide haar ook eens en ze haalde plots uit. Met als gevolg een bloedende vinger. Zoonlief was zo kwaad, dat hij haar bijna door het venster gooide. Al goed dat het raam dicht was…
" En wat wil je drinken?"vraag ik, als goede gastheer.
" Slijmbal…" fluistert m'n dochter…
" Wat heb je in huis?"
" Koffie, thee, kraantjeswater, water met gas, witte wijn, kriek, pils, limonade en zelfgemaakte vitaminesap. Je zegt het maar hé?"
" Graag een koffie, met twee suikertjes en wat melk…"zegt ze.
Ik rep me naar de keuken om het gevraagde te halen.
" Uitslover…" fluistert m'n dochter…
" Moet jij geen boodschappen gaan doen, …"fluister ik terug.
" Nee, ik wil voor geen geld je conversatie straks missen…"antwoordt ze.
Ik maak een Senseo. Zet de suiker en de melk op de salontafel.
" Mag ik binnen roken?"vraagt Brigitte.
" Natuurlijk, ik reken wel nieuw behang aan. 'k Zal de goedkoopste nemen omdat jij het bent hé?"
Ze steekt een sigaret op, ik en m'n dochter ook. 't Is aanstekelijk. Er valt een stilte. Je hoort ze bijna niet vallen, maar ze valt wel degelijk. M'n dochter vraagt langs haar neus weg of ik plots m'n tong ingeslikt heb. Ga uwen mond wassen met zeep, zeg ik haar.
" En Noël, dat is dus uw dochter?"
" Ik ben niet zeker, 't kan zijn dat ze verwisseld is met een andere baby. Maar toen ik het begon door te krijgen, was de garantie al verlopen. Ik dacht, laten we het risico maar nemen, alles zal wel goed komen. Maar 't is nooit goed gekomen…"
" Ze lijkt wel goed op jou. En die foto's aan de muur?"
" Ook kinderen en kleinkinderen van mij. Vraag me geen namen want die heb ik er niet bij gekregen. Een handleiding was er ook al niet bij, maar ze hebben allemaal een boekje van de dierenarts. En een chip in hun achterste. Tegen dat ze verloren lopen hé?"
" Heb je al eens geprobeerd om serieuze antwoorden te geven?"vraagt ze met een glimlach.
" Ik doe niets anders, ik ben de meest serieuze persoon die er rond loopt op deze bol…"
" Hebben ze je vader nog niet opgesloten in 't zothuis?"vraagt ze aan m'n dochter.
" Ze willen hem daar niet, hij maakt iedereen zot met zijne zever…"
" Zal 't gaan ja?"vraag ik. Die twee kennen elkaar niet en beginnen nu al samen te spannen.
Ik zet het raam open, m'n rovershol begint aardig vol te lopen met rook.
" Waar hebben jullie elkaar leren kennen?"vraagt m'n dochter.
Typisch m'n dochter, ze moet dringend solliciteren bij de Story of de Dag Allemaal. Zo depressief is ze nu ook weer niet, denk ik.
" Ja, waar heb ik je vader leren kennen?"zegt Brigitte
Leuk, nu weet ze nog niets. Doe ik ook altijd, een vraag beantwoorden met een andere vraag…
" Dat was de vraag hé?"zegt m'n dochter.
" De kat is mij al gewoon, ze ligt te spinnen…"zegt Brigitte, ter afleiding.
" Die kat is niet van de poes, zeker geen katje om zonder handschoenen aan te pakken als ze haar kuren krijgt…"zeg ik, blij dat ze van onderwerp verandert.
" Dus je hebt m'n vader leren kennen op café?"zegt m'n dochter. De aanhouder wint hé?
" Dat heb ik niet gezegd, maar 't zou kunnen. Eerlijk gezegd weet ik het niet meer…"zegt Brigitte. Ik geloof er geen fluit van. Verdorie, ik zit nu zelf na te denken waar ik haar leren kennen heb.
" Zeg, waarom vraag je dat? Het doet er toch niet toe? 't Voornaamste is dat we elkaar kennen van ergens in een ver verleden…"zeg ik met enige nadruk op ' voornaamste'.
" Ze mag dat vragen, er is niets mis mee. Ik denk dat het was toen hij nog kok was in het bejaardentehuis. Ik deed daar de administratie. Bij madam Charbon ( fictieve naam ) als ik me niet vergis. Is het niet Noël?..."
