Volg ons op facebook
|
< terug
De Industriële Macht…
Wat mij het eerste opvalt bij het lezen van m'n digitale krant, is de zogenaamde terreurdaad tegen Doel 4. al de kerncentrales worden stuk voor stuk buiten dienst gesteld. De ene wegens scheurtjes, de andere wegens onderhoud. En nu komt er nog eentje bij wegens een vermoedelijke terreurdaad. Ik heb zo het vermoeden dat ze, met de winter voor de deur, een kunstmatige schaarste aan het creëren zijn. Om de prijzen van de elektriciteit in de hoogte te jagen. Waar schaarste heerst, stijgen automatisch de prijzen hé?
Er hangt een geurtje aan heel die zaak. Een woordvoerster van Doel 4 komt nu al zeggen dat die turbine niet hersteld kan worden voor het einde van het jaar. Dus, als ik goed kan rekenen, hebben ze vijf maanden nodig om een turbine te herstellen. Ze weten zelfs niet eens of ze wel vervangingstukken in voorraad hebben. De pc moet daar nog uitgevonden worden, denk ik dan. Er bestaan programma's om aan stockbeheer te doen. De eerste beste bierhandel heeft er zo eentje. In de kerncentrales schrijven ze alles nog op met potlood en papier. Hun magazijnbeheerder is waarschijnlijk, in z'n vrije tijd, dichter of schrijver. Maar zelfs die werken met de pc…
Als het een terreurdaad is, wie heeft er belang bij, vraag ik me af. De Syrier-strijders? De barbaren van de Islamitische Staat? Of moeten we het dichter bij huis zoeken? Bestaat er hier in België een ondergrondse verzetsbeweging die z'n pijlen richt op de elektriciteitsproducenten? Hoe geraakt men binnen in zo'n kerncentrale? Ik mag toch aannemen dat die beveiligd zijn? Of is het daar een duiventil? Nee, ik begin meer en meer te geloven dat het weldoordachte strategie is van die aandeelhouders bij Suez, in hun hoofdkwartier in Parijs. Die vijfhonderd miljoen euro moet ergens gerecupereerd worden.
België zou er beter aan doen z'n steenkolenmijnen te heropenen. Maar ze zijn en te vervuilend en te duur om rendabel te kunnen zijn, zeggen ze. Larie en apenkool, zeg ik. Krachtcentrales, aangedreven door de verbranding van steenkool, stoten minder Co2 uit dan de bussen die rijden op diesel of de sigaretten die ik rook. Met de moderne technologie waarover we nu beschikken worden die uitstootgassen gereduceerd tot een minimum. Het zou ook werkgelegenheid scheppen. Duizenden banen in de koolmijnindustrie. En deze keer zouden ze geen buitenlanders moeten aantrekken, die zijn hier al hé? Het beroep van mijnbouwingenieur zou alzo terug in ere hersteld worden. Waar wachten onze beleidsmensen op? Tot we terug in de middeleeuwen zitten? Met de olielamp op tafel? Zonder elektriciteit geen pc en geen kunstmatige communicatie. De miljoenen smoelboekfanaten gaan barre tijden tegemoet. Ze gaan terug moeten leren deftig praten. Hun, nu al aangeboren, vingerbewegingen om sms'jes te versturen, zullen nog jaren blijven tokkelen in een vruchteloze poging om leven in hun mobiele tablets en gsm's te krijgen. De duivenmelkers zullen blij zijn, die gaan op grote schaal postduiven kweken. De rijken zullen er weinig of geen last van hebben. Die zitten allemaal in hun welverdiende en door noeste arbeid verworven rijkdommen. Zij zullen de enigen zijn die nog over moderne communicatiemiddelen beschikken…
Deze overdenking dient als kapstok om een verhaal aan op te hangen, denk ik plots…
Ik zie de toekomst van deze maatschappij evolueren naar overbevolkte steden. Ommuurde steden, die als je er eenmaal binnen bent, je nooit meer laten gaan. Steden die gerund worden door privébedrijven. Geen politiekers meer die een stad besturen. Nee, een beheerraad met aandeelhouders, die een stad benaderen als een bedrijf dat winst moet maken. Bevolkt met mensen die slaaf zijn van hun eigen gewoontes. Wie pech heeft en ziek wordt, krijgt automatisch euthanasie wegens niet-productief meer. Waarom zouden we nog geld steken in mensen die niets meer opbrengen? En kijk, er zijn geen wachtlijsten meer van gehandicapten, ouderen van dagen en mensen voor een sociale woning. De begrotingstekorten zijn al lang weggewerkt, de balans toont zelfs een overschot. De aandeelhouders zijn tevreden. Het plebs is het ietsje minder…
