naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Kortverhaal: The apocalypse

door eradi

Apocalypse

The sky turns black, storm clouds gather. The wind comes up, gently but strong, like a thief in the night. I look around . . . no one notices.

I shiver and shake on this early Monday morning. We're at the dawn of a new age, and the four horsemen of the Apocalypse have descended to Earth. When the last ray of sunlight has left, dim lights appear in the darkness that overwhelms us. I can't breathe . . . I see the flames moving from house to house . . . spreading their terror and bringing death to each and every living being. And yet . . . no one notices.

Soon cities are burning, and as if that's not enough, meteors fall down, like acid rains, destroying everything in their path. The level of the oceans rise, cities are swallowed by tons of water. The modern society is no more, nature takes everything in its path. And yet . . . no one notices.

I face this disaster, looking at its destructible glory, so breathtaking but yet so terrible. The events have such a great impact on me, that I don't move a single step. I just stand there, and watch other people die. I see a little girl with a teddybear. She doesn't suspect a thing. She just runs to the water, while her mother just lets her go. And yet . . . no one notices . . .

Flames are no longer on the horizon. The water put the fires out. Buildings are starting to tremble by the pressure of the water, until they finally collapse. In a split of a second I saw the civilized world as we know it, which took thousands and thousands of years to build, being washed away until there was nothing left.

All of the sudden the sky is on fire. The darkness is chased away, and a red glow covers the Earth. The mass destruction can be seen from outer space now. Whole continents taken over by water. Only swamps and water are left. And there I stand, still alive, like nothing has happened. I've lost my precious wife and beautiful children, my dearest friends and family, and yet not one single tear appears on my cheek. I keep standing there, looking at this new world, which looks so unfamiliar but simultaneously oh so comfortable. I stand there alone, no one around me, just me in this godforsaken world. And yet . . . no one noticed what I've just witnessed.




Ik schreef dit verhaal in ongeveer dezelfde periode als 'Some Day' (bijna 17). Het is mijn kijk op hoe de maatschappij van vandaag niet meer stilstaat bij wat rondom ons gebeurt...

feedback van andere lezers

• geertje
  "I can't breathe"
  
  beatiful story, nice writing
  
  (schrijf je steeds in Engels ?)
  eradi: Nee hoor. Deze eerste inspiratie kwam spontaan van mijn zielsverwante. Ik heb toen verscheidene dingen geschreven. Daarna ben ik mij meer gaan verdiepen en oefenen in het Nederlands.
• harmandi
  Opnieuw mooi. Hier en daar wat 'cracks' in je Engels, dat over het algemeen echter zeker goed is. Je kunt in elk geval goed sfeer en gevoel weergeven.
  Ook wat je met je verhaal wilt zeggen, dat men tegenwoordig niet meer stilstaat bij wat er allemaal gebeurt, komt goed uit de verf. Overigens wil ik daar wel bij aantekenen dat de mensheid in het verleden hier ook niet echt goed in geweest is. Kijk naar 'the rise and fall of the Roman empire', of de Inca's, en ga zo maar door... De meeste mensen zijn van nature destructief.
  
  O, enne... Welkom!
  eradi: Ik heb het kortverhaal in zijn originele staat laten staan. De 'cracks' in mijn engels inclusief. Vandaag de dag zou ik een correctere versie kunnen afleveren, maar dan verlies ik ook die vorm van onschuld die er nu nog inligt.
  Ik geef toe dat ik soms ook meega met de 'flow'. Maar some betrap ik mij er op, dat ik me afvraag wat de persoon die me op straat passeert, van plan is. Wie is hij/zij? Wat beweegt die persoon? Hoe denken zij over het leven?
• Leona
  knap zeg! en dat op 16 ...
  
  eradi: yep. Mijn leraar Engels was er niet goed van. Hij had me toen ook ingeschreven in een cursus aan de Oxfordse universiteit in verband met verhalen schrijven. Daar werd het werk dan ook beoordeeld. Dit is zeer positief uitgedraaid.
• erinneke
  inhoudelijk een prima verhaal, maar ik blijf erbij dat je beter in het nederlands schrijft. ik verslind boeken en meestal lees ik die in het engels omdat ik ervan hou een schijver tot zijn recht te laten komen in zijn eigen taal. die is vaak mooier omdat men beperkt is wanneer men in een andere taal dan de zijne schrijft. je engels is goed, maar komt toch tekort om het verhaal geheel tot zijn recht te laten komen
  eradi: Dat klopt volledig! Sommige woorden lagen me in de mond, maar kwamen er niet uit door gebrek aan de kennis ervan! (als dit al logisch klinkt).
  Ikzelf ga meer voor het Nederlands, de verhalen dan. Ik denk dat ik van jou nog veel kan leren!
• RolandBergeys
  Ik volg Erinneke helemaal.
  eradi: Bedankt :)