Volg ons op facebook
|
< terug
Het mysterie van de Bermudadriehoek ontrafeld… 2
De twee gewezen Talibanstrijders, die jaren gestreden hebben tegen Russen en Amerikanen, wijzen me er vriendelijk maar vastberaden op dat ik m'n schoenen moet uitdoen. Ze kijken me een alsof ze me een kopje kleiner gaan maken. Wat in mijn geval niet om te lachen is, gezien ik maar 1m60 ben. Ik moet nu al een stoel nemen om op een deftige manier de afwas te kunnen doen. Als ik, in een kroeg moet gaan plassen, moet ik constant op de toppen van m's tenen gaan staan, anders geraak ik verdomme met Mn fluitje van een cent niet in die pisbak. Maar dit geheel terzijde….
' Excuseer, hoeders van de Islam, Allah is groot en 't OCMW nog groter, maar ik heb gaten in m'n sokken, komt er nog bij dat ik ook nog zweetvoeten heb…'zeg ik met enig gevoel voor humor.
Ze nemen me met twee vast, tillen me op en zetten me vriendelijk aan de deur…
'Heb ik iets verkeerd gezegd? Ik wilde alleen maar weten of jullie het geheim kennen van de Bermudadriehoek. Ik dacht die mannen in hun slaapkleed moeten zeker iets kennen van kledij. Wat zeg je? Ik versta geen Afghanistaans. Ik versta amper m'n eigen….'probeer ik hen op andere gedachten te brengen.
Talibanstrijders, op retraite in Vlaanderen, kunnen niet lachen is m'n wetenschappelijk besluit…
Dan maar terug van waar ik kwam. De oude Marokkaan, die een broodje zat te eten op de trappen van de parochiekerk, wordt juist opgepakt door de oproerpolitie. Op vijf minuten tijd staat gans z'n familie daar. Zo'n kleine tweehonderd man sterk. Ik kijk er naar van aan de overkant. Het is ontroerend om te zien hoe de familiegeest hier in ere wordt gehouden. Maar de oproerpolitie is niet van plan af te wijken van de bevelen die ze gekregen hebben. Oppakken, verhoren en een papiertje geven dat hij binnen de vierentwintig uur het land moet verlaten. Na veertig jaar op de ziekenkas, na een ongeval op de eerste dag dat hij ging werken, heeft hij dat papiertje ruimschoots verdiend. Maar hoe is het in Allah's naam toch mogelijk, vraagt een omstander aan een agent, die man heeft toch niets misdaan? Die man zat een broodje te eten op de kerktrappen, wij eten ook geen broodjes op de trappen van uwen moskee, zegt de agent. Op de tegenwerping dat de meeste moskees geen trappen hebben, trekt de agent z'n schouders op. Kan ik niets aan doen, is z'n antwoord…
Ik besluit om verder te gaan. Dat klooster kan onmogelijk nog ver zijn, ergens zal er wel een bordje staan met de richting die ik uit moet. Inderdaad, er staat een piepklein bordje naast de kerk. 't Is zo klein dat ik het de eerste keer niet gemerkt had. Ik ga de dreef in. Een mooie dreef met stokoude eikenbomen. De zon speelt door de bladeren, de wind ook. Een boer passeert me op een gammele fiets. Nonkel Jef, moet ik plots denken. Hij lijkt er als twee druppels water op. Ik roep hem, doe hem teken om te stoppen. Hij stopt, kijkt me nieuwsgierig aan…
'Pardon, is dit de weg naar 't klooster?'vraag ik hem.
Hij zet z'n klak af en krabt in de nog overgebleven haren…
' De weg naar waar? Naar 't klooster? Gaat ge non worden? Zijt ge een travestiet of hoe noemen ze dat beest ook weer?...'vraagt hij grijnslachende.
'Nee, ik wil het geheim van de Bermudadriehoek ontsluieren…'zeg ik geheel naar waarheid.
'Het geheim van watte? Die nonnen zullen wel geheimen hebben, maar of het dat geheim is? Het enige dat ik weet is dat moeder overste ooit een keer in verwachting is geraakt van de pastoor, maar da's al jaren geleden. Dat was een geheim tot ze negen maanden ver was en zelfs haar habijt het niet meer kon verbergen. Maar ze zijn gelukkig getrouwd. Een echte schande vonden de dorpelingen het. De bisschop vond dat ook en heeft beiden uit de kerk gezet. Een echte daad van naastenliefde, zei men in het dorp…'
Ik weet nog altijd niet of ik op de juiste weg zit, maar het gesprek boeit me. Waarschijnlijk heeft die Bermudadriehoek iets te maken met die pastoor en die non. Zouden ze, zonder een spoor achter te laten, plotseling verdwenen zijn? Verzwonden van de aardbol? Ten hemel opgestegen misschien? Er zijn er, volgens de bijbel, al zoveel opgestegen, denk ik dan…'t Moet op sommige momenten geweldig druk zijn daarboven.
' Ge vraagt me of dit de weg is naar 't klooster? Ja zeker, altijd maar rechtdoor tot aan 't kapelletje van Onze Lieve Vrouw van de Zeven Smarten. Kent ge het geheim van de Zeven Smarten? Nee? Awel, ik ga je nog eens een geheim vertellen zie…'zegt de boer, terwijl hij z'n verkreukelde pakje tabak uit z'n vettige broek haalt om een sigaretje te rollen.
Ik doe hetzelfde, heb ook trek in een sigaretje. Op de buiten gaat de tijd trager, dus tijd zat, denk ik dan. De boer neemt alle tijd van de wereld om een sigaretje te draaien. Ik wacht geduldig en met een wetenschappelijke blik op het geheim die mij ten deel zal vallen…
©GoNo
feedback van andere lezers- dorus
knap
GoNo2: Dank u! - ivo
bermuda snit zullen de nonnen ook wel kennen .. en dat is meestal ook vanaf een driehoek vertrokken ..
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Benieuwd naar vervolg
GoNo2: Ik ook, maar 't is even wachten tot de pijn in m'n handen over is...
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 6Uitstekend:   3 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
