Volg ons op facebook
|
< terug
Vakantie…
De examens zijn achter de rug, de vakantie is nu al begonnen voor sommigen. De uittredende minister van Onderwijs en Aanverwante Zaken zal, zoals ieder jaar, de vroegtijdige vakantiegangers opwachten aan de ingang van Zaventem. Het schooljaar duurt tot de laatste dag, zal hij zeggen. Maar voor één keer mag het, omdat België zich geplaatst heeft. Volgend schooljaar dienen m'n richtlijnen opgevolgd te worden, zo niet zal je 't voelen in je portemonnee. Meneer de minister, u bent uittredend, wie zegt dat u opnieuw minister van Onderwijs wordt? Vraagt een man, die nu al dolgedraaid is door z'n jengelende kinderen. De minister zegt hem dat hij weinig verstand heeft van hoe een democratie in werkelijkheid werkt. Hoe lang ben jij naar school geweest, vraagt hij aan de man. Tot m'n veertiende, toen ben ik gaan werken met een leercontract, en jij? Tot m'n vierentwintigste, ik heb gestudeerd hé, zegt de minister. Ik heb twee diploma's, plus nog een getuigschrift EHBO van het Rode Kruis. Eerste Hulp Bij Onderwijs, daarom ben ik minister en jij arbeider…
Een bagagedrager, die alles gehoord heeft, roept een spontane staking uit. Hij kan en mag dat. Toevallig is hij ook nog vakbondsafgevaardigde. Uit solidariteit met ouders die vroeger op vakantie willen vertrekken. De staking verspreidt zich als een lopend vuurtje door de vlieghaven. Piloten, stewardessen en grondpersoneel hebben ook kinderen. Vroeger moest men ongehuwd zijn. Ter voorkoming van eventuele stakingen. Maar tijden veranderen, mensen ook. De minister van Onderwijs, die ook het vliegtuig richting Brazilië wou nemen, om de bed & breakfastmarkt te verkennen, heeft al spijt dat hij niet op z'n tong gebeten heeft. De ouders van vroegtijdige vakantienemers juichen de staking toe. De baliebedienden leggen het werk ook neer. De immigratiedienst vertikt het om nog reispassen te controleren. De pot op met al die administratieve rompslomp. Dat die ministers zelf stempeltjes zetten, zeggen ze. Een paar drugskoeriers passeren de controle zo stoned als een garnaal, die in een cocktail ligt te zwemmen. Vakantie, vraagt een beambte. Ja, België is een mooi land hé. Prettig verblijf en laat je geen drugs aansmeren, zegt de stakende beambte. Ze grijnslachen op een kinderlijke manier…
De speaker van dienst zegt in vijftien talen, waaronder het Sanskriet en het Aramees, dat er gestaakt wordt. Een spontane actie van heel het vlieghavenpersoneel. Als onze eisen niet worden ingewilligd zullen we overgaan tot het bezetten van de luchthaven, zegt een gedelegeerde. Dat betekent dat niemand, maar dan ook niemand nog op tijd op z'n vakantiebestemming zal geraken, voegt hij eraan toe. De vroegtijdige vertrekkers geven de man een spontaan applaus. Eindelijk hebben ze medestanders gevonden in hun jaarlijkse strijd om vroeger te vertrekken. Het scheelt hen bijna vijfhonderd euro op hun vakantiebudget. Dat begint al te tellen hé? De minister van Onderwijs ziet z'n welverdiende vakantie al in rook opgaan. Ik moet naar Melsbroek, denkt hij, onze koning en koningin vertrekken vanmiddag terug naar Brazilië. De koning wordt er verwacht om een straat, die genoemd is naar Elizabeth, in te huldigen. Als minister van Onderwijs moet ik er op toe zien dat die naam correct gespeld is. Hij vraagt aan z'n secretaris hoe je Elizabeth juist schrijft. Met een 'h' of zonder 'h'? Of is het gewoon met een 'd'? Elizabed? 't Zou kunnen, zegt z'n secretaris, met die nieuwe spelling weet je het nooit hé? Bel de Generale Staf en zeg dat de minister van Onderwijs ook meevliegt. Ik wens jullie en al die stakers nog een prettige vakantie, meesmuilt de minister alvorens te vertrekken. Een boegeroep is het antwoord…
