|
< terug
Poëzie is bij de beesten af.
Hoe vaak zit ik niet een uur of wat te zwoegen om één zinnetje van mijn gedicht naar wens te krijgen. Terwijl een andere keer binnen de vijf minuutjes een volledig werkje uit de printer rolt. Ik vind dit op zijn minst merkwaardig. Misschien moet ik in de toekomst mijn zwoegwerkjes terzijde schuiven om ze op een later tijdstip weer boven te halen. Ik zou mijzelf heel wat tijd en vooral frustratiemomenten besparen, almede ettelijke koppen koffie. Maar zo werkt het niet, niet bij mij.
Ik kom niet tot rust voor het af is en eigenlijk is het dat nooit. Als ik maanden later een 'afgewerkt' gedicht teruglees, is er steeds de neiging om het te herwerken. Soms gewoon één enkel woordje maar even vaak een volledige strofe of meer. Of ik daar goed aan doe weet ik niet, dat ik nooit een topdichter word dan weer wel. Ik plaats mijzelf ergens bij de middenmoot. Misschien er net onder en daar kan ik best mee leven. Het is een plaats waar je onbekommerd kan dromen naar meer. Evenzo een plaats waar je niet keer op keer jezelf hoeft te bewijzen.
Ik kan nog groeien, maar voor mij is het al langer een uitgemaakte zaak dat echt veel vooruitgang er niet meer inzit. Het streven blijft, ook de gedrevenheid. Toch is er heel wat meer nodig om hoge toppen te scheren. Een schoolse bagage meedragen helpt, al is het maar om foutloos te schrijven! Dan blijf je niet 'de dichter die in eenvoudige bewoordingen zijn ding weet te brengen.'
Het helpt ook het 'cliché gehalte' te reduceren. Hoewel ik de mening ben toegedaan dat je zelfs 'cliché' nog op originele manieren kunt brengen. Dit is echter mijn idee en weinige zullen het met deze stelling eens zijn.
Ik ben dan ook nog eens koppig! De regeltjes van de kunst volg ik al helemaal niet. Het lijkt allemaal zo gekunsteld als je richtlijnen volgt. Natuurlijk is een 'Elfje' een 'Elfje', blijft 'Haiku' een Haiku'. Daar kun je niet omheen. Ik zal er mij zelden aan wagen maar begrijp evengoed dat anderen daar op kicken. Het zijn uitdagingen die mij niet liggen en dan lukt zoiets helemaal niet.
Te gek voor woorden is ook, dat ik in de voorbije vier jaren méér woorden op papier heb gezet dan mijn veertig levensjaren daarvoor. Zoiets lijkt onwaarschijnlijk maar heeft alles met het 'verslavende van deze kunstvorm' te maken. Ook het ontbreken van tijd en motivatie voorheen speelt mee alsmede het spreekwoordelijke duwtje in de rug dat drempeloverschrijdend werkt.
Al meermaals dacht ik aan stoppen en ontdekte zo dat het verslavingsgehalte van woorden op een maagdelijke achtergrond plaatsen, na verloop van tijd héél groot wordt. Mijn zakken puilen steeds vaker uit met volgeschreven stukjes papier. Woorden, wat losse zinnetjes, hele stukken tekst. Elke avond oogst ik wel een schat aan woorden uit die broekzakken. Dat drievierde ervan even later in de prullenbak beland, maakt mij niet uit! Altijd zit er wel wat bruikbaars tussen en daar is het hem om te doen.
Dat ik dan later die avond zit te zwoegen om één zinnetje naar wens te krijgen, neem ik er maar bij. Poëzie is bij de beesten af, en laat dit het nu net zo interessant maken.
feedback van andere lezers- geertje
GRANDIOOS gedreven gezwind geschreven...danny
"dat ik nooit een topdichter wordt"
moet zonder T-shirtje danny
(dat mag ik bij jou doen hé, heb je zelf gezegd)
liefs, kus, geertje
dannycant: Jij mag (moet) dat doen.... :-)
dank je daarvoor en groetjes - CaptainNorth
Ik vind dit schitterend. De eenvoud. De gewilde eenvoud bovendien. Het eerlijke. Het ongekunstelde. Het gemeende. De bescheidenheid. En... je weet zelf ook wel dat het geen optie meer is om aan 'stoppen' te denken want dat je niet anders kunt... dus... doe maar op je gemak verder en diep die parels maar uit de rotsen van je hersenschors...
gegroet!
Nog een kopje koffie?!
Cap
dannycant: Zeker nog koffie, vooral na zo een prachtige reactie....waarvoor mijn dank
groetjes - waterklok1
knap!
;-)
lot
dannycant: dank je..... - Ghislaine
Over het stoppen wordt veel gepraat, geschreven en gedicht. Toch voor menigeen is het een microbe. Toch....is er voor deze microbe ook een kuur, geen prettig maar ze is er nl: tijd te kort.
dannycant: Dat is juist.... :-) groetjes en bedankt
|
