|
< terug
De vader van mijn vader. 9
Na een paar koude wintermaanden hervatte het werk op De Crets zich als vanouds. Over het voorval met Anna werd niet meer gepraat. Wullem kon ook al weer wat vrijer met haar omgaan, óók wanneer er anderen bij hen waren. Maar dat ene beslissende en eigenlijk diep verlangende koppelwoord dat kwam er maar niet uit. Tussen Anna en Wullen staken precies twee averechtse handen. Het ene moment waren ze zo innig op de goede weg om dan plots: een stom woord...een kleine zinspeling en alles was om zeep. Wat zit een verliefde mens toch raar in elkaar! Zoveel verloren jaren vol chagrijn en pijn... verkwanselt geluk... en voor wat?
Hoeveel toevalligheden maken het leven al niet uit? Wullem stond, met Rotzak in de slagkar, aan de windmolen te wachten op zijn beurt. Twee zakken koren, twee zakken tarwe moesten gemalen en een zak gerst en twee zakken haver worden geplet. De mulder had gezegd dat de wind goed stond en dat Wullem nu beter wat kon wachten. Dan hoefde hij die lange weg niet leeg heen en morgen terug om zijn zakken op te halen. Uit dankbaarheid liet Wullem de mulder eens stoppen van zijn 'Fleur de Semois'. De geur van de dampende pijpen mengde zich met het weeïge meelstof.
"Jij hebt het getroffen op De Crets, niet?"
"Getroffen?"
"Het werk... de bazen...ik hoor hier zo vanalles!"
Van alles...van alles...Wullem dacht dat de mulder zinspeelde op zijn verhouding met de onfortuinlijke vrouw van zijn goesting.
"Ja...dat begrijp ik! Hier komt veel volk over de vloer! De ene zegt dit...de andere dat... Maar eens wat anders: weet je hier in de buurt niet een huis dat leeg ligt? 't Hoeft niet groot te zijn...keuken...slaapkamer...schuurtje...allee je weet wel!"
"Is het voor je eigen?"
"Dat zou best kunnen!"
"Ja allee... ik moet het zéker weten!"
"Maakt dat dan een groot verschil?"
"Dat zou ik geloven! De eerste de beste komt er niet in! Ons huis is eigenlijk veel te groot en kon goed dienen als tweewoonst. Mijn vrouw en ik hebben genoeg met dat wat aan deze kant van de gang ligt. Aan de andere kant heb ik nog twee lege plaatsen. En boven nog twee zolderkamertjes waar ik niks aan heb. Maar 't is gelijk ik zeg...een vreemde komt er niet in. Maar als jij met Anna..."
Hij maakte de zin niet af. Maar Wullem begreep dat die lepe witbestoven molenman méér wist dan hij kwijt wilde.
Binnen in Wullem sprong iets vrij! Er maakte zich een machtig overwinningsgevoel van hem meester. Driftig stak hij zijn hand naar de molenaar uit. En die sloeg op! Net of ze een paard aan 't versjacheren waren. Wullem sloeg terug en kreeg weer een patat in zijn eelthand.
"Mag ik eens gauw een kijkje nemen? Is de bazin binnen?"
"Hela-hela! Jij vraagt nog niet eens wat de huurprijs is!"
"Verrek da's waar ook! Wat moet je daarvoor hebben?"
"Ik ga een goed akkoord met je maken! Mijn oude knoken wil ik wat sparen! Als jij me een paar keren per week helpt in de molen, dan ben jij mijn man!"
feedback van andere lezers- knuffieke
Nieuwe wending...
teevee: Inderdaad! - Das
Schitterend teevee! Niet te lang, niet te kort en stevig wat inhoud erin! Hier en daar wat fijne woorden dan wel combinaties ervan. Met een stevige ondertoon ook nog! "Een lepe witbestoven molenman", dat zet lezeressen aan het denken, dat kan niet anders! "De geur van de dampende pijpen". Je bent echt wel heel goed bezig!
teevee: Jij hebt mijn pijp gepikt
is anders dan omgekkerd! - geertje
hoera, er is nog hoop !
(dat het goedkomt tussen Anna en Wullem)
spannend blijft het wel !
teevee: Hopen hoop...maar... - Vansion
averechtse handen ... :)
teevee: dank voor fb - rinka
geweldig! ik val in herhaling. 'een patat in zijn eelthand'.
het geldt trouwens niet alleen voor verliefde mensen. Walschap zei: "de mens, ge kunt daar niet aan uit."
teevee: Ja ...wij zijn rare beesten...denken de beesten!
|
