naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Kleuterjuf

door pieter

Alweer een aflevering van mijn nog te voltooien novelle. Want dat zal het uiteindelijk wel worden. Als werktitel heb ik:
- In Den Vreemde. een verhaal in korte afleveringen -
Weer dezelfde vragen. Loopt het? Snap je waar het over gaat? Enzovoort.
Graag jullie reactie.
Pieter.

Hij zou die ochtend thuiswerken want dan kon hij in alle rust iets afmaken.
Nou ja, van dat afmaken kwam weinig terecht. Om te beginnen sliep hij uit tot negen uur. Daar was hij al aardig van opgeknapt; niet meteen in de hoogste versnelling mee racen. Normaal had hij om deze tijd zeker al vijf telefoontjes gehad en minstens twee mensen hadden hem even willen spreken.
Op school was dat anders geweest. Dan gaf hij gewoon les en had hij de regie over wat er gebeurde. Het eerste uur bij hem was altijd wat meer relaxed. De leerlingen kwamen van overal uit de stad vandaan en hadden vaak al een uur met het openbaar vervoer gereisd. Zeker 30 kinderen werden door een privé-chauffeur bij school afgeleverd. Eigenlijk had hij een beetje medelijden met ze. Kregen nooit de kans om met schoolgenootjes samen te reizen en te donderjagen of anders proberen de aandacht te krijgen van dat mooie Chinese meisje dat ook altijd dezelfde metro nam. Of wel met die leuke jongen met dat zwarte spriethaar en die sporttas. Dat had hij uitgelegd op zijn laatste ouderavond. De head master had hem eerst bezorgd aangekeken. Maar hij had het 'pedagogisch verantwoord' toegelicht. Dat zelfstandig reizen voor een teenager ook een vorm van leren is. Ze deden op die manier namelijk kennis en vaardigheden op die zij in hun latere leven heel goed konden gebruiken. Daarbij gaf hij een aantal concrete voorbeelden waarvan hij wist dat die, zeker bij ouders uit het zakenleven, zouden aanslaan. Hij sprak over 'gecontroleerd loslaten' en op zo'n manier alsof hij zelf ervaringsdeskundige was. Deskundige als ouder of kind, dat liet hij in het midden. Achterin de zaal zag hij zijn chef goedkeurend grijnzen.
Eén vader was opgestaan en had betoogd dat tekenles en kunstgeschiedenis in feite zonde van de tijd waren; kinderen leerden daar niks nuttigs van. De man sprak met een zwaar Oost-Europees accent, was intimiderend fors en keek de zaal rond om medestanders te ronselen. Dat had-ie beter niet kunnen doen. Hij voelde het bloed uit zijn gezicht wegtrekken. Maar, maar eerst moest hij de aanvlieging bestrijden om die vent meteen al zijn vet te geven (dat was dat verrekte temperament van hem). Heel beheerst legde hij de ouders uit wat het nut van die 'wellicht overbodige' lessen was. Het was, om te beginnen, dus géén opleiding tot kunstenaar. Dit ter geruststelling, meldde hij. Wat het dan wèl was, en hij keek de head master aan en vroeg hem of hij nog tijd hiervoor had. Dat had hij, knikte die. Wat het dan wèl was. Nou, dat was precies waar deze school voor stond. Namelijk kinderen zo breed mogelijk opleiden. Zodat zij juist dàtgene uit hun bagage konden halen wat zij op een zeker moment zo nodig hadden en vervolgens ook daadwerkelijk konden gebruiken. Kinderen werden daar zelfverzekerd van. Via een omweg prees hij de school en de ouders om hun brede visie. Als praktisch voorbeeld van die, ogenschijnlijk zo weinig nuttige, tekenlessen noemde hij Leonardo da Vinci. Als diens oom, en dit verzon hij ècht ter plekke, zijn neefje nooit had leren tekenen was een helikopter waarschijnlijk nu nog steeds onbekend. Wat in die mans hoofd zat, was er dan nooit uitgekomen. Eeuwig zonde dus. Zo moest je tekenlessen zien. En kunstgeschiedenis prikkelde en stimuleerde de aangeboren fantasie en creativiteit van kinderen. Bijna spelenderwijs leerden zij ontdekken wat zij wel of niet mooi vinden en dat dan vervolgens ook kunnen beredeneren en onderbouwen. Mede hierdoor creëren zij zelf hun oordelend vermogen. Met opzet had hij het woord 'aangeboren' gebruikt. Dat streelde de ouders. De man van de opmerking was niet alleen stil geworden, hij knikte nu zelfs enthousiast. De head master nam het van hem over, zo was het genoeg; hij kende zijn docent namelijk. Als die op zijn praatstoel zat, in dit geval met zijn billen tegen de tafelrand, ging hij gerust nog een uur door.

