Volg ons op facebook
|
< terug
Zelfbestempeling.
Dit is gewoon rampzalig. Nu nemen ze ons die twee dagen per maand ook nog af! Net die dagen dat wij er moesten staan, waar ik mij van mijn beste kant kon laten zien. We zijn ze gewoon kwijt.
Jammer, want ik trok er steeds goedgemutst heen. De praatjes met collega's werden gesmaakt en de motivatie naar elkaar toe was steeds aanwezig. Dat het een verplichting was lieten wij nooit aan ons hart komen. Je leefde er naartoe. Zette je klok die dagen, zodat je het zeker niet zou missen.
Ik hoopte altijd op een dinsdag. Het is dan marktdag in ons dorp en zo kon je het aangename aan de verplichting koppelen. Een tasje koffie ervoor en nog enkele erna, en je dag was al voor de helft netjes ingevuld. Het waren dagen dat ik een doel voor ogen had, die het waard waren om voor op te staan. Nu dreigt het onbekende, het beruchte 'zwarte gat'! Ik weet echt niet hoe ik de eerstvolgende keer ga reageren. Het zal ontwennen worden in de hoogste graad, met alle gevolgen vandien. Gewoon beangstigend!
Toch probeer ik mij voor te bereiden. Zo goed en kwaad als maar kan. Ik ga gewoon mijn eigen zelfhulpgroep hier thuis opstarten. De collega's zijn welkom zodat wij onze maandelijkse routine niet zomaar verliezen. Ik ben al volop aan het oefenen, maar het blijkt toch minder eenvoudig dan gedacht. Die hokjes zijn echt klein, en de kunst om het juiste vakje te raken ben ik nog niet eigen.
Het moet ook een beetje echt lijken. Niet zomaar een poging die binnen de kortste ten onder gaat. Twee trauma's op korte tijd kunnen we echt wel missen.
De stoel staat klaar. Mijn keukentafel wordt het bureel en een oude registermap moet één en ander 'net dat officiële tintje' bezorgen. Het maakt mij zenuwachtig en toch heb ik aan alles gedacht. Er is zelfs een beurtrol voorzien. Steeds een andere persoon mag de stoel bemannen. Telkens is iemand de ambtenaar van dienst. Daar heb ik zelfs een oude politiepet voor weten te vinden. Dit zal de nodige uitstraling geven en door het rotatiesysteem zal elk om beurt het genoegen smaken hoe het aan de andere kant voelt.
Dit zal nieuw zijn. Voorheen was het enkel aanschuiven en ontvangen. Nu zal elk om beurt het metalen doosje mogen openen en het houten stempeltje ter hand nemen. Dit van inkt voorzien door zacht op het doordrenkte kussentje te duwen en daarna nauwgezet in het juiste vakje van de stempelkaart een afdruk na te laten. Het zal heerlijk aanvoelen, want de wetenschap dat de maandelijkse stempelcontrole voortaan wegvalt, zette bij ons stempelaars toch een beetje kwaad bloed. Het is een stukje folklore dat ons ontnomen wordt en dit drukt de stemming voor de nakende feestdagen.
Met het initiatief van onze zelfhulpgroep kunnen wij heel langzaam afkicken. Niet zo abrupt als de overheid, zodat er van ontwenningsverschijnselen helemaal geen sprake zal zijn. O ja, we kunnen nu ook zelf onze dag bepalen en wees ervan overtuigd dat die voortaan op dinsdag valt….Met koffie van het huis!
feedback van andere lezers- doortje
halloo dannycant dat is goed verwerkt, voor in een toneeltje zou ik zeggen. Hoe dan ook het leven is méér dan wat de maatschappij ons ternauwernood wil opdringen. Doortje.
dannycant: dank voor deze fijne reactie....groeten - Leona
Danny, mooi stukje, beetje tragisch ook, toch? Je zal hopelijk wel meer om handen hebben dan koffie maken :)) maar het noemt daarom ook 'zelfbestempeling' :)) goed gerelativeerd!
Jammer Ghislaine, dat je op zo'n discriminerende manier vooroordelen strooit, is dat niet bij wet verboden !!?? discriminatie? gelukkig woon je hier hé, en niet daar waar je geboren bent .. stel ... je valt zonder werk ... en je man ook ... of is dat onmogelijk dacht je ...
dannycant: Het kan iedereen overkomen....bedrijf over de kop, herstructurering, te oud en je staat zo op straat....Er zijn uitzondderingen, maar ik ben overtuigd dat het gros van de werklozen het héél wat liever anders zouden zien....
Natuurlijk verwerk ik zoiets tragisch/komisch in één of ander verhaalvorm omdat ik het ook een korte periode moest ondergaan.
fijne feedback, waarvoor dank - geertje
Danny,
waarom heb je dit stukje niet eerder geschreven,
had ik voor jullie koffie kunnen zetten,
terwijl mijn schouder zich probeerde te plooien naar de arm der wet.
Klontjes nodig ? Losse suiker mag voorlopig ook ?
m o o i
groet
dannycant: Zet de koffie maar klaar, we komen er aan ....:-)
dank je voor de fijne reactie...groeten - Das
Machtig! ;-)
(Ghislaine, een vergelijking is geen waardebepaling. Om als werkloze te kunnen profiteren moet je in staat zijn om het met bijzonder weinig te kunnen doen, dat is eerder bewonderenswaardig. De consumptiemaatschappij haalt lepe toeren met ons uit, waant zich oppermachtig, maar sommigen zwichten niet. "Hebben" en "zijn", een vergelijking? Een waardebepaling? ;-))
dannycant: Dit is juist....als alleenstaande, nog bij je ouders inwonend zou het misschien mogelijk zijn om als 'beroepsstempelaar' door het leven te gaan...(vroeger dan)....
Maar niet om een gezin te onderhouden....
bedankt voor de fijne en terechte feedback....groeten - Ghislaine
Heel leuk opgezet. Werklozen grrrrrrrrr niet bepaald mensen waarop we trots moeten wezen. Gelukkig heb je hier nog een dak en eten als je zonder werk valt, maar er wordt jaren van geprofiteerd wat onze goede naam als Belgen niet ten goede komt. Er is werk genoeg voor wie echt wil. Zelfs als vrijwilliger kan je dan je hoofd fier omhoog houden, want je stelt er iets tegenover. In mijn thuisland is geen werk geen eten.
dannycant: Toch is het soms buiten hun wil om...Ik kan mij moeilijk voorstellen dat iemand 'daarvoor kiest'....Al zeker niet als je een gezin te onderhouden hebt.
En vrijwillig kan je natuurlijk veel, maar het moet mogen of ze beschuldigen je nog van zwartwerk...(zie artikel vorig jaar in de krant van mensen die hielpen bij een koffietafel voor een begrafenis voor een piepkleine vergoeding...werd in eerste indstantie aanzien als zwartwerk, later herroepen!)
allemaal gevaarlijke situaties....
bedankt voor de feedback en groeten....
|
