Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 038. patrones van de havelozen
Van dit vertoog -bruisend bloed spreekt tot geronnen eigen bloed-, beginnen mijn oortjes voorwaar te gloeien. Mijn wrok vertaalt zich in twee paragrafen potscherven, gruzelementen, sardonische ravage en kwaadaardige afbraak van al wat aan knusse huiselijkheid denken doet. Ik druk op de printknop, steek een sigaret op -o heerlijk en tergend traag werkend vergif- en richt mij grimmig tot mijn lotgenote: "O, Maria, Moedermaagd, Lastendraagster te schoon voor de Lust, uw Geestige molesteerder heeft mij duchtig volgestopt. Ik voel mij als een ei in een microgolfoven. Behoed de wereld voor de desastreuze gevolgen. Zend mij ootmoed." De trien luistert niet. Ze weet best dat ik haar niet nodig heb. Ik neem mijn versgedrukt scriptje, lees het door en schrap routineus alle woorden die niet zijn opgenomen in de groene Bijbel der armen van geest. Mijn te rijke woordenschat krimpt gewillig in. Onze-Lieve-Vrouw kijkt genadig op mij neer terwijl ik het document corrigeer. "O, Heilige Koe, gij die enkel bestaat om de mensheid te voeden met uw eiwitrijk zog en uw eerbiedwaardige hesp, mijn uiers staan gespannen, waar blijft die lenig melkende herenboer?" De koe lacht mij loeiend uit. Groot gelijk heeft ze. Wie denk ik wel dat ik ben? "O, Hades, god van de ontbinding en de denkbeeldige overkanten, verlos mij van die etterende vaderresten in mijn kop. Ze beginnen aardig te stinken." Hades, die zich enkel laat bekoren door chansonniers die over liefde kwelen, zwijgt in alle talen. Hij vertikt het de Augiasstallen van zijn slachtoffers uit te mesten. "O, heilige Tanne, patrones van de havelozen, heeft dan niemand mijn requisitoir gehoord?" Het antwoord, boud, koud en juist: "Ik heb niet méér gehoord dan een als aanklacht vermomde apologie van een zielig scharminkel dat zich al op voorhand excuseert voor iets wat ze misschien niet eens zal durven doen. Dat je je benen eindelijk eens zult opendoen voor een vent, en desnoods ook je armen, wil ik nog wel aannemen, meid, maar als jij ooit eens één keertje in je leven je hoofd zult neerleggen en je trots af- … dan ga ik persoonlijk de klokken van het Vaticaan luiden. Alleluja, alleluja! Scheer alvast dat haar op je tanden. Sexy is dat niet." Het is Lucifer die mij antwoordt, maar mijn ego is nog veel te groot om dat nu al door te hebben.
Ik sla mijn hoofd in mijn nek. Ik recht kranig mijn schouders. Ik word vervuld van de hevige transcendente kracht die enkel behoeftigen ontvangen. Ik heb er hier mijn acht werkuurtjes op zitten. Ik kuis mijn spade af en pak mijn biezen. Ik adem diep en trap het rap af. Adieu, damespaleis, tot morgen. Fiets aan de hand wegens sneeuwherrie, laarzen subito presto doorweekt -dit schoeisel is voor alles ontworpen wat een dame zich kan wensen behalve voor datgene waarvoor het eigenlijk dient-, stap ik naar huis of wat daarvoor moet doorgaan. De kou staat me wel. IJskoningin aanschouw ik het sneeuwlandschap. De zon bedeelt laag wat precieus pastel. Baldadig mooi is het. Zo mooi dat het pijn doet. De honden trekken mijn slee voort. Overal waar ik langs glijd, bevriest het bloed in de aders van de eerstgeboren zoon, die mij blindelings volgt, weg van de wereld van Kerstbomen, dekbedden, open haarden, dimlicht en moeders, op naar het pure oord der eeuwige ijsvelden, het hijgkoude, schitterende, ongerepte, beklijvend zuivere thuisland der havelozen.
feedback van andere lezers- feniks
Die lenig melkende herenboer ben ik eerder al tegengekomen. Hij zendt je zijn groenten.
