Volg ons op facebook
|
< terug
Tour de France…
M'n naam is Maurice Velo, geboren in een klein dorpje, ergens in de Kempen. M'n vader is de plaatselijke postbode, die tevens facteur en brievenbesteller is. Het ene klinkt al wat mooier dan 't andere. Vandaar m'n voorliefde voor de fiets. Vader doet z'n ronde altijd met de fiets. Toen ik nog klein was, volgde ik hem met m'n driewieler. We deden toen altijd een sprintje, zien wie er eerst over de denkbeeldige meet reed, die getrokken was aan 't postkantoor…
Ik groeide op als een kool. Driewieler maakte plaats voor een jongensfietsje met van die kleine wieltjes opzij. M'n vader verdiende niet zoveel als postbode. Hij spaarde zich het eten uit de mond. Later, zo zei hij, wordt je een beroemde coureur en dan kun je me terug betalen. Hij meende het niet. Dat terug betalen hé? Hij kreeg gelijk, ik werd een beroemde coureur. De meeste koersen waar ik aanzette, won ik. Bij de juniores, de beloften en de profs. Eduard Merckx reed ik in 1963 op meer dan tien minuten. In '64 zou hij wraak nemen en wereldkampioen worden. Omdat ik die beruchte dag geplaagd werd door diarree. Ik moest toen wel afstappen. Ik leegde m'n darmen in de bosjes. Toen ik terug op m'n fiets wilde stappen , bleek die gestolen te zijn. Het duurde bijna een kwartier voor ik het doorhad. Toen ik moest remmen in een bocht, tijdens de afdaling, zag ik plots dat ik niet op m'n fiets zat, maar te voet aan 't lopen was. Ik verschoot mij een kriek. Een valpartij kon niet uitblijven. Lopende aan zeventig per uur, probeer dan maar eens te stoppen hé?
Ik ben nog met Ocana, Thevenet, Gimondi en ene Zoetemelk de Mont Ventoux opgereden. Merckx had z'n duivels ontbonden en was er van door gegaan. Helemaal alleen. We vroegen wel of hij eventjes kon wachten, maar nee hoor. Ik was juist m'n pistoletjes met Boursin aan 't eten. In m'n bidon zat er chocomelk met druivensuiker. Ocana zat gezellig op z'n fiets paella te eten. Gimondi, Italiaan in hart en nieren, was een bord spaghetti aan 't verorberen. Hij spoelde het door met Martini on the rocks. Thevenet, als echte Fransman, hield het bij een stokbrood met een fles rode wijn. Gewoon droog stokbrood. Je moet het maar doen hé? Ja, toen waren er nog echte coureurs. Behalve Simpson, die had zoveel pillen geslikt dat hij dood op z'n fiets zat. Vanaf die dag deed de doping z'n intrede in de Tour de France. Simpson was een soort van testcase. Ze wisten nu wat ze zeker niet mochten geven aan hun poulains. Ik deed daar niet aan mee, had het ook niet nodig, ik reed gewoon op chocomelk met druivensuiker. Een echte klimmer was ik niet, maar ik had uithoudingsvermogen om minutenlang aan de volgwagen te hangen. Zo ben ik eens op de verkeerde weg terecht gekomen. De volgwagen moest gaan tanken. Ik ben gevolgd tot aan het benzinestation. Toen pas kwam ik tot de conclusie dat de meet hier niet lag, maar 160 km verder. Ik stond daar mooi voor aap met m'n armen in de lucht…
Ik herinner me nog altijd m'n eerste interview met de toen al legendarische Fredje De Bruyne. Ik was, na een lange ontsnapping, als eerste over de meet gereden in Zevenkote. De aankomst van de derde rit in de Ronde van België. Wat mij de leiderstrui zou opleveren. Die ik 's anderendaags terug zou geven omdat hij drie maten te groot was. En ook omdat ik hem verloren was. Aan Patrick Sercu. Ik kreeg toen een fameuze inzinking. Niet gegeten en nog minder gedronken. Ze waren vergeten ijsblokjes in m'n chocomelk te doen met het gevolg dat m'n energiedrank zuur geworden was. Maar ik loop vooruit op de zaken hé?
Het was een gedrum en geduw aan de meet. Ze duwden langs alle kanten microfoons onder m'n neus. Ik kreeg de tijd niet om op adem te komen. Op de duur begon ik te hallucineren, ik dacht dat die micro's ijslolly's waren. Dus likte ik eraan. Gebrek aan zuurstof in m'n hersens hé? Fredje heeft me toen gered, waarvoor ik hem na al die jaren nog steeds dankbaar ben. Dat hij moge rusten in vrede…
" En zeg eens, Maurice, al een beetje op adem gekomen?"vroeg Fredje op onnavolgbare wijze.
" Jawel, Fredje, m'n recuperatievermogen is van die aard dat ik na een halfuurtje al weer de oude ben…" zeg ik hem, buiten adem.
" Je hebt er een ontsnapping van meer dan 80 km opzitten. Heb je tijdens die ontsnapping gedacht dat je het vol zou houden?"
" Nee, ik dacht dat ze me zouden inhalen. Maar m'n sportbestuurder kwam langs gereden in z'n nieuwe Peugeot, om te zeggen dat ik al twaalf minuten voorlag op het peloton. Ik dacht toen, waarom rijd ik zo hard? Maar het leek wel of ik vleugels had. Ik maalde de kilometers af alsof m'n leven ervan afhing…"
" Heb je toen aan de leiderstrui gedacht?"wil Fredje weten.
