writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Garantie

door sabine

Eindelijk een poosje rust.
De kinderen naar school en Kees naar kantoor.
Fluitend loop ik door het huis met de stofzuiger.
Als ik de laatste kamer gedaan heb besluit ik om er maar eens een luie middag van te maken. Stofzuiger weer terug op de plaats en de rest komt later wel een keer.
Koffie zetten, kachel een graadje hoger en een lekker muziekje op, heerlijk.
Is even kijken, welke CD zullen we eens opzetten?
Suzanne Vega? Ja, dat lijkt wel wat.
Ik plof in de stoel, bakkie koffie op de tafel en in de hand de afstandsbediening van de CD speler. Play! Niets. Nogmaals de play knop, weer niets.
Het zal toch niet waar zijn? Niet weer dat rotding kapot hè?
Hij is net gisteren door Kees weer opgehaald bij de reparateur.
Ik besluit Kees te bellen op kantoor.
"Goedemiddag, makelaarskantoor Dronten, met Karen".
"Hoi Karen met Els, mag ik Kees even van je?"
"Verbind je door".
"Met Kees," klinkt het wat mopperig.
"Met Els, sorry dat ik je op kantoor stoor maar
jij hebt toch gisteren de CD speler weer opgehaald?"
"Ja, hoe dat zo?"
"Nou, hij is al weer kapot. Ik deed er een CD in, maar geen muziek".
Wat een klotending denkt Kees, maar zegt het niet.
"Ik ga er vanavond wel weer mee terug.
Nu moet ik weer aan het werk, tot vanavond schat".
"Werk ze nog een poosje." Ik leg de hoorn weer neer.
Wachten tot vanavond doe ik mooi niet, ik ga zelf wel.

"Goedemiddag".
"Ik kom de CD speler weer terugbrengen die mijn man gisteren opgehaald heeft, nadat die voor de derde keer dit jaar kapot was gegaan".
Een lange slungel achter de toonbank kijk me doelloos aan en zegt:
"Doet hij het niet dan?"
"Nee," zeg ik, "anders was ik hier toch niet".
"Oh, en wat kan ik daar aan doen mevrouwtje?"
"Wat denk je zelf?" antwoord ik geïrriteerd.
"Weet niet".
"Nou, ik weet het wel".
"Ik eis een nieuwe CD speler".
Om mijn eis kracht bij te zetten sla ik met de vuist op de toonbank. Ik schrik er zelf van.
"Zal wel een maandagmorgen product zijn, dat kan gebeuren".
"Ik eis een nieuwe", schreeuw ik bijna.
"Dat doen we nooit, ik stuur hem wel op voor reparatie", is het stoïcijnse antwoord.
"Haal je chef", bijt ik hem toe.
"Oké"

Een reeds grijzende man komt statig en glimlachend aangelopen.
Zijn "driedelig grijs" is kreukvrij en zijn zwarte schoenen glimmend gepoetst.
Achter hem aan slentert de slungel.
"Goedemiddag mevrouw, ik hoor dat er wat problemen zijn?"
"Ja".
Ik ratel het hele verhaal op van de aankoop via de 3 reparaties tot het moment dat ik daar nu sta.
Als laatste haal ik nog even mijn gram door aan te geven dat de slungel mij niet serieus neemt.
Rustig heeft hij het verhaal aangehoord, zijn glimlach is niet verdwenen.
"Wij zullen eens bekijken wat we er aan kunnen doen.
Heeft u de aankoopbon bij u".
"Ja, en ook de reparatiebonnen".
Hij leest ze vluchtig door en loopt naar de computer.
Ongeveer drie minuten is hij diverse bestanden aan het bekijken.
Hij schrijft wat op een papiertje en loopt weg.
Als hij mij voorbij loopt zegt hij: "Ben zo terug".

Hier sta ik dan, helemaal alleen in de zaak met een kapotte
CD speler en een rood hoofd van kwaadheid.
Ik neem me voor dat als hij terugkomt met een lulverhaal,
ik thuis een brief ga schrijven naar "Ook dat nog", "Kassa" en verder
alle consumentenprogramma's die er bestaan.
"Hier ben ik weer", klinkt het plotseling achter me. Ik schrik me dood.
"Ik heb gebeld met de dealer en de situatie uitgelegd,
en om maar met de deur in huis te vallen: u krijgt een nieuwe CD speler van ons."
Verbaasd kijk ik de man aan.
Het enige wat ik uit kan brengen is: "Ja!" "Oh!" "Mooi!"

Hier zit ik dan weer. Weer helemaal tot rust gekomen.
Een kopje koffie op de tafel, de afstandsbediening in mijn hand.
Uit de boxen klinkt de muziek van Suzanne Vega.
Wat kan het leven toch mooi zijn.
Ik heb vanavond veel te vertellen tijdens het eten.
Ik moet er zelf om lachen.

 

feedback van andere lezers

  • geertje
    "ik moet er zelf om lachen"
    (blijven lachen Paul !)
    -vroeger verkocht ik fotomateriaal
    (vóór ik verpleegkunde deed)
    menig rood hoofd heb ik tot bedaren gebracht
    (geutje charme, geduld en vriendelijkheid doen
    wonderen...ahum)
    -Suzanne Vega, mega nummers ("gypsy" en "small blue town")
    mijn liedjes (ook van fientje)

    leuk verhaal, paul
    de dialogen zijn goed uitgeschreven,
    dat maakt het voor mij als lezer gemakkelijk

    (btw : de koe wordt op 16.06 gemolken
    tafeltje gereserveerd, stoel hoeft niet)
    knuffel & kus = knus, geertje

    sabine: ben blij dat je weer onstpannend lachen kunt

    lieve groet
  • teevee
    Je hebt jezelf weer overtroffen, Paul.
    En met een ode aan de vrouw: ze kunnen nog hun plan trekken...als ze willen!
    sabine: blijf me best doen Theo

    beste groet paul
  • marieke
    leuk beschreven, echt!
    sabine: dank je Marieke
  • Das
    Nederlands Nederlands. Is anders, toch even wennen. Meestal valt me dat minder op.
    sabine: beetje ABN kan geen kwaad

    beste groet paul
  • Mark_Vandis
    Op tijd eens op tafel kloppen kan geweldige invloed hebben he
    Groetjes Mark
    sabine: dank je Mark, zal er aan denken

    beste groet paul
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .