Volg ons op facebook
|
< terug
From Zero to nuts in 35 years (2)
De stank kwam hem tegemoet toen hij de trap afliep.
De tv stond nog aan, maar de reutelende, verstikkende geluiden van een mens in nood, stegen er boven uit.
Zo snel hij kon hielp hij zijn grootmoeder overeind, de geur deed hem walgen en even keerde zijn maag zich tegen hem.
Ze was nauwelijks bij bewustzijn, de uitputting nabij, maar toch mompelde ze
dat hij haar naar boven moest brengen... in bed, wat hij met tegenzin deed.
Niet uit medelijden, maar om er vanaf te zijn.. haatgevoelens, weerzin, walging... wat kan het leven iemand aandoen, om het vervolgens tot dit niveau te laten zakken?
Hij was zich bewust van zijn eigen gedrag, en misschien leidde dat tot haar verval, maar hij was jong en koppig.En het feit dat hem nog een poetsbeurt te wachten stond, hielp niet mee om ook maar enige vorm van symphatie op te wekken voor haar.
-Er werd aan de deur gebeld.
Zo goed als hij kon, probeerde hij zich te fixeren op slechts een doel...er normaal uitzien voor diegene die achter die (verrekte) piepende deur kon staan.
Hij trok de deur met een zwaai open, zonder te piepen, want hij kon de deur net dát beetje opwaartse energie meegeven, dat ze de grond niet kuste.
Het was een tante, althans dat was wat zijn netvliezen doorstuurde naar het visualisatie-en zenuwcentrum van de herkenning.
Ze keek hem verbaasd aan.
'Hoe gaat het ?' vroeg ze.
Ik ben juist wakker, zei hij, en nam van de gelegenheid gebruik om zijn ogen eens uit te wrijven.
'Ge ziet er niet goed uit, slecht geslapen misschien?'
-'Dat niet nee, maar ik heb weer 'ne stoot' uitgestoken', zei hij kalm.
Hij had haar altijd al in vertrouwen genomen, die tante, en ook deze keer... zonder enige twijfel.
Wat de herkomst was van dit onbegrensd vertrouwen wist hij niet, maar het had vast iets te maken met het feit dat ze beiden steenbok waren.
Ze kwam binnen, en ze trok haar wenkbrauwen even op toen de Schotse geur zijn intrede maakte in haar reukorgaan.Ze wist dat hij niet dronk, en het feit dat heel het huis doordrenkt was van alcohol, deed al het lichte vermoeden in haar oprijzen, dat er iets niet pluis was.
Ze gingen samen zitten en hij vertelde haar wat hij zich nog kon herinneren.
Het vervolg... volgt.
©2004KVD
feedback van andere lezers- Das
"Het vervolg...volgt"
Er is een akkoord, geen geschil!
Mark_Vandis: Woehoew...al weet ik niet wat je met geen geschil bedoelt :-))
Groetjes Mark - geertje
wat kan het leven iemand aandoen
DAT VRAAGT EEN MENS ZICH WEL EENS AF
(vergeet de mooie dingen niet)
ik kijk uit naar dat vervolg !
Mark_Vandis: ja, dat vraagt een mens zich af
want zijn fouten zijn groter als de liefde klein is
Groetjes Mark - teevee
Het gaat de goede 'begrijpende' (voor de lezer) kant op. Ben benieuwd hoe hij zich nu uit de slag gaat trekken.
Mark_Vandis: Bedankt
Tja wie weet, de vrije wil is oneindig he...
Groetjes Mark - Leona
"Hij trok de deur met een zwaai open, zonder te piepen, want hij kon de deur net dát beetje opwaartse energie meegeven, dat ze de grond niet kuste." dit vind ik een mooie zin!
"Het was een tante, althans dat was wat zijn netvliezen doorstuurden naar het visualisatie-en zenuwcentrum van de herkenning" dit vind ik iets minder juist omdat het een tante is die hij dan nog goed blijkt te kennen, dus zou die zin beter passen als hij een persoon ziet die hij vaag ergens van kent (want eigenlijk is het een mooie zin maar past hij dààr niet echt)
Mark_Vandis: bedankt,
Zoals ik al in een fb ergens heb weergegeven, heeft ook deze zin te maken met een latere openbaring die zijn leven een totaal andere wending geeft.
Dit zal de lezer ertoe aanzetten het verhaal twee maal te lezen, en het vanuit een ander perspectief te bekijken...begrijpe wie kan :-)
Groetjes Mark - waterklok1
mmm... wacht vol ongeduld op het vervolg!
lot
Mark_Vandis: dank je :-)
Groetjes mark
ps....in progress
|
