|
< terug
De vader van mijn vader. 8
Anna had aan haar 'zwempartijtje' een flinke longontsteking overgehouden. Ze lag meer in bed dan dat ze wou of kon werken. Maar de bazin had het goed met haar voor. En Marieke nam haar haast al het werk uit de handen, viste de ogen van de soep om haar te sterken, kookte pap met honing in en zorgde voor een lekkere warmwaterkruik in 't bed.
Wullem was wel bezorgd over haar gezondheid. Er echt recht voor uitkomen dat hij van haar hield, dat durfde hij nog niet. Maar een glimlach en een knikje zat er al aan vast. En telkens zag hij die warme gloed in Anna haar ogen en een lichaam dat naar hem verlangde. 'Pak ze toch, stomme kloot' zei de stem van zijn hart. Maar er was zoveel gebeurd...zoveel leed...zoveel pijn...Wullem kon het nog niet allemaal goed op een rijtje zetten. Het was ook rap gezegd! Wanneer het op trouwen aan zou komen moest er uitgekeken voor een woonst. Hij kon Anna moeilijk vragen om in zijn paardenstalkamertje te komen logeren. Daar was wel plaats genoeg om wat gekke dingen te doen. Maar voor de gezelligheid en de toekomst ging er niets boven een eigen huis, hoe klein het ook zou zijn. En dan was er nog een groot probleem: Arnold! Zedelijk en lichamelijk was hij verplicht om dat ventje dan bij zich in huis te nemen. En hij was een beetje bang dat de mensen zouden roddelen in het dorp. Dat deden ze nu ook wel, maar toch...
In de beginweken vond iedereen, en vooral Anna natuurlijk, het erg moeilijk om de scheiding met Arnold te verwerken. Maar op de duur verwaterde dat gelukkig en begrijpelijk. Anna wist dat haar zoontje goed geborgen was en zonder onderscheid werd opgevangen. Maar bij een van haar laatste bezoeken begon haar moederhart te bloeden. Arnold zei zomaar in zijn kinderlijke woordenvloed 'vader en moeder' tegen zijn oom en tante. En dàt deed pijn! 't Was wel een teken dat zij op haar twee oren kon gaan slapen en gerust kon zijn dat haar Nolleke op de juiste plaats was terecht gekomen. Maar diep van binnen voelde Anna de ritsel van een breuk. Nu meer dan ooit begreep ze dat het hoogtijd werd om het roer terug in handen te gaan nemen! Die bloedband mocht in geen geval verwateren!
feedback van andere lezers- knuffieke
je hebt nog altijd mijn aandacht
teevee: Wat een eer! - Das
Alweer graag gelezen, teevee. Ik hou vooral van die periode (150 jaar geleden zeg je.) Hier kwam die toch wat minder aan bod. 'k Blijf watertanden naar het vervolg.
teevee: Dus...je leest ook graag eenvoudige dingen? Fijn zo! - geertje
laat Wullem ervoor gaan teevee !
liefs,
teevee: Ik hou hem in mijn bloedlijn,geertje! - Vansion
Nollekes bloed lééft...
teevee: Zou ik geloven - rinka
theo, het leest zodanig vlot dat het lijkt of ik naar een film zit te kijken. het hapert nooit, er stoort mij nooit iets. eenvoudige dingen zeg je? awel, het verhaal misschien wel, de personages misschien wel, maar ik vind het een hele krachttoer dat je het zo kunt vertellen.
teevee: Dank je! Dat doet goed!
|
