naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

'Head Down', mama had gelijk.

door JvB

Doodsangst, dat zie ik op het gezicht van de man naast me op de bank. Recht voor zich uitstarend, zijn klamme handen zijn continue in beweging, dan weer krabbend aan zijn voorhoofd, dan weer in elkaar wrijvend. Het is duidelijk, deze man is bang.
"De eerste keer?" vroeg ik hem.
"Ja… , cadeau van mijn vrouw voor mijn verjaardag" antwoordde hij.
Ons toestel klimt met brullende motoren verder naar vierduizend meter, daar zullen we uit het toestel springen. Eerst gaan de buikschuivers, dat zijn die gasten en vrouwen die tijdens hun vrije val naar elkaar toe komen en zoveel mogelijk figuren maken.
Wij zijn zo niet, wij gaan voor de 'free fly'. Want wij zijn de stoere gasten.
Wij willen straks beneden tijdens het vouwen van onze parachute stoere verhalen kunnen vertellen.
Mijn kameraad Luc, gaat vandaag oefenen in zithouding. Met andere woorden, springen, zitten en wachten tot je kan opentrekken. De 'chute assis', niks voor mij, ik ga voor het echte werk, ik ga voor de 'head down', pijlsnel, armen strak naast het lichaam, hoofd naar beneden, richting aarde tegen een snelheid die de vierhonderd km/h benaderd. Dat is kicken, dat is fun, op die manier ben ik sneller beneden, kan ik sneller vouwen, om met de volgende bak alweer omhoog te gaan. Dit is het leven voor mij. Mijn moeder zegt wel dat dit het einde van mijn leven zal betekenen. Ja, zo zijn moeders. Wat kan er eigenlijk gebeuren? Niets toch, als het misloopt, gooi je je parachute af en trek je de reserve.
Veiligheden genoeg. Base jumpen, ja, dat is gevaarlijk, daar kan je geen reserve trekken als het misloopt. Als een zijwind je treft bij het basejumpen heb je inderdaad niet de tijd en ruimte om te corrigeren en dan beland je wel eens in het dakraam van een café. Zelfs zonder wind, is een stuurfout moeilijk te corrigeren en belandt je tussen de stoelen van de basiliek.
Maar gewoon springen daar is niks aan.
4000m, het signaal, de deur gaat open en de buikschuivers gaan als eerste. Daarna gaan nog enkelingen gevolgd door Luc en mezelf. Achter ons springen de tandems, ik heb een beetje medelijden met de jarige man, maar ben er van overtuigd dat hij straks op de begane grond overweldigd zal zijn en meteen terug de hoogte in wil. Let maar op mijn woorden, we zullen het hem straks vragen.
Als een pijl schiet ik naar beneden, iedereen achter mij latend, het record staat op 547km/h, daar kom ik niet in de buurt, maar kicken is het wel. Gillend stort ik me verder in de diepte, op weg naar de dropzone, om als eerste in de loods mijn parachute te kunnen vouwen, want die volgende bak wacht niet.
Het alarm tegen mijn helm, begint te piepen, tijd om open te trekken, stel dat ik het toch vergeet, zal de AAD het wel overnemen en mijn chute opentrekken.
Met een ruk trek ik mijn valscherm open, abrupt komt er een einde aan mijn vrije val.
De wind zit goed, ik zal deze keer niet buiten de baan landen. Ik ga zelfs vlak voor de loods landen. Ja! Dat ga ik doen, ik kom over de kantine ingedraaid trek mijn stuurlijnen lichtjes in en 'swoop' tot voor de poort van de loods.
Ik kan dat!
Nog even… de richting zit nog steeds goed, de snelheid ook, denk ik...
Tijd om in te draaien en de juiste versnelling te verkrijgen, als ik de poort haal heb ik 80m afgelegd over de grond, niet slecht dus.
De bocht is ingezet, alles is nog steeds onder controle, de versnelling in de bocht gaat perfect, die 80m is een haalbare kaart.
Of niet!? Ik daal te snel in de bocht, in een flits trek ik alles dicht, vergeet die swoop, ik nader te snel vertikaal, volgens de 'boekskes' heb ik nu een snelheid van ongeveer tachtig per uur.
Maar ik ga te snel!!
Ik gil het uit van de angst, bedenk dat de jarige man zijn angst nu zal overwonnen hebben, mijn laatste gedachte voor de impact.
Ik hoor gekraak, voel overal pijn en kan niet thuisbrengen of het mijn benen zijn of mijn rug is, dan, …
Niets meer, …mama had dan toch gelijk.

feedback van andere lezers

• teevee
  De ultime kick?
  Klick!
  Over en out!
  JvB: Dank je, voor fb.
• geertje
  belandt je = beland je (zonder T-shirtje Jan, het zomert)
  "je" staat na het werkwoord.
  (als je liever geen correcties hebt, zeg het me dan !!! )
  
  ik heb ooit 1 parachute sprong gedaan, met automatische opening,
  daarbij is het gebleven !!! (was ook een hele ervaring hoor ! )
  
  mooi verhaal(én goed afgelopen indien geen fictie, je kan het nog navertellen ! ) groet
  JvB: Het belanden is aangepast.
  Geertje, jij mag mij ten allen tijde corrigeren, enkel zo kan ik leren.
  Het verhaal is gebaseerd op waar gebeurde feiten, de persoon in kwestie loopt en springt al terug.
  Geertje, dank voor je reactie (blijven corrigeren he!)
• Draakje
  Ik zou het toch zo graag ook eens proberen...Maar ga ik durven?
  Mooi.
  JvB: Als je dat echt wil doen, moet je er voor gaan. Het gevoel dat je daarboven hebt, kan ik of de beste schrijver zelfs niet beschrijven.
  Ga jij durven?? Als je bedenk dat ik zelfs vliegangst had in een boeing, (zie verhaal paradijs). Gewoon gaan en wij lezen je verhaal hier wel...
  Bedankt ,
  Jan
• aquaangel
  ge-wel-dig
  
  alles wat hoogte en spanning geeft
  
  mooi gedaan
  xx
  JvB: Dank je wel,
  xxx
• Das
  Graag gelezen JvB. Herkenbaar.
  "...mijn laatste gedachte voor de impact. Ik hoor gekraak, voel overal pijn en kan niet thuisbrengen..."
  Whoo!
  JvB: Dank je, Das.
  Ik mag hopen dat je met 'herkenbaar' enkel het springen of het verleggen van grenzen bedoeld en niet de impact en de pijn...
• Henri_Cylma
  super
  JvB: Mijn oprechte excuses voor mijn late reactie. Ik moet toegeven dat ik het schrijven de laatste maanden wat stiefmoederlijk heb behandeld. Van harte dank voor je feedback. ('t geeft ne mens terug zin om nog eens wat te schrijven)
• erinneke
  erg blij dat ik deze gevonden heb
  JvB: Van harte dank voor deze bemoedigende feedback. Mijn excuses voor mijn late reactie.