Je eindbeschrijving is poëtisch mooi !
Vansion: Goed weer om over ijs te schrijven. Oh ja ... die zuiverheid van maagdjes ... zo schoon hé ...
Ik wil geen groenten maar stevige handen. Weet gij wel hoe dat voelt ? - commissarisV
Een stukje dat me voorwaar de ontspanning heeft gebracht. Dat van die etterende vaderresten-(complex) vind in schitterend. Een minpuntje is dat dit stukje met wat minder accuraatheid lijkt te zijn geschreven. Ik geef enkele voorbeelden: 1 'tot (de) mijn lotgenote...' 2 ...wat een dame zich kan wensen ipv dat een dame zich kan wensen...' en tenslotte vind ik beter klinken: 'Als ijskoningin aanschouw ik...' Je doet er natuurlijk mee wat je wil:-)
Vansion: Merci, twee correcties. Over dat laatste heb ik een uur of twee gedubt voor ik het zo opschreef (echt, als strijkend in de zon) - ik weet niet zeker of het correct is maar ik wil eigenlijk dat het 'zo' klinkt. - Ghislaine
Jammer, dit hoofdstuk vind ik niet echt mijn ding. Als gelovig mens wel te verstaan. Natuurlijk leg ik wel die link, want niet iedereen komt op zulke ideeën, daar moet je haast Vansion voor heten. Toch is het knap van je, vandaar dat dit niets anders verdient dan 'uitstekend'
Vansion: Ik vertaal hier enkel de gevoelens van een personage dat zich op dit moment bekocht voelt. Het religieuze dat mij uitermate fascineert komt zeker nog aan bod in dit boek op een positieve (eigenzinnige) manier ... later ...
Ongelofelijk tof dat je dit los van je gevoel beoordeelt. Er zijn zeer weinig mensen die dat kunnen. Ik ook niet altijd. - joachim_stiller
moet dat niet 'sito presto' zijn ?
Vansion: Tiens? Ik weet enkel dat subito plotseling betekent en presto snel ... 't Zou kunnen dat ik verbasteraartje geweest ben. 'k Kijk het eens na. - jean_loeckx
Een rij gebeden, geen rei, niets sereen, een hele liturgie der vertwijfeling.
Tanne bidt vier keer onknielbaar.
En vier keer tot zichzelf,
zichzelf als H. Maagd, als H.Koe, als de Hades, als Tanne.
Een vraag om ootmoed, een melkboer, ontrotting, om een luisterend oor.
Respectievelijke weergalm :
niets, gelach, weerom niets, en tenslotte schamperheid en cynisme.
Vier keer en slechts éénmaal gehoord.
Een viertrapsraket
dwars doorheen de door de jaren opge-hoop-te innerstratosferische lagen
van Tanne’s vertwijfeling.
De trappen der verongelijking.
De volgende alinea.
De vlucht naar Egypte (vgl. Clandestien) in een Brabants sneeuwlandschap.
De Vansioniaanse Breughel, helemaal geen fluwelen.(Het wit van het sneeuwlandschap is geen geplet eischaal maar het blote canvas.)
(De koude komt me als lezer tegen, zonder dat ik haar daarvoor de helft van de weg moet tegengaan.)
g
PS
Ik zou die gebeden in een gelijkende bladbespiegelende gebedvorm tijpen,
korte formules onder elkaar – veel vertikaler,
in contrast met hoe Tanne zelf horizontaal wil gaan.
Vansion: Ja Jean, aan die bladspiegel moet ik nog heel veel werken. Momenteel is dat wat teveel discipline gevraagd. Misschien is het geraadzaam dat systematisch post scriptum te doen...
Trappen der verongelijking: MACHTIG ... dat ga ik zeker ooit citeren! (mag dat?) - kronos
tssjaahh, alsof je het ijswater van een sauna emmer over me heen kiepert!
je haalt de vrouw aan de 'stoof' die breit, wast en plast, en zucht als haar man zucht vierkant onderuit!
verwacht niet teveel, 'zo is het goed' zeggen ze dan...
Vansion: Ik ben zelf al tien jaar een vrouw aan de haard... Wist je dat?
|