De mensen, die gegijzeld zijn door die spontane actie, beginnen zich af te vragen of die actie wel zo'n goed idee was. Per slot van rekening willen ze wel vroegtijdig op vakantie gaan, maar ze willen ook op tijd in hun hotel zijn. Hun kinderen beginnen het op hun heupen en aanverwante lichaamsdelen te krijgen. Ze kunnen niet eeuwig spelletjes spelen op hun tablet. We hebben honger en dorst, zeggen ze in koor. Een moeder heeft haar baby de borst. Een moslim zegt dat ze haar lichaam moet bedekken. 't Is aanstootgevend, zeg hij. Uwen smoel is even aanstootgevend, antwoordt de moeder. In mijn land zouden ze u stenigen, zegt de man op dreigende toon. Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen, zegt de moeder, niet onder de indruk en duidelijk met enige kennis van de Bijbel. De vader vraagt op vriendelijke doch kordate toon om op te hoepelen en z'n vrouw met rust te laten. Ga wat met de bommetjes spelen, zegt hij tegen de moslim. Racist, is het antwoord. De luchthavenpolitie probeert de gemoederen te bedaren. Andere moslims moeien zich nu ook. Er dreigt een clash tussen twee bevolkingsgroepen. Is het mogelijk om op een andere dag te staken, vraagt de chef van de politie. Het is een spontane wilde staking, weinig aan te doen. Dan moeten wij de oproerpolitie inschakelen, zegt de chef. De vlieghaven moet ontruimd worden, alvorens ze hier het kot afbreken, denkt de politiechef…
De minister van Onderwijs zit, hoog in de lucht, te genieten van het uitzicht op de wolken. Het geronk van de motoren maakt hem slaperig. De koning en z'n koninklijke gemalin vertellen elkaar een sprookje over prinsen en prinsessen. Ze zijn in de wolken. Terug naar Brazilië, het land van de zon en de samba. Een paar bezoekjes aan andere gekroonde hoofden, meer moet dat niet zijn. Ver weg van de staatsbeslommeringen om een nieuwe regering op de been te helpen. Leve België, vive la Belgique roepen ze blijgezind, terwijl ze met hun tricolore vlaggetjes zwaaien. 't Is aanstekelijk, iedereen doet mee. De minister schildert tricolore strepen op het gezicht van z'n echtgenoot. We gaan een Braziliaantje adopteren, een klein voetballertje. Een klein Péléetje, joelt de minister het uit. En we gaan nog niet naar huis, bijlange niet, bijlange niet, zingt de koning in z'n beste Vlaams. Koningin Mathilde laat haar niet kennen en zingt van ' viva bomma, patatten met saucissen…"…
De vroeger vertrekkende ouders zijn misnoegd. In plaats van vroeger te vertrekken, zijn ze een dag kwijt. Tot overmaat van ramp zijn de reisbureaus ook in staking gegaan. De chaos is compleet. De luchthaven ligt plat, sommige ouders ook. Maar da's door het veelvuldig naar binnen gieten van taksvrije alcoholische drankjes. Drankjes die nu plots tweemaal zo duur geworden zijn. De tering naar de nering zetten, noemen de uitbaters het. De oproerpolitie vraagt vriendelijk om de luchthaven te verlaten. Anders moeten we een klein beetje geweld gebruiken. Een beetje traangas, verduidelijkt hun commandant. Er zijn hier wel enkele honderden kinderen aanwezig, zeggen de vakbonden. Ik heb geen kinderen, so what, zegt de commandant. Ik heb het bevel gekregen om de luchthaven vrij te maken met alle middelen die mij ter beschikking staan en bevel is bevel hé? Dan wordt het hier een slagveld, ze gaan jullie ter plaatse lynchen, zegt de man van de vakbond. Laat ze maar komen, we hebben een waterkanon en rubberen kogels, lacht de commandant hem vierkant uit. Een rabbijn, op doorreis, begint te bidden. Een moslim, zoekt met z'n kompas, de juiste richting Mekka. Een katholieke priester zegt tegen z'n protestantse collega dat ze de gebeden der stervenden moeten opzeggen. Een aalmoezenier antwoordt dat het zover wel niet zal komen, er is altijd een lichtpuntje ergens in de duisternis…
