naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

2. Niet zo moeilijk als konijnen villen

door pisatelj

'Ga je hem dood maken?', vroeg de oudste nog eens.

De jongste hoestte en vroeg drie keer wanneer pa eindelijk naar huis kwam.

Martha's blik viel op de riek bij de deur. Op een scherpe steen. Op het gezicht van de yank, terug op de riek, terug naar de steen en terug op het gezicht van de yank.

Een mens doden, dat mocht niet van de Bijbel. Het was natuurlijk wel oorlog, maar zij was geen soldaat. Die yank kon haar echter wel een boel problemen opleveren. En het waren yanks zoals deze die ervoor zorgden dat haar echtgenoot ergens in Virginia zat, op een goeie 1000 km van huis. Ze keek nog eens goed naar de scherpe steen. Ze zou de kinderen wandelen kunnen sturen. Voor een uur of zo.

'Ma?', vroeg de oudste.

De jongste hoorde ze hoesten en zachtjes snikken. Ze nam de Yank bij zijn arm en vroeg Peter om zijn benen op te tillen. Samen sleurden ze hem het huis in. Ze legden hem in haar bed. De yank gaf nog steeds geen kik.

'Hij moet iets eten', zei Martha. 'Maar wat?'

'Ga je hem eten geven?', vroeg de oudste. 'Maar dat is een yankee. Die schiet op pa.'

De kleinste hoestte en zei: 'Hij stinkt.'

Martha nam wat gezouten spek, een beetje maar, en een raap. Daarna maakte ze vuur onder de ketel en stuurde de oudste naar de waterput. Toen ze Peter een emmer gaf, vroeg die weer: 'Maar kunnen we hem niet beter dood maken?'

Ze zag dat Marcus harder hoestte en dat zijn kleine lijf trilde. Ze legde een hand op zijn voorhoofd. Veel te warm. Peter zette de emmer op de grond. 'Maar ma, denk je niet dat we hem beter...'

'Dood maken? Wil je hem liever doodmaken? Kijk, hier heb je een mes. Neem dat mes, zeg ik je. Doe hem maar dood, Peter, doe maar. Je zet het mes op zijn keel, je duwt het naar beneden zo hard je kan en je trekt tot zijn keel helemaal openligt.'

Ze nam Peters hand en deed hem het handvat van het mes omklemmen.

'Nou? Waar wacht je op? Je hebt toch al konijnen gevild met je vader? Dit is niet eens zo moeilijk!'

Peter trok zich los. Het mes kletterde op de grond. Hij nam de emmer en liep naar buiten.

Marcus was terug beginnen snikken. 'Kalm maar, kalm maar, het is in orde. We maken hem niet dood.'

Ze nam hem in haar armen en duwde een stuk van het spek, niet groter dan een vingerhoed, in zijn mond.

'De Heer geeft ons de kans om barmhartige Samaritaan te spelen. Maar wij zijn niet zo rijk als de Samaritaan in het verhaal.'

'Wat is dat, een Samariet?', vroeg de kleinste tussen twee snikken door.

'Een mens met een goed hart. En een heel dom hoofd.'

feedback van andere lezers

• ivo
  het heeft wel wat, maar de context is te ver weg,alhoewel, ik die erbij kan denken, maar in een roman word ik graag meegenomen ..
  
  
  pisatelj: Hmm, het is de context van Gone with the wind, maar dan in de leefwereld van de arme mensen, niet van de rijke zoals Scarlet haar familie. Maar als ik dat er moet bij zeggen, scheelt er inderdaad iets mee. Wat heb je precies nodig om wel meegenomen te worden in het verhaal? Een beschrijvende inleiding? Elke tip is welkom.
• pisatelj
  Hmm, het is de context van Gone with the wind, maar dan in de leefwereld van de arme mensen, niet van de rijke zoals Scarlet haar familie. Maar als ik dat er moet bij zeggen, scheelt er inderdaad iets mee.

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 4

Uitstekend: 2 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)