Maar dat was toen èn dáár. Nu bevond hij zich duizenden kilometers westwaarts. De zomer hier leek maar door te gaan zonder zich iets aan te trekken van het feit dat zij plaats moest maken voor de herfst. Op zijn kleine balkon aan de achterkant scheen de zon uitbundig. Hij had al lang begrepen dat je elke zonnestraal moest koesteren, anders kwam je de winter niet door. Dus leunde hij tegen de rand met een vers kopje koffie. Dat moest je ze toegeven. In dit land wisten ze wat goede koffie was. Schuin beneden op de binnenplaats was de speelruimte van de kleuterschool. Altijd leuk, dat geluid van spelende kleine kinderen. Zijn oog viel op de kleuterjuf. Soepele zomerjurk aan en ze had bijna wit haar. Hij zag dat zij op haar beurt zag dat hij naar haar keek en knikte vriendelijk naar haar. Een even vriendelijk knikje kwam terug. Bijna uitnodigend. Leuke vrouw, dacht hij. Zie je wel. Ze zijn niet allemaal zo eenkennig.

Zaterdagochtend zag hij de witharige vrouw weer. In het winkelcentrum aan het eind van de straat.
"Jou ken ik. Jij bent die kleuterleidster van schuin beneden mij."
Tegelijkertijd vond hij dat hij zich weer aanstelde, een beetje de clown uithangen bij deze zo gereserveerde mensen.
"Hoofd-kleuterleidster", verbeterde zij hem. "Jij bent die man die zo ongegeneerd over balkonranden hangt."
"Klopt helemaal, ik doe eigenlijk niet veel anders."
"Nou dan wordt het hoog tijd dat je eens wat nuttigs gaat doen en mij een kop koffie aanbiedt of zoiets." En zij wees naar een tea room.
"Ik ga je niet alleen koffie maar ook een taartje aanbieden. Ga je daarmee akkoord?" Zij knikte minzaam. "Zo'n voorstel kan een dame niet afslaan."

feedback van andere lezers

• Ghislaine
  Mooi stuk maar ik mis details. Details over de omgeving, wat je personage droeg. Kan me moeilijk voorstellen dat hij in badjas over de reling van het balkon hing. Of jij moet dat zo willen. Afgezien dat de hoofd- kleuterleidster blond is, mis ik ook hier details. Een flatterend jurkje of een smaakvol deux piece in franboze, beige of licht groen. Kijk je kan met details alle kanten uit, maar ze zeggen gelijk wat meer over een personage.
  pieter: Ghislaine,
  Je hebt gelijk. Iets meer details zou een beter beeld kunnen geven. Aan de andere kant probeer ik niet in details te treden. Dus een zeer zinvolle feedback. want het zet mij aan het denken. Bij de hoofdkleuterleidster zijn wel details dan wel omschrijvingen aanwezig. Bijvoorbeeld die soepele zomerjurk en de manier waarop zij reageert op zijn knikje. Maar nogmaals
  bedankt. Vriendelijke groet ,
  Pieter.
• GoNo2
  Je schrijft beter dan ik!
  pieter: Wat een compliment! Maar of het waar is, dat weet ik niet.
  Groet,
  Pieter.
• danvoieanne
  Knap gedaan....
  pieter: Veel dank voor 'knap gedaan'.
  Vriendelijke groet,
  Pieter.
• greta
  Weer heerlijk leesvoer Pieter. Wat schrijf je fijn, maar vooral doe het wat met mij, hoop met al je lezers.
  Groet!
  pieter: Dank je, Greta.
  Ik voel mij zeer vereerd met: Weer heerlijk leesvoer en Wat schrijf je fijn.
  Kun je aangeven waar dat 'heerlijke' inzit. Dat is belangrijk voor me, want daar leer ik namelijk van. Ik heb namelijk begrepen dat als je iets laat lezen het verhaal dan, als het ware, van de ander is geworden.
  Alvast bedankt,
  Pieter.
  (Eerdaags komt er weer een deeltje af en verschijnt dan op Writehistory)

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 8

Uitstekend: 4 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 4 stem(men)