writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Het grote huis

door roggemanj

Een sombere geur van rot hout hing in het huis, de kelders stonden het jaar rond onder water, er dreven opgezwollen kadavers van ratten rond in het stinkende water. Het zonlicht dat naar binnenviel had een griezelige aanblik. Wij als jonge snaken beleefden er de tijd van ons leven, dit was een echte ontdekkingstocht zoals we er zelden ééntje beleefd hadden.
Het was een groot herenhuis dat aan de rand van het dorp stond, destijds woonden er wellicht voorname lieden uit de betere kringen, dat was te merken aan de stijl waarin het ontworpen was. We keken onze ogen uit naar al deze vergane glorie en benutten al onze vrije tijd om er te komen wanneer dat ook maar even mogelijk was. Zelfs boven op het verdiep waagden we ons, op gevaar van naar beneden te storten door de vermolmde houten vloer waarin al grote gaten merkbaar waren.
De tuin lag er verwilderd bij en er was bijna geen doorkomen meer aan, de grote kerselaars hadden we al vlug opgemerkt en elke lente keerden we er terug om ons buikje rond te eten met de lekkerste vleeskersen.
Mijn jongere broer beefde op zijn benen telkens we in het huis kwamen en toch was hij gedreven om mee te komen, ik liet niks merken maar ook ik was als de dood voor dit huis met al zijn geluiden en geuren. In onze fantasie zagen we hier de vreemdste lieden rondwaren, her en der lagen fragmenten van vergeeld papier, waarschijnlijk een achtergebleven deel van de boekhouding destijds.
Nu zovele jaren later staan er keurige huizen en denkt er waarschijnlijk niemand meer aan dat akelige stukje geschiedenis van het dorp, alles lijkt vergeten te zijn, de verwilderde tuin waar het 's zomers heel heet kon worden, de ondergelopen kelders, het grote trappenhuis.
Zo heeft alles zijn tijd en vergaat alles langzaam tot er niks meer van overblijft. Telkens ik voorbij deze plaats fiets voel ik de kilte van het grote huis, ik betrap er mezelf op dat ik altijd een tandje bijsteek om er zo snel mogelijk voorbij te peddelen, een stukje van de puzzel in mijn hoofd, een stukje uit een ver verleden.

 

feedback van andere lezers

  • waterklok1
    leuk stukje...
    komt er nog een vervolg?
    kus
    lot
    :)
    roggemanj: als je wil brei ik er nog een stukje aan :-)
  • geertje
    i k
    g a
    z w i j g e n

    (zoveel schoonheid vraagt om stilte)
    roggemanj: wees maar samen met mij stil geertje..
  • Leona
    grrrrrrriezelig gezellig :))
    roggemanj: hihi, was er destijds ook erg griezelig hoor..
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .