|
< terug
Andere woning
Alweer een deel van mijn nog te voltooien verhaal.
En weer dezelfde vragen:
Loopt het goed? Enzovoort.
Opbouwende kritiek wordt, zoals altijd, zeer op prijs gesteld.
Nu hij voor langere tijd hier zou blijven, had hij echt een andere woning nodig.
Niet langer in het anderhalve-kamer appartement, door het bedrijf beschikbaar gesteld voor tijdelijke gasten. Veel goedkoper dan een hotel.
Het was nog niet zo makkelijk geweest iets passends te vinden. Er waren mooie woningen beschikbaar in de voorsteden. Maar dat waren slaapsteden en kostte zeker twee uur forenzen per dag. Daar had hij geen zin in. Niet met een auto of het openbaar vervoer. Misschien dat het laatste nog het meest aantrekkelijk was. Geen filerijden en wie weet kon hij met iemand van buiten zijn werk in contact komen. Maar dat zou niet meevallen, wist hij nu al. In dit land was men erg op zichzelf. Eigenlijk had hij weinig zin meer om altijd zèlf het initiatief te nemen. Soms voelde dat als de clown uithangen. Hoewel, sinds sommge mensen wisten dat hij uit China kwam, waren ze toeschietelijker. Zo waren ze ook weer wel, er viel immers iets op een veilige manier te vragen / te halen. Wat dat betreft waren ze net als Chinezen. Maar hij kon moeilijk in de trein een bordje aan zijn nek hangen met : Ik kom uit China. Vraagt u maar.
Zijn, tot zijn geluk nog steeds af en toe, personal assistant wist een gestoffeerd appartement in een klassiek pand. Bijna in het centrum. En per direct beschikbaar. Dus geen uur forenzen maar 10 minuten fietsen naar zijn werk. 's Winters zal het wel anders zijn, dacht hij. Blubberen door de sneeuw natuurlijk. Hij zou Leena en Marit vragen hoe je dat dan oplost. Of anders de secretaresse. Die woont ook in die buurt. Het bleek een stijlvol appartement. Gelukkig had de woonkamer uitzicht op straat. Niet zoals zo vaak aan de kant van de binnenplaats. Eigenlijk was het hele gebouw chique hap. Jugendstil houten trappenhuis en zelfs ook nog een portiersloge. Die nu als stalling voor kinderfietsen en buggies gebruikt werd. Op een van de deuren zag hij een bordje met de naam Sibelius.
Fietsen was goed voor hem, dan bleef hij in beweging. Nu zit hij meestal achter een tekentafel. Met de nadruk op zìt. Op school liep hij meestal rond. In ieder geval stond hij veel vaker. Hij besloot ter plekke dat hij meer zou gaan staan. In ieder geval meer bewegen.
De woning was eigenlijk te duur voor hem. Maar het bedrijf bood aan een deel van de huur te betalen. Impliciete vooraarde was dat hij een deel van de tijd die hij anders zou gebruiken voor woon-werkverkeer langer zou doorwerken. Dit werd dus niet zo gezegd maar hij begreep het wel. Ook hiermee waren zij net als Chinezen; discreet indirect.
Ach, hij werkte meestal toch tot zeven uur 's avonds. Iedereen was dan al weg. Behalve misschien dan de general manager. Vaak brandde om die tijd nog licht in zijn kamer.
Voor de inrichting hadden Lena en Marit wel een aantal suggesties. Suggesties was wellicht wat zwak uitgedrukt. Voorschriften dekte de lading beter. Zo vonden zij, nee zij stonden erop, dat hij een extra groot bed moest aanschaffen. Een man van tegenwoordig heeft de ruimte nodig, was hun mening. Zij wisten een goede bank in de aanbieding, eentje die niet te diep was voor kleine mannen met korte benen. Een design eettafel met vier bijpassende stoelen stond anders toch maar te verstoffen in haar magazijn. Hij hoefde weinig te kopen. De woning werd grotendeels gevuld met spullen die zo als Leena het noemde van vorige produkties - hoe zeg je dat netjes - 'achtergebleven' waren.
Hij hoefde zich daarover geen enkele zorg te maken. Zij was immers de props mistress.
feedback van andere lezers- danvoieanne
Op naar het vervolg...vriendelijke groet ....
pieter: Dank je, Anne.
Het vervolg komt er aan. - GoNo2
Ik zit altijd te wachten op vervolg!
pieter: Wees gerust, Noël,
Er komt meer.
Pieter.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
