|
< terug
Het recept om uzelf mentaal te ruïneren
Deze morgen had ik 'controle' van de begeleiders van Buddywerking, de organisatie waar ik vrijwilliger ben. Ge moogt mij, zoals nogal wat mensen uit mijn omgeving, zot verklaren dat ik gratis mensen wil helpen, maar binnen redelijk normen (ik moet helaas ook geld verdienen) doe ik dat graag. De man die ik begeleid, zei drie keer dat het dankzij mij was dat hij het voorbije jaar niet moest opgenomen worden in een psychiatrisch ziekenhuis. Ik ben daar redelijk trots op of ik zou het niet herhalen. Al die zelfbewieroking in deze tijd raakt enorm afgezaagd, maar ik maak er mij ook constant schuldig aan. Mijn moeder was minder trots. 'En waarom wordt ge daar niet voor betaald?', was haar eerste vraag. Ja, waarom niet? Ik weet het niet. Ik denk dat het daarom net zo hielp, omdat mijn aanwezigheid geheel gratis was.
Maar, het is waar, om een echt goeie therapeut te zijn, heb je serieus wat onkosten. De opleiding die ik deze week volg, kost toch alweer 500 euro. En dat is dan één mini-opleiding in een opleiding die eigenlijk nooit stopt. Van zodra ik 't groot lot win, ga ik het helemaal gratis doen. En dan zal het waarschijnlijk nog iets beter werken, al zijn de meningen daarover verdeeld. Een rasechte liberaal zou zeggen dat de mensen gratiswerk niet naar waarde schatten. Het kan, ik weet het niet. In Slowakije reizen alle studenten sinds kort gratis met de trein. Ik heb de mensen daar nog nooit zo horen klagen. Zélfs de studenten die er toch van profiteren, zijn er niet over te spreken. 'Onze ouders betalen dat gratisticket dan dubbel zo dik bij de belastingen van volgend jaar.'
Och ja, 't is niet gemakkelijk om zonder commentaar goed te doen, de ene verwijt u van een stommerik te zijn omdat je iets gratis doet, een ander verwijt u een geldwolf te zijn, omdat je 't niet gratis wil doen. Mijn patiënten zijn vaak mensen die... voor iedereen goed willen doen. Als ge een recept wilt om mentaal aan de grond te raken, awel, probeer dan echt voor iedereen goed te doen. Soit, ik ga een bejaarde man bellen met een zeer bescheiden reisclub voor bejaarden. Hij heeft een tolk Russisch nodig. Iets dat ik gratis doe. Waarom? Ik weet het niet. Ik vind die mens sympathiek. Een gepensioneerde leerkracht geschiedenis. Als kind wilde ik dat ook worden. Dat heb ik trouwens nog nooit gedaan: gratis geschiedenislessen gegeven. Zelfs gratis is daar geen vraag naar. Spijtig, ik zou 't met veel plezier doen. Bon, die mijnheer bellen en dan 't avondeten dat mijn vrouw vooralsnog gratis bereidt, opeten. Wie trouwens op een dag beslist om zichzelf te zijn: ge gaat voor uw eigenheid aangevallen worden. Maar dat geeft niet. Als ge u voordoet als iemand anders, wordt ge ook daar voor aangevallen. "Ik word liever gehaat als iemand die ik ben, dan dat ik graag gezien word als iemand die ik niet ben", zei Kurt Cobain, iemand die het zich allicht nogal aantrok wat mensen van hem dachten, of hij had geen zelfmoord gepleegd.
PS.
Wie graag een stukje van zijn tijd wil geven om iemands steunpilaar te zijn, kan zich hier aanmelden: http://www.buddywerking.be/ Meer info over mijn eigen ervaring als buddy vind je hier: http://tederdraads.wordpress.com/2014/12/12/doorbreek-de-eenzaamheid-en-word-buddy/
feedback van andere lezers- pieter
Beste Tegendraads,
Ik vind het helder geschreven, inzichtelijk dus.
Deze feedback is geheel vrijwillig tot stand gekomen.
Vriendelijke groet,
Pieter.
pisatelj: Beste Pieter,
Ik ben voor 90 procent overtuigd dat niemand een pistool tegen je hoofd zet als je mij feedback geeft. Die tien procent blijft echter kriebelen. Ik zal u het voordeel van de twijfel geven. Dank voor deze feedback!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 1Uitstekend:   0 stem(men), 0%Goed: 1 stem(men), 100%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 1 stem(men) |
