Volg ons op facebook
|
< terug
Lotsbestemming 1/5
Dirk een jongeman is altijd al heel nieuwsgierig geweest. Gelukkig heeft hij zijn kans gegrepen en is op dertig jarige leeftijd een geslaagde journalist. Hij slaagt er steeds weer in om van alles en nog wat over zijn onderwerpen op het spoor te komen. Al hoewel hij al verschillende keren op het matje geroepen is, omdat hij dingen neerschrijft, die andere journalisten niet gevonden hebben. Maar zijn lezers aantal groeit nog steeds, waardoor er veel geld verdiend wordt.
Langzaam maar zeker begeeft hij zich op steeds gevaarlijker terrein, dat van de misdaad wereld. Ook in de reportages hierover blijkt dat hij dingen op het spoor komt, die zelfs de politie niet vindt. De belanghebbenden spannen verschillende keren een proces in wegens smaadt. Maar Dirk kan steeds zijn teksten bewijzen, omdat hij gedurende verschillende jaren een netwerk van informanten opbouwde.
Op drie juni verlaat Dirk de krant waarvoor hij werkt en stapt op de parking in zijn wagen. De portier knikt hem glimlachend toe, terwijl hij de hefboom, door een druk op de knop omhoog laat kantelen. Even wuift Dirk nog met zijn hand en rijdt dan de afrit af, in de richting van de straat. De portier kijkt de wagen nog even na en ziet hem naar rechts afslaan.
De volgende dag komt hij echter niet op de krant aan, wat zeer vreemd is, want anders is hij steeds op tijd. Tegen vier uur in de namiddag komt zijn vrouw op de krant aan en is verbaasd dat hij hier nog niet aangekomen is. Met veel moeite kunnen ze haar gerust stellen en vol goede hoop rijdt ze naar huis toe. Maar als ze naar binnenstapt, voelt ze al dadelijk dat ze hier alleen is. Ze weet plots met zekerheid dat er iets met Dirk gebeurd is. Met trillende benen loopt ze naar de trap toe en kijkt naar boven alsof ze verwacht dat haar man daar zou staan. Ze merkt niet dat hij achter staat. Ook als zij zich omdraait ziet ze hem niet.
Dirk kijkt haar aan, terwijl ze door hem heen loopt. Terwijl zijn vrouw naar de Salon toestapt, blijft Dirk verstijfd staan. Hij weet niet wat gaande is. Plots herinnert hij flarden van deze morgen.
Ik reed met mijn wagen over de snelweg naar mijn werk, zoals altijd. Aan het benzinestation waar ik altijd stopte om te tanken, reed ik voor de zoveelste keer de oprit op. Naast een van de tankapparaten parkeerde ik mijn wagen en stapte uit. Terwijl de deur dichtsloeg, keek ik even naar het kleine winkeltje, waar ze van alles verkopen. Toen ik een stap vooruit wilde doen, tikte er iemand op mijn schouder.
Verbaasd draaide ik mij om en zag een vreemde man voor mij staan. Voor ik iets kon zeggen, zag ik plots een donker rond gat voor mijn ogen opdoemen. Nog geen seconde later kwam uit dat gat een lichtflits. Het laatste wat ik zag waren de ijskoude ogen van de man, die me aankeken. Toen werd alles donker voor mijn ogen.
Even kijkt hij om zich heen, als hij weer tot de werkelijkheid terugkeert. Maar nog steeds dringt het niet volledig door wat er gebeurd is. Nadenkend loopt hij in de richting van de salon, maar nog voor hij de doorgang bereikt, weerklinkt de bel. Hij draait zich om en loopt naar de deur toe. Maar als hij naar de deurklink grijpt om de deur te openen, gaat zijn hand erdoorheen. Verschrikt kijkt hij naar zijn hand en merkt niet dat zijn vrouw naar de deur toeloopt. Hij merkt het pas als hij haar hand doorheen zijn lichaam de klink ziet vast nemen.
Van de schok doet hij een stap achteruit en staart naar de rug van zijn vrouw.
"Irene… Wat gebeurt er toch met mij?"; stamelt hij.
Maar niemand merkt het. Dan hoort hij een stem aan de deur zeggen:
"Het spijt me, mevrouw De groot. Ik verzoek u mee te komen naar het bureau. Uw man heeft…"
"Wat? Is er iets met Dirk."; hoort hij zijn vrouw met trillende stem roepen.
"Meer mogen we niet zeggen, mevrouw."; merkt de agent in burger op.
De achtentwintig jarige vrouw doet een paar wankelende passen achteruit. Dirk doet snel instinctief een paar stappen opzij, om te voorkomen dat ze tegen hem aan zou botsen. Maar terwijl hij het doet, beseft hij hoe nutteloos het is en op dat moment weet hij de waarheid. Hij is dood… Vermoord.
Op hetzelfde moment bemerkt hij dat de omgeving voor hem begint te vervagen. Het laatste dat hij nog scherp waarneemt zijn de, van droefheid vervulde, ogen van Irene, als ze zich omdraait.
feedback van andere lezers- geertje
Tijdens het lezen van jouw verhaal, kreeg ik een 'monotoon' gevoel over mij...ik weet niet waardoor dat werd uitgelokt. Vreemd vind ik het zelf.
Je brengt hier een "apart" verhaal, net als in een film, dus visueel heel goed beschreven wat er gebeurt. Laat deel twee van de drie maar komen...ik ben benieuwd.
groet
Jelsi: Het is een beetje de bedoeling van deel 1 om het monotoon te laten overkomen.
Voor één keer iets anders gemaakt dan science fiction, al is het wel een vreemd verhaaltje - Ghislaine
Super. Kijk met genoegen de volgende delen tegemoet.
Jelsi: Hopelijk kan ik je verrassen, want het neemt een vreemde wending.. - Vansion
Ha. Ik herken je ...aan je scenario-stijl... Hier en daar nog wat redactiewerk te doen (sorry - niet echt tijd voor 't moment).
Je hebt echt de blik van een scineast en veel fantasie.
Blij dat je terug bent...
Jelsi: Het is een eerste aanzet, dus fouten zullen er nog wel istaan. Heb het wel door de spelcheck van word laten nakijken, maar zet er evenveel fouten in als hij verwijdert. - erinneke
heb genoten van het eerste deel... - aquaangel
helemaal mijn stijl...
Sorry dat ik je nooit eerder las.. Ik zie geertje zelfs nog staan.. Nu zelf dood...Sad..
Jelsi: We missen Geertje allemaal, denk ik...
|