" Denk je? Ik wist niet eens dat jij daar ook werkte. Ik weet alleen dat er daar een meisje werkte met een minirok en witte laarsjes. Die laarsjes vielen me geweldig op, die minirok ook natuurlijk…"
" Zeg paps, dat was nog voor je mama kende?"
" Ik moet even nadenken. Ik denk van wel…"zeg ik grijnslachend. Beetje twijfel zaaien kan geen kwaad hé?
" Hebben jullie een intieme relatie gehad?"vraagt dochterlief.
" Ben je niet verlegen om zoiets te vragen? Moeten wij alles aan je neus hangen? Je neus is toch gene kapstok hé? Of wel?"zeg ik, een beetje kwaad omdat ze zulke vragen durft te stellen.
Brigitte kijkt naar mij, onder de schmink zie ik haar rood worden. Denkt ze nu aan het verleden? Of is ze ook kwaad aan 't worden?
M'n dochter trekt zich niets aan van m'n opmerking. Slecht opgevoed en daar ben ik schuldig aan. Mea culpa hé?
Ik kijk naar Brigitte, die zit verdorie gewoon te lachen.
" Mag ik mee lachen, 't is al een tijdje geleden dat ik nog een goeie mop gehoord heb?"
" Ik moet lachen met de vragen die je dochter stelt. 't Lijkt hier wel een programma met de verborgen camera. En om op haar vraag te antwoorden, ja, we zijn intiem geweest. Je vader liet er geen gras over groeien en ik ook niet…"
Voilà, daar gaat m'n zorgvuldig opgebouwde imago. Plots ga ik door het leven als een Casanova, een Don Juan. Het zal de ronde doen in m'n familie. Zoveel is zeker…
" Wil je iets eten?"vraag ik. Zeg ja, denk ik, voor m'n dochter je de pieren uit de neus haalt.
" Straks, ik wil wel een wit wijntje, het gesprek met je dochter wordt met de minuut boeiender…"zegt Brigitte.
Die twee hebben afgesproken om mij uit m'n tent te lokken. Vrouwen hé? Als ze niet jaloers zijn op elkaar, dan spannen ze samen om de mannen in de dieperik te duwen…
" Moet je ook iets drinken?"vraag ik aan m'n dochter.
" Een kriek en neem er ook ene…"zegt ze.
" Was ik ook van plan hé?"
't Is ver gekomen, ik krijg de toelating om er ook ene te nemen.
" Ik heb die zes flesjes Jupiler speciaal voor jou meegebracht…"zegt Brigitte.
" Ik drink al jaren geen gewoon bier meer. Sedert ik aanvallen van jicht heb, ben ik overgeschakeld op Kriek. En 't helpt moet ik zeggen…"
M'n onovertroffen kat likt nu haar hand. Ik wist al lang dat ik op dat beest niet moest rekenen. Een kat heeft geen baasje hé? Al goed dat Brigitte niet allergisch is aan katten. Ik heb eens iemand meegenomen naar m'n appartement. De dame in kwestie was nog geen vijf minuten binnen of ze kreeg al een hoest-en niesbui. 't Werd met de minuut erger en erger. Ik kuste haar, teder op haar mond met als resultaat dat ik bijna vol hing met snot. Zou het kunnen dat er hier ergens een kat zit? Ja, zei ik, dat zou kunnen, maar het duurt een uurtje voor ze zich zal laten zien. Dus we hebben de tijd en het genoegen om elkaar beter te leren kennen hé? Ik ben allergisch aan katten, 't spijt me, als je met mij verder wilt, zal je die kat weg moeten doen. Ze heeft zelf een poes, dacht ik toen, hoe lost ze dat dan op? M'n kat weg doen? Nee, daar denk ik zelfs niet aan. Dan wordt het niets tussen ons, zei ik haar. Met pijn in m'n hart heb ik haar laten gaan. Maar kom, zei ik tegen me zelve, er zijn meer vrouwen dan venten op de wereld. En die leven allemaal langer dan de gemiddelde man. Dus is er die avond niets in huis gekomen van m'n hitsige plannen. Dag Lydia, ik denk nog af en toe aan je. En ook aan de rekening die ik betaald heb in die taverne. Die Cava heb ik wel duur betaald hé? Maar 't was je gegund, 't maakte deel uit van m'n strategie om je te veroveren…
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
schitterend :)
GoNo2: Dank u! - dorus
zeer knap
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Goed op dreef
GoNo2: Dank u! - catharina
Kiezen tussen dames of de kat?
Tja, een mens moet zijn prioriteiten stellen hé :)
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 7Uitstekend:   3 stem(men), 75%Goed: 1 stem(men), 25%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