Adolf Hitler schreef het al in z'n bestseller " Mein Kampf" in 1924 in de gevangenis van Landsberg am Lech. Z'n waanideeën worden nu gekoesterd als de Nieuwe Bijbel. De industriebaronnen hebben eindelijk de totale macht in handen, gesteund door de wapens van hun privémilities, die bestaan uit voorgeprogrammeerde robotten. Er is bijna geen misdaad meer. Wie betrapt wordt op drugs, krijgt op staande voet de kogel. Met een robot gaat men niet in discussie hé? Religies bestaan niet meer, afgeschaft door de wetten van de Industriële Macht. 't Brengt niets op en 't veroorzaakt alleen maar ongenoegen bij de bevolking. Belastingen bestaan niet meer. De bevolking krijgt nu digitale spaarkaarten. Ze kunnen nu sparen voor een extra rantsoen water, vlees en groenten. Wie veel overuren klopt wordt daar ook voor beloond. In de vorm van etenswaren en soms zelfs een snoepreisje naar Noord-Korea. Dat land leeft niet langer in isolatie, is nu een voorbeeld van hoe het moet…
De pers is aan banden gelegd. Gedaan met valse hoop te wekken en de bevolking voor te liegen. Tv en radio geven alleen nog de productiecijfers weer. Geen realty-programma's meer. Of toch nog eentje. De openbare executies van de weinige misdadigers die er nog overblijven. Procedurefouten kent men niet meer, de computer oordeelt over je schuld. En computers liegen niet hé? Ze maken ook geen menselijke fouten…
Na een eeuw van onderdrukking begint er iets te broeien onder de bevolking. Meer en meer komen jonge mensen in opstand tegen die harteloze maatschappij. Groepjes jongeren verzamelen op geheime ondergrondse plekken, buiten het zicht van de vele camera's die overal hangen. Computerspecialisten hebben zich ook aangesloten bij die ondergrondse beweging. Hun taak bestaat erin om de robots en de Industriële Macht uit te schakelen. De industriebaronnen zitten in hun ivoren torens neer te kijken op het plebs. Voelen zich ongenaakbaar. Doch het tij is onherroepelijk aan 't keren. 't Is kwestie van tijd. De ondergrondse beweging groeit iedere dag aan. Verspreidt zich als een lopend vuurtje. De leiders van het verzet doen er alles aan om geen valse hoop te wekken. Hun tegenstander, de Industriële Macht, is momenteel nog te sterk en te machtig. We moeten eerst de zwakke plekken in hun systeem vinden, zegt de hoogste leider. Zwakke plekken zijn er genoeg, zeggen de hackers. Waar wachten we nog op?
We schrijven anno 2035.
Een gecoördineerde aanval op alle computersystemen leggen de samenleving plat. De aandeelhouders kijken naar lege schermen. De geheime politiediensten ook. De robots staan roerloos te wachten op bevelen, die er niet komen. Ze schakelen over op zelfdestructie. Zo zijn ze geprogrammeerd. De Industriële Macht is zich nog steeds niet bewust van de ramp die hen boven het hoofd hangt. De eerste berichten van de volksopstand sijpelen binnen. Ze kijken er met ongeloof naar. Dit kan niet, er moet een misverstand zijn. Een aprilgrap? Eén april hebben ze zelf afgeschaft wegens niet economisch verantwoord. Als men aprilgrappen uitsteekt verspillen de mensen energie. Die energie kan beter gebruikt worden om productief te zijn. Zo redeneert de Industriële Macht. Maar het is geen aprilgrap, het is een regelrechte opstand. Die geleidt wordt door kunstenaars van het woord. De enigen die altijd geloofd hebben dat mensen moeten kunnen beschikken over vrije gedachten. Die niet akkoord zijn met het liquideren van bejaarde ouders en kinderen geboren met een handicap. Dichters en schrijvers die geloven dat de mens vrij moet kunnen leven. Hun woorden zijn de lont in het kruitvat. Hun woorden zetten de bevolking aan tot opstand. Doorgaan tot het bittere einde. Er is geen weg terug. De vrijheid of sterven, is hun leuze…
De opstand is, na hevige gevechten, beslecht in het voordeel van de bevolking. De Industriële macht zit gevangen in haar eigen ondoordringbare bastions. Ze kunnen maximum een jaar overleven in hun atoomschuilkelders. Daarna moeten ze zich overgeven of sterven als ratten in een val. De roep van de bevolking om vergelding is groot. Ze willen komaf maken met die heren industriebaronnen. Zo lang die in leven blijven, zullen ze vroeg of laat de macht terug willen grijpen, redeneert de bevolking. Er zit waarheid in…
Het leven komt langzaam aan terug op gang. De muren rond de steden worden afgebroken. De stenen worden gerecycleerd voor nieuwe woningen buiten de gewezen stadsmuren. Niet alle wetten van de Industriële Macht worden afgeschaft. Het verbod op politieke partijen wordt voorlopig nog gehandhaafd. Er wordt door middel van een referendum, een Raad van Wijzen ingesteld. Die raad bestaat uit schrijvers, dichters, schilders en andere kunstenaars. Aangevuld met vertegenwoordigers van het Hackerscollectief. Alle bezittingen van de Industriële Macht worden verbeurd verklaard. Hun prestigieuze gebouwen zijn herschapen in culturele centra, die ten dienste staan van de bevolking. De bevolking heeft nood aan woordenzuurstof, heeft de Raad der Wijzen besloten…
We schrijven anno 2045.
