naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Brief aan M.: hen (deel III)

door fugaz

Ze had altijd gedacht dat het zou eindigen, ze had het vanaf een bepaald punt zelfs gehoopt. Ze had her en der intenties gegeven die één en ander duidelijk zouden moeten maken. Soms gaf ze heel subtiele aanwijzingen, die enkel door een vrouw kunnen bedacht en gegeven worden en aldus ook begrepen (wat hun frustratie en onbegrip alleen maar vergroot, doordat ze niet kan begrijpen dat hij het niet ziet). Soms gaf ze extra duidelijke tips, waarin ze zelfs andere bedoelingen, dan de essentie van haar momentele frustratie, blootlegt. Dit laatste al dan niet bewust. Maar hij weet duidelijk dat er iets scheelt. Het moet dan ook overwogen worden of de draagwijdte van het (zogenoemde of betroffen) probleem evenredig staat tot het duidelijk maken ervan. Hij had zich reeds leren voorbereiden op zulke situaties, wat voor bijna honderd ten honderd onmogelijk was. De overige percenten kon hij de situatie voorspellen, omdat hij er bewust van aan de basis lag. In de onvoorspelbare gevallen (en zodoende bijna altijd) kwam het geschiedde als een donkere wolk boven hun bestaan hangen zonder enige waarschuwing en de minste oneffenheid in het verloop van hun relatie bracht een stortvlaag teweeg waardoor de tekenen duidelijker en duidelijker naar frustratie leidden. Zo was de poes, die zich, afgelikt, had teruggetrokken van het gebeurde, eens door de naden van de onvoorzichtigheid geglipt en had het pad naar de vrije wereld gesnoven en bewandelt. Ze had zich een odyssee gewaagd in het, tot dan, voor haar onbekende terrein dat het best met de dagelijkse drukte vergeleken kon worden. De ontdekking van haar gemis, pas merkbaar toen de roep van voeding onbeantwoord bleef, bracht vele vragen en veronderstellingen met zich mee. Spiraalsgewijs werd de spanning en angst rond de verdwijning opgetrokken door haar verontrusting en zijn apathie, waaruit zij zijn mogelijkheid tot 'niet liefde' trechterde.
"Hoe kan je een beestje, als hetgeen onderwerp is van deze vlaag, in de jungle van de buitenwereld terugvinden?", had hij haar gevraagd als antwoordt op haar vraag betreffende het opstarten van een zoektocht naar het verloren (lees wegelopen) subject. Des te meer zij zijn apathie benadrukte, des te apathischer hij werd en dan nog niet eens tegenover het beestje, dat zich waarschijnlijk reeds beklaagde over de trektocht, doch tegenover de mate van verontrusting die zij uitging en aldus de mate waarin het beestje belangrijker was dan het ontwrichten van een manke relatie. Iedere constructie is een solide fundering behoeftig, die weldoordacht en met verre vooruitzichten moet gebouwd worden. Scheelde er iets fundamenteels aan hen? Waren ze niet doordacht begonnen aan de bouw van hun Babel? Hij kon dan ook steeds de drang niet weerstaan zich in gedachten te verwijderen van de frustratie, waardoor zij nog een sterkere afkeer kreeg van zijn aanwezigheid.
Hij stond nog steeds voor het raam, al waardoor zij buiten op de verlossing wachtte, en kon een traan niet langer bedwingen. 'Is dit het?", had hij gedacht en kon niet anders dan besluiten dat 'dit het was'. 'Ja, het was het beest dat jou gebaard heeft.', dacht hij in de richting van de poes, die nu rustig lag te spinnen in de fauteuil.
'Hoe moet het nu verder?', dacht hij en als eerste solutie bedacht hij tot een beter heil te komen met een bijgevulde kop koffie en een sigaret.
Het is in tijden als deze dat je de ware liefde ontdekt. Verdeelt door twijfel en weemoed, duwt de ze je dieper in de poel van nutteloosheid. Het versterven van het eigenbeeld weerspiegeld in de luchtbel die ooit je droom was. Het is zo dat je beseft hoe je liefde tot liefde verworden is en hoe deze even snel verdoemde in frustratie en een stille dood tegemoet ging.
Het was nog stil in de kamer die hij achteloos achterliet om zijn behoefte te bevredigen en zodoende een kop koffie bij te vullen. De hare stond daar nog steeds op de tafel, koud en verlaten. Het was net zoals zij hem had verteld over hun wrede, ongekende verscheurde toekomst. Een toekomst waarin hij voor haar slechts een vage herinnering zal zijn en zij hem zal achtervolgen. Hij zal haar niet kunnen loslaten en het geluk in de toekomst verdringen.
Hij keek door het raam en zag haar nog steeds staan staren naar de ontwakende ochtend. Zijn hoofd viel verslagen neer en hij kon zichzelf die indruk van verliezer niet afschudden.
"Kom, kijk eens naar mij!" had ze hem toegeroepen, toen hij zich lachend van haar verwijderde om de zoute lucht op te snuiven die als een walm boven de zee hing. Hij had haar verrast met een ongedefinieerde uitstap. Door de valavond zweefde de zon lieflijk boven het licht kabbelende water, waaruit af en toe een koppige golf opstak. Ze wandelden langs de vloedstrook en af en toe raakten ze het water. Hij had haar verteld over het berouwvolle dat avondrood uitstraalt, zij had honger gekregen. Hij had haar de 'anima eterna' beloofd, zij was vermoeid door de vele emoties die haar belaagden. Ze vroeg zich af of ze gelukkiger was dan voorheen en kuste hem lachend. Doch verraadden haar ogen twijfel en radeloosheid. Verblind door zijn liefde voor haar kuste hij haar innig terug en nam haar mee, hand in hand, hoger dan de zon. Ze vertoefden in hun eigen, innerlijke Oz en lieten zich verder dragen door het moment. Hij had haar gevraagd of ze verliefd was op hem.
"Ben je verliefd op mij?"
"Ja schat, ik ben verliefd op je."

feedback van andere lezers

• gekko
  "Hoe kan je een beestje, als hetgeen onderwerp is van deze vlaag, in de jungle van de buitenwereld terugvinden?", had hij haar gevraagd als antwoordt op haar vraag betreffende het opstarten van een zoektocht naar het verloren (lees wegelopen) subject. Des te meer zij zijn apathie benadrukte, des te apathischer hij werd en dan nog niet eens tegenover het beestje, dat zich waarschijnlijk reeds beklaagde over de trektocht, doch tegenover de mate van verontrusting die zij uitging en aldus de mate waarin het beestje belangrijker was dan het ontwrichten van een manke relatie.'
  
  In de eerste zin staan vermoedelijk een paar fouten die de verstaanbaarheid niet vergroten. Ook moet je regelmatig een leesteken zetten en er voor zorgen dat je in een en dezelfde zin niet twee of meerdere keren hetzelfde woord gebruikt. Luidop herlezen kan hier veel verhelpen, dan merk je zelf waar het hapert.
  groetjes
  fugaz: fair
  
  bedankt
• teevee
  Ik vind het goed...wat lengte betreft...maar moest ik een boek lezen dat zo begon dan ging het naar de fanfare (oud papier). De zinnen zijn veeeeeel te lang!
  In de eerste 10 regels = 4 x DUIDELIJK. Probeer een ander woord te vinden (klaar, openbarend, krek, precies,
  juist, gelijk aan, net een...) en laat die moeilijke woorden, die vaak niet op hun plaats staan, in de la-la-lalala-lala!
  fugaz: ja ik moet er idd beter aan werken
  
  toch bedankt