" Nee, helemaal niet, 't is niet eens een mooie trui hé? In de Ronde van Frankrijk zijn ze veel mooier. Het enige waar ik nog aan dacht, was een pak frieten met stoofvlees en een Kriek. En een pakje Belga Filter, want ik zat heel de rit zonder sigaretten. Misschien is dat de reden dat ik zo vlug reed hé?"
" 't Zal je maar overkomen. 'k Mag er niet aan denken…"zegt Fredje meelevende.
" Vroeger kon men al eens stoppen bij de kruidenier voor een pakje sigaretten, maar met al die veranderingen in de trajecten, weet ik verdomme niet meer welke winkels er open of dicht zijn…"zeg ik, een beetje kwaad op de organisatie.
" Je hebt nu de leiderstrui veroverd, met een riante voorsprong van bijna vier minuten op de tweede. Ga je hem verdedigen?"
" Dat die tweede z'n eigen eens verdedigt, ik zal al werk genoeg hebben met m'n trui te verdedigen, nietwaar Fredje?"zeg ik.
's Anderendaags reed ik in een rioolputje. Kader brak in twee, ik ook. Een verschot in m'n rug om u tegen te zeggen. Ik heb nog geprobeerd om op de fiets te kruipen, maar het valt niet mee om op één wiel te rijden. Ik werk niet in een circus hé? Ik was compleet de pedalen kwijt. M'n voorwiel ook. Ik heb toen m'n fiets aan de haak gehangen. Een gewone haak die daar in de muur zat om de één of andere reden. Hij hangt er waarschijnlijk nog. Zevenkote heeft er een attractie bij door mijn toedoen…
Na m'n gedwongen opgave in de Ronde van België, ben ik nog gestart in de Ronde van Frankrijk. Maar de begeestering was weg. M'n ploegmaats ook. Die wilden niet meer wachten op mij. Te oud om nog een berg op te geraken, zeiden ze achter m'n rug. Met een chocomelk win je de Tour niet. Epo en bloedtransfusies, dat zijn de ingrediënten om een ronde te winnen. Ik heb het één keer geprobeerd, niks voor mij dus. Na de dopingcontrole zei de dokter dat ik zwanger was. Ik vraag me nog altijd af van wie dat bloed was. Twee jaar schorsing en in verwachting, komt dat tegen hé? Met de boemeltrein naar huis. Twee dagen heb ik erover gedaan om in m'n dorp te geraken. Maar ik werd goed ontvangen door m'n begripvolle dorpsgenoten. Veertien dagen later maakte m'n bomma nog altijd soep van de groenten die de dorpelingen vrijwillig afgestaan hebben. Ze gooiden zoveel tomaten dat ik hen moest vragen om te stoppen. Te veel is te veel hé? Ik kreeg zelfs een knolselder tegen m'n linkeroog. Sedertdien kan ik geen selder meer zien en al zeker geen knolselder…
Wat ik denk van de hedendaagse wielrennerij? We hebben maar ene Armstrong gehad, een tweede komt er niet meer. Wat zeg je? Dat hij gesjoemeld heeft dat het niet mooi meer was? Heel het peloton pakte doping. Hij was dus nog altijd de beste van die meute hé? Ik denk dat ze nog altijd iets slikken, verklaar mij anders eens hoe ze een berg kunnen oprijden aan 20 tot 40 per uur. Het materiaal, zeg je? M'n gat, zei Gerard de putjesschepper in Zevenkote. Ze hebben zelfs geen tijd meer om een sigaretje te roken, zo vlug gaat het tegenwoordig. Wij konden nog eens afstappen bij 't IJsboerke , die toen met z'n ijscamion in de reclamekaravaan reed. Hij sponsorde ook wielrenners. Dat is nu allemaal verleden tijd. 't Moet vooruit gaan, geen tijd te verliezen…Als ze nu op de tiende plaats staan, zijn de Belgen helden. Laat me niet lachen hé? Wat stelt een vijfde of tiende plaats voor? Niks,nada…
Armstrong, dat was pas een coureur. Zeven keer de tour gewonnen. Moesten ze hem niet gepakt hebben op doping, zou hij waarschijnlijk de tour nog zeven keer gewonnen hebben. Nu ik erover nadenk, ze hebben hem pas nadien gepakt op verboden middelen. Denkt ge dat al degenen die grote rondes gewonnen hebben, zo zuiver op de graat waren? Ik ken er zelfs die in hun bidon Duvel deden. Over de streep vielen ze op de grond. Niet van moeheid, maar van zattigheid. Ze zaten in de bezemwagen te lallen en dronkenmanliederen te zingen. Zelf nog gehoord toen ik die bus voorbij reed, na weer eens een aanval van 't vliegend schijt. Ik volg het nu allemaal vanuit m'n luie zetel. Ik denk nog veel aan die tijd van vroeger. Nee, fietsen doe ik niet meer. Evenwichtstoornissen. De dokter uit de tour die zei dat ik in verwachting was, heb ik nooit meer gezien. Hoe graag had ik hem gezegd dat hij er compleet naast zat. Ik was verdomme helemaal niet in verwachting. Een man kan niet in verwachting zijn. Toen niet en nu ook nog niet. Alhoewel ik soms m'n twijfels heb met die moderne geneeskunde. Een coureur die in verwachting is en dan nog Parijs-Roubaix moet rijden, da's vragen om problemen hé?
©GoNo
feedback van andere lezers- dorus
knap
GoNo2: Dank u wel ! - andremoortgat
Dit is up-to-date
Knap
GoNo2: Dank u wel ! - ivo
je bent een echte verteller en hoe - de sossen kunnen je nu heel goed gebruiken, ze hebben heel wat te vertellen
GoNo2: Dank u wel !
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 6Uitstekend:   3 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
