|
< terug
Brussel
Vele gezichten, bruin, zwart en geel,Sint Michiel prijkt bovenaan, alles overschouwend. Een prille lentezon, net iets te flauw om echt warm te zijn. Een mengelmoes van gevoelens in mijn hoofd, vele twijfels ook, voornamelijk toekomstgericht.
één grote mierenhoop, Brussel in volle actie, dit is ver van mijn groene dorpje, ik lijk op een vreemde eend in de bijt.
In de trein naar huis gaat het landschap over van stedelijk naar groen, ik voel dat ik me terug rustiger begin te voelen.
Voor mij een verloren dag, ééntje uit zovelen, het is overduidelijk dat ik nog geen vaste voet heb, me nog heel onzeker voel.
Ik lever me over aan de tijd, geduld is een mooie gave.
feedback van andere lezers- Vansion
Er lag een klein houten bootje voor haar klaar. Een geschenk van de voorzienigheid ... Wellicht had iemand de voorzienigheid een handje toegestoken... of was het andersom? Het bootje droeg een naam, in fijne lijnen in zijn boeg gegrift: Quovadis. Het vraagteken ontbrak. Bootjes stellen geen vragen. En waarom zou zij dat doen. De vraag stelde zich niet. Ze keerde zich om en wuifde naar de man in de verte. En wendde zich naar waar ze heen ging. Bekeerd. Waarheen ik ga, ga ik, wist ze. Het klonk als een belofte. Een ja.
(fragmentje uit "Clandestien - JA" omdat het hierbij past ... beetje voorbarig misschien ... alles op zijn tijd...)
"Ik lever me over aan de tijd" ... sterk verwoord ...
roggemanj: bedankt voor je prachtige reactie - Ghislaine
Prima. St - Jan Molenbeek, leuke plaats, multicultureel en vooral...............?
roggemanj: bedankt voor je reactie - Leona
Misschien 'moet' je niet persé wennen aan de stad ... ?!
Mooi verhaal
roggemanj: ja misschien heb je wel gelijk en moet ik niet wennen aan de grotemensenwereld.. - geertje
ik voel me vaak WEER rustiger,
terug naar onrust en stress, nóóit meer (zeg nooit,nooit)
"schoon" stukje Johan.
liefs,
roggemanj: thx geertje
|