De uittredende premier van België roept de natie op om hun kalmte te bewaren. Hij belooft dat z'n volgende regering werk zal maken van een betere verlofregeling. Er zal in geen geval geraakt worden aan de kinderbijslagen. De minster van Onderwijs zal vervangen worden door iemand die zelf kinderen heeft, kwestie van de voeling met de realiteit niet te verliezen. De premier is even vergeten dat de minster van Onderwijs aangesteld wordt door het Vlaamse parlement. Geen kat die er erg in heeft…
De staking, wordt dankzij de premier, afgeblazen. De vakbond zegt dat het uitstel van executie is, we zullen wel op een andere dag staken. De oproerpolitie trekt zich morrend terug. Daar gaan we weer, denken ze. Hoe kunnen wij respect afdwingen als men telkens onder onze duiven schiet, vragen ze zich af…
Het militair vliegtuig met de koning en z'n gevolg, is intussen veilig geland. De koning daalt met koninklijke waardigheid de trappen af. Hij gaat op z'n knieën zitten en kust de Braziliaanse bodem. Wat krijgen we nu, fluistert Mathilde, zijt ge compleet zot geworden? De paus doet dat ook, zegt Filip en die is toch ook staatshoofd? We dansen de samba, we dansen de samba, kweelt de minister van Onderwijs, die duidelijk boven z'n theewater is. De presidente van Brazilië denkt " wat een rare kwibussen die Belgen…" Ze helpt koning Filip recht. Kijk, fluistert die in het oor van Mathilde, 'k heb een euro gevonden…De koning is blij, hij zal hem schenken aan een goed doel. Wat een groot hart heeft m'n koninklijke man toch, denkt Mathilde en pinkt een traantje weg. Ze schrijden over de rode loper. De koning voorop want die moet de troepen showen. Hij groet de Braziliaanse vlag, waarbij hij denkt dat de Belgische vlag toch mooier oogt. Al dat groen doen hem denken aan een vlag van de Groenen of Ecolo. El presidente zegt in het Engels dat ze hen welkom heet in haar vader-en moederland. Denkt ge dat de Belgen gaan winnen, vraagt ze terloops aan Mathilde. Jazeker, we hebben nog nooit zulke sterke ploeg gehad, zegt Mathilde met enige kennis ter zake. Het thuisland zal winnen, zegt de presidente. Belgen zijn overal thuis, antwoordt Mathilde gevat. Presidente Dilma Roussef moet eventjes nadenken. Belgen spreken altijd in raadsels, is haar conclusie…
Ze rijden in konvooi naar de straat die ingehuldigd moet worden. Een nieuwe wijk, ver weg van de favela's, de zogenaamde buitenwijken, waar de arme inwoners op elkaar gepakt zitten als sardientjes in een conservenblikje. De koning knipt het lint door, de inwoners van de nieuwe wijk zijn tevreden. Er komt niet alle dagen een koning op bezoek. De meesten weten niet eens waar België ligt. De minister van Onderwijs gaat een zware discussie aan met de secretaris van de koning. De straatnaam is niet juist geschreven. 't Moet Elizabeth zijn met een 'd' vanachteren, zegt hij. Koningin Mathilde vraagt waar de excellentie naar school geweest is en of hij wel iets kent van de Koninklijke Dynastie. De minister is duidelijk in z'n gat gebeten door die vraag. Alleen z'n echtgenoot mag in z'n gat bijten, 't maakt deel uit van het liefdesspel ten huize minister van Onderwijs…
Iedereen die vroeger wilde vertrekken, zit nu op het vliegtuig. Ze wachten geduldig tot het vliegtuig zal opstijgen. De vluchtleiding besluit om te staken uit solidariteit met het grondpersoneel…
©GoNo
feedback van andere lezers- andremoortgat
Nogal goed dat Go No niet meestaakt
GoNo2: Dank u wel! - ivo
mensen staken als ze denken dat ze tekort worden gedaan, wanneer gaat men eens staken uit dankbaarheid dat alles verloopt zoals afgesproken werd, wedden dat er dan nooit meer een staking zal uitbreken.
GoNo2: Dank u wel! - greta
Mijn dag is weer goed ... je verhalen zijn kostelijk!
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 8Uitstekend:   4 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
