naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Ode aan Will Tura

door sneakers1982

Ik liep over straat, toen ik plotsklaps een vent op een bankje zag zitten. "Ik mis je zo, ik mis je meeer en meeeeer!!", riep hij. Ik ging naast 'm zitten.
"Vergeet Barbara! Ze verdient je liefde niet!!", probeerde ik 'm te troosten, "want jou zien huilen nee dat kan ik niet, dan weet ik niet meer wat te doen!"
Hij keek me vragen aan. Ik paste m'n tactiek aan, en zei: "Linda denkt aan jou niet meer, want ze heeft geen enkele keer, naar jou gevraagd!"
Hij barstte terug in huilen uit, en samen wandelden we naar het dichtsbijzijnde café.
"Hopeloos, loop ik hier door de straat, zonder doel zonder haast, zonder jou…", snikte hij.
"Arme Joe! Arme Joe! Geen geluk voor jou, arme Joe!", deelde ik zijn smart, "Wat je diep treft doet eeuwig pijn. 't Mag nog zo lang geleden zijn. Een kwetsend woord, een groot verdriet. Wat je diep treft vergeet je niet."
We wandelden het café binnen. Daar was een verjaardagsfeestje aan de gang. Ik liep recht naar het feestvarken, en zei: "Ik weet dat jij vandaag verjaart, dus heb ik voor een cadeau'tje gespaard, en dus wens ik jou een gelukkige verjaardag!"
Het feestje liep algauw uit de hand, dus besloot ik huiswaarts te vertrekken. Ik sloeg de deur van het café achter mij dicht, waarna de noorderwind gierend om mij heen waaide. Mooi, 't leven is mooi, zeker als je iemand hebt kunnen troosten, maar elke keer, het laatste stuk, moet ik alleen gaan.

feedback van andere lezers

• ivo
  je kan het nog altijd dat nummer draaien voor een hulplijn
  
  knap hoor :)
  sneakers1982: bedankt!

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 3

Uitstekend: 1 stem(men), 50%
Goed: 1 stem(men), 50%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)