Tien jaar is het al geleden dat er een opstand was. Tien jaar zijn voorbij gegaan alsof het een oogwenk was. De Leiders van de Industriële Macht zijn er niet in geslaagd om te overleven in hun bunkers. Sommigen kozen voor de dood, anderen gaven zich over. Deden nog altijd alsof ze de macht nog in handen hadden. Arrogant en denkende dat de mensheid niet zonder hen kan. Wat maar ten dele waar is. De Raad der Wijzen is tegen de doodstraf, maar ze hebben na een jaar al veel van hun populariteit ingeboet. De wet die politieke partijen verbiedt is ingetrokken. Niet afgeschaft. Er moet zoiets als een stok achter de deur bestaan hé? Maar de Raad der Wijzen wordt meer en meer bevolkt door lieden die andere doelstellingen voor ogen hebben. Opportunisten die hun eigenbelang boven die van de maatschappij zetten. Ze infiltreren op heimelijke wijze in alle bestuursorganen. Zaaien twijfel en angst voor de toekomst bij de bevolking. Verenigen zich in clubjes met 't zelfde gedachtegoed. Zij zijn het die de industrie in handen proberen te krijgen. Waar ze ook in zullen slagen op lange termijn. Een nieuwe generatie industriëlen is geboren. Industriëlen met politieke overtuigingen. De gevaarlijkste van allemaal…
We schrijven anno 2055.
Honderd jaar geleden ben ik geboren. Ik heb het allemaal meegemaakt van op de eerste rij. De teloorgang van een maatschappij. Een maatschappij die gedoemd was te verdwijnen in chaos. Een- ik en de rest kan stikken- maatschappij. Is er veel veranderd na al die jaren? Nee. De leiders die we nu hebben, dragen alleen een andere naam. Zij zijn de nieuwe rijken, het merendeel van de bevolking leeft in armoede. Ik ben oud, heb me terug getrokken in de Ardense bossen. Tussen bomen en planten geniet ik van de rust. Af en toe krijg ik bezoek van een hert, die mij eraan herinnert dat ik niet het enige levende wezen ben in 't bos. Ik kom niet meer in de grootsteden. Ze kunnen me gestolen worden. De weinige vrienden die ik nog heb, bezorgen mij de nodige levensmiddelen. Verzorgen ook m'n moestuin. M'n geest is nog scherp, doch m'n lichaam is tot op de draad versleten. Ik wacht geduldig tot de dood mij komt halen. Dan zal er een hoofdstuk afgesloten worden…
Een stukje geschiedenis waar ik, als lid van de Raad der Wijzen, aan meegewerkt heb…
©GoNo
feedback van andere lezers- andremoortgat
Mooie verhaaltrant voor de gearriveerden
Geen mooi beeld om onze jongeren te activeren, te motiveren
en goesting te geven om aan elkaars toekomst te werken.
Alle vaststellingen hierboven doen mij denken aan bloeiende culturen en staten die daarna in verval gingen. Rome etc
Ik lees weinig hoop tussen de regeltjes
Anyway een prachtig schrijfstuk !
GoNo2: Dank u! - ivo
tja Als het zover zal komen Gono, want je moet eens lezen over exponentiële groei, de opbouw is eerst heel traag, maar plots verdubbeld alles per dag en wordt het eigen bezit opgegeten door de verdubbeling, aan alles komt een einde, ook aan onze welvaart en ons geluk, ik vrees dat het veel erger zal worden dan wat jij nu schrijft.
ik hoop van niet, maar wat ik zie in de logica van de rekenkunde is dat wel ons lot ..
een sterk stuk
GoNo2: Dank u! - dorus
toevallig ben ik 'Herinneringen' van Hendrik de Man aan het lezen. Uitgegeven door de Arbeiderspers in 1942!. Hij fulmineert tegen de 'bankiersdemocratie' van het interbellum, waar vooral de sossen zich lieten omkopen met postjes, weelde en welstand voor hun leiders. Er is niks nieuws onder de zon. De auteur zag de opkomst van het nazisme als het resultaat van die graai- en hebzucht en de daaruit voorkomende blindheid voor de wereld rondom ons. Nu is er de islam. Net als toen doet niemand iets. Toch knap proza.
GoNo2: Dank u! - koyaanisqatsi
Voor die leiders wordt jammer genoeg wel door een percentage van de bevolking gestemd dat groot genoeg is om hen langzaam maar zeker alle macht naar zich te laten toe trekken.
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 7Uitstekend:   3 stem(men), 75%Goed: 1 stem(men), 